آموزش و پرورش؛ بایدها و نبایدها
به گزارش خبرگزاری بسیج از بوشهر، در حال حاضر آموزش و پرورش ایران با چندین معضل روبروست که دست اندرکاران تعلیم و تربیت باید در برنامه های کوتاه مدت و دراز مدت به آن بپردازند. بدون تردید برنامه ریزی سلیقه ای و فصلی بدون چشم‌انداز دقیق و علمی ره به جایی نمی برد، جز فرصت سوزی نتیجه و دستاوردی نخواهد داشت. مهم ترین‌معضل آموزش و پرورش:
۱. انگیزه نسبتا ضعیف معلمان. این مسئله با معیشت معلمان برمی گردد که مطالبه ای همیشگی بوده و تاکنون به یک نقطه قابل قبولی نرسیده است.
۲. عدم صلاحیت بخشی از معلمان برای حضور در جایگاه رفیع معلمی،
شغل معلمی از تمامی شغل ها حساس تر و سرنوشت سازتر است. بزرگ ترین و بهترین سرمایه خانواده ها به دست معلمان سپرده می شود و از این روست که معلمان باید بهترین امانت داران باشند. برخی از معلمان صلاحیت علمی ندارند، برخی صلاحیت اخلاقی و روانی و برخی نیز انگیزه لازم برای معلمی ندارند. اگر آموزش و پرورش می خواهد پیشرفت کند با معلمان قوی، کارآمد و خودساخته و پرانگیزه این مأموریت سترگ را به انجام خواهد رساند.
ناگفته نماند در آموزش و پرورش معلمان فرهیخته، دلسوز و متعهد فراوانی وجود دارد که باید از ظرفیت این سرمایه ها به خوبی استفاده شود.
۲. در اسلام تربیت بر تعلیم مقدم است، چرا؟ عده ای تصور می کنند توجه به تربیت باعث نادیده گرفتن جایگاه تعلیم خواهد شد، در حالی که این طور نیست. توجه ویژه به تربیت مهم ترین عامل پیشرفت علمی دانش آموزان خواهد شد. دلیل روشن است. دانش آموزانی که خوب تربیت شوند، قدر موقعیت و جایگاه خود را بهتر می دانند، از بسیاری مفاسد که افراد لاابالی به آن مبتلا هستند دوری می کنند و در نتیجه عمر خود را در این مسائل تباه نمی کنند و به جای آن به اشتغالات علمی می پردازند. دانش آموزانی که به خوبی تربیت شوند در مدرسه نه تنها وبال مسئول نیستند بلکه در پیشبرد اهداف مدرسه همکاری نیز می کنند. بنابراین بی توجهی به امر تربیت خسارات جبران ناپذیری به شخصیت و آینده دانش آموزان وارد خواهد کرد.
۳. در ادامه توجه ویژه به تربیت، معاونان و معلمان پرورشی نیز در نهادینه کردن این اصل مهم در دانش آموزان نقش برجسته ای دارند. مربیانی که به رسالت سنگین خود آگاه بوده و به این رسالت عشق بورزند و به آنچه توصیه می کنند عمل کنند، می توانند بزرگ ترین نقش الگویی را در پیشرفت و موفقیت دانش آموزان داشته باشند.
مربیانی که از بد حادثه در این جایگاه مهم قرار گرفته اند و خود اعتقاد چندانی به محتوای مأموریت ندارند و گاه نقش منفی نیز بازی می کنند، بدون هیچ مسامحه ای باید عذر آن ها را خواست و در جایی دیگر از آن ها استفاده کرد.
۴. مدیران آموزش و پرورش از سطوح بالا تا سطوح میانی و مدیران مدارس.
نقش مدیر در ارتقا یا نزول فعالیت های هر سازمان نقشی محوری است. بدون مدیران شایسته و توانمند و دلسوز و انقلابی نمی توان انتظار پیشرفت آموزش و پرورش را داشت. در این زمینه کوتاهی های بسیاری وجود دارد. به دلایل مختلف پست های سازمانی ادارات آموزش و پرورش را هنوز فرهنگیان صالح به دست نگرفته اند. هر گونه تأخیر در جابجایی مدیران خسارت محض است.
در این میان نقش مدیران مدارس بسیار مهم است. حتما باید کوشید تا موفق ترین و بهترین و متعهدترین معلمان مدیریت مدارس را بر عهده بگیرند. این مهم نباید فدای هیچ مصلحتی شود.
۵. محتوای کتب درسی باید جزء به جزء مورد بازخوانی و بررسی دقیق قرار گیرد. آنچه ماهرانه در قالب سند ۲۰۳۰ در این کتاب ها گنجانده شده حذف شود، علوم غیر نافع حذف شود و دانش های مفید و کاربردی و متناسب با درک و فهم دانش آموزان در هر مقطعی در کتاب ها گنجانده شود.
۶. اولیاء دانش آموزان هم در آموزش و هم در پرورش فرزندان خود نقش مهم و اساسی دارند. توجه به این نقش با آموزش های ویژه و ارتباط مستمر آموزش و پرورش در دستور کار قرار گیرد.
۷. تجدید نظر در اعطای مجوز به مدارس غیر انتفاعی، بدون آنکه بخواهم نقش مثبت برخی از مدارس غیر انتفاعی را نادیده بگیرم، برخی از این مدارس در آموزش و پرورش مجریان سند ۲۰۳۰ هستند. در این زمینه بیشتر صحبت خواهم کرد.
نصرالله شفیعی
انتهای پیام/
