بی حجابی و کشف حجاب، از سال‌های بسیار دور مورد توجه استعمار جهانی بود؛ زیرا آن‌ها فرهنگ ریشه دار ملت‌های اسلامی را هدف قرار داده بودند. تاریخ واقعی کشف حجاب در ایران به سال‌های پیش از عصر رضاخانی بازمی گردد، ولی اجرای آن، در دی ماه ۱۳۱۴ صورت گرفت.
مهم ترین عامل پیدایش و اجرای کشف حجاب، سفر رضاشاه به ترکیه بود. اگرچه رضاشاه فکر تجددگرایی را از اوایل سلطنت در سر می پروراند، ولی سفر به ترکیه این فکر را تقویت کرد. شاه ایران در سفر چند روزه خود، از مناطق گوناگونی بازدید کرد. نوع لباس و شیوه فعالیت زنان در جامعه و شیوه تعلیم و تربیت دختران ترک، نظر او را جلب کرد. شاه تصور می کرد تمام این تغییرات و پیشرفت های ترکیه، حاصل فعالیت مساوی زنان و مردان بوده است و مایل بود به پندار خود، برای جبران عقب ماندگی های ایران، چنین وضعی در ایران نیز پدید آید. ازاین رو، کشف حجاب زنان در ایران را می توان ره آورد سفر او به ترکیه دانست.
برخی مطبوعات دوره رضاخان که در برابر غرب، خودباخته بودند، با حمایت از کشف حجاب، آن را آزادی زنان از اسارت پنداشتند. برای نمونه، سرمقاله روزنامه ایران در ۱۸ دی ۱۳۱۴ خورشیدی چنین بود: دیروز میهن عزیزمان، ایران، وارد یک مرحله جدید از حیات اجتماعی خود گردید. در این روز تاریخی، سند آزادی زنان ایران امضا شد و از این به بعد، زن ایرانی وارد مرحله سعی و عمل می‌شد. در این روز، نیمه دیگر جمعیت ایران، زندگانی نوین را از سر گرفت و ارزش معنوی نفوس ایران بیشتر شد و این خبر نه تنها زن و مرد ایرانی را مسرور می‌کند، بلکه در همه جای جهان پیچیده و تمامی جهانیان را مجذوب خود خواهد ساخت.
