به گزارش خبرگزاری بسیج از کرج، صدیقه صباغیان به مناسبت ایام فاطمیه و سالروز شهادت جانسوز حضرت فاطمه زهرا (س) در یادداشتی آورده است: سلام بر تو ای تاج سر عالم و آدم، زهرا جان؛ سلام بر تو ای دختر آفتاب عالمتاب؛ سلام بر بانوی بهشت، همان که حجابش، آبروی مادران شهر ماست.
سلام بر دختری که سنگ صبور دل خسته و مرهم زخم ها و دردهای پدر بود؛ سلام بر همسری که وقتی امیر مومنان علی (ع) از ناجوانمردی مردم روزگار خویش، خار در چشم و استخوان در گلو بود و راه به جایی نداشت، مونس و همدم تنهایی علی (ع) شد.
سلام بر سرچشمه زلال امامت و ولایت و سلام بر بانوی قد خمیده دو عالم که بهترین مردان خدا از دامانش به معراج رفتند اما بهار عمر این گنج آسمان و زمین، خیلی زود به خزان تبدیل شد و این شکوفه بهاری در روزگار جوانی بر زمین افتاد و عالمی را در ماتم خود فرو برد.
ای مادر جوان و مهربان عالم هستی و ای پناه دل بیقرار من، کاش می توانستم در این ایام حزن انگیز فاطمیه کنار مزارت حضور پیدا کنم، ساعت ها میهمان خاک قبرستان بقیع باشم و با تو درد دل کنم و تو نیز سنگ صبورم باشی اما افسوس که مزاری از تو نمی شناسم و نام و نشانی از خانه ابدی ات ندارم.
گاه با خود می گویم کاش ساکن کوفه بودم تا وقتی نامردان آن دوران، در کوچه پس کوچه های شهر، دستان فاتح خیبر را بسته بودند و بر تو تازیانه می زدند، زیر بازوان کبودت را می گرفتم و تا منزل همراهی ات می کردم. دلم می خواست اشک های زینب چهار ساله را پاک می کردم و دستانم را مقابل چشمان حسین می گرفتم تا نظاره گر نامهربانی ها نباشد.
بارها با خود می گویم ای کاش آن زمان بودم و کنیزی تو و خاندانت را می کردم اما خداوند این لیاقت را به من نداد ولی امروز هر چه بتوانم مظلومیت تو را در نوشته هایم فریاد می زنم تا دنیا بداند دردانه رسول خدا (ص)، چگونه بین در و دیوار گرفتار و میخ در، میهمان سینه پرمهرش شد و یاس سفید خانه علی را کبود کرد.
نمی دانم گل های یاس سجاده ات از همنشینی با تو چه حس و حالی داشتند؟ عطر یاس کوچه های کوفه را حس نکرده ام اما می توانم تصور کنم قدم زدم در آن کوچه ها چه حال و هوایی دارد؛ سال هاست عطر یاس های سفید در هر جای این دنیا که باشد، مرا به یاد مظلومیت تو می اندازد.
ای مادر پاکدامن حسن و حسین (ع) و ای چشمه طهارت، کاش یاس سجاده ات بودم …
انتهای پیام/ص
