پدر امّت تکلیفِ دخترانِ عزیز را مشخص کرد، سعی کنید جزو زن های بزرگ بشوید در آینده
به گزارش خبر گزاری بسیج از کرج، الناز رحمت نژاد: آقا همراه با پنج فرشته چادر گُل گُلی به سَر که هر کدام عکس شهیدی را در دست دارند وارد حسینیه امام خمینی(ره) شدند.
یکی از فرشته ها پُشت سر آقا ایستاده و قابِ عکسش معلوم نیست! اما قاب عکس چهار فرشته دیگر مشخص است. قابِ عکس های فرشته ها مزین است به عکسِ شهیدانِ مدافعِ حرم رضا رستگاری، عبدالمهدی کاظمی، حاج محسن خزایی و ابوذر داوودی.
راستَش نمونه رهبری که اینقدر پدرانه به فرزندانِ سرزمینش مِهر بورزد را جایی ندیده ام! دستِ راستِ پدرِ امّت بالا و لبخندی بر لبانَش نشسته است. اصلا به گمانم فرشته ها لبخند و رویِ گُشاده پدرِایران را دیدند که با جیغ هایی سرشار از ذوق از او استقبال کردند.
فرشته ها صَف به صَف نمازِ واجبِ مغربشان را به جماعت پشت سر آقا خواندند.
بعد از نماز، سرودشان را اجرا کردند:" اینجا ایرانِ، دخترا سِتاره می‌سازن. اینجا ایرانِ، تو سپاهِ حضرت مهدی مادرا دخترا هم همه سَربازَن. اینجا ایرانه، کسی که چپ نگا کنه به کشورم نمیگذرم. بیفته پاش واسه خودم یه کشورم. بیفته پاش میشم فَداش، خُب آخه من یه دخترم."
سرودشان که تمام شد با " سرودتان خیلی زیبا بود، هم شعرش خوب بود، هم آهنگش خوب بود، هم شماها خوب اجرا کردید" پدر مواجه شدند.
انگاری پدر از " اینجا ایران است" سرود خوششان آمده باشد، خطاب به فرشته ها گفتند:" شماها می گفتید اینجا ایران است، الآن در سرود شما به زیبایی این را تکرار کردید، کشورِ ما، ایرانِ عزیزِ شما، زن‌های بزرگی داشته در گذشته و من به شما بگویم امروز زن‌های برجسته ما از گذشته بسیار بیشتر است."
آقا به صدها فرشته ای که در حسینیه امام راحل جمع اند به دیده زنانِ بزرگِ آینده و دخترانی که توسعه و پیشرفتِ کشور در دستان آن‌هاست نگاه کردندو ادامه دادند:" ما زن‌هایِ برجسته مهمی داریم، این‌ها مایه افتخارند و در کشور ما زیاد هستند و شما دخترانِ عزیز و نوگُلانِ امشب سعی کنید جزو این زنان بشوید. چه جوری؟ درس بخوانید، درس‌هایتان را باید خوب بخوانید، تکالیف درسی را باید خوب انجام بدهید، کار کنید، فکر کنید، کتاب بخوانید تا ان‌شاءاللّه جزو زن‌های بزرگ بشوید در آینده."
حتم دارم همان‌جا و همان‌لحظه بعد از بیانات آقا تَک تَکِ دخترها در دلشان با خود و خُدای خودشان قول و قرار گذاشتند. قول و قرار گذاشتند و تعیین تکلیف که همه تلاششان را بکنند تا ان شاءالله جزو زن های بزرگ در آینده بشوند.
اصلا شاید دیدار و حضورشان در حسینیه امام خمینی(ره) رفت تا چند سال بعد. چند سالِ بعدی که هر کدامشان یک زن برجسته در بخش های علمی، عملی و جهادی شده باشند.
به حالِ فرشتگان و تعیین تکلیفی که آقا برای آن‌ها کردند غبطه می خورم و زیر لب می گویم:" کاش انسان دوبار به دنیا می آمد!وَ من در فرصت دوباره جشن تکلیفی داشتم و آقایی که شرکت کند و دستی برایم تکان دهد که تا آخر عمر با هر نماز یاد این سعادتی که نصیبم شده برایم زنده شود."
