لبخندخدا " * ۲

کد خبر: ۹۴۹۳۵۱۳
|
۲۹ بهمن ۱۴۰۱ - ۱۹:۳۹

کاش،ای تصویرگر، غارحرا رامی کشیدی

گاه بعثت جلوه ی نور هدا رامی کشیدی

 

احمد محمود را درلحظه های ناب عرفان

کاشکی، زیبائی ذکر و دعارا می کشیدی

 

شعله ای افتاده می سوزاند،جان جان عالم

درهمان حالت،حبییب کبریا را می کشیدی

 

لحظه ی لرزیدن اندام گل چون بید آن جا

گوشه ای ازحال تسلیم ورضارامی کشیدی

 

گفت:جبریل امین حالا بخوان،اُمّی چه خواند

کا ش ، لبخند د لا رای خدا ر ا می کشیدی

 

آن زمان که گفت:با شرم وحیا خواندن ندانم

باهمه توش و توان، شرم وحیارامی کشیدی

 

دربغل بفشرد، گفت،(اقرا)زبان وحی واشد

در همان دم، جلوه ی سرّ عُلارامی کشیدی

 

واژه واژه "اقرا باسم رَبِکَ" فرمود: مولا

باهمان لحن وظرافت،واژه هارامی کشیدی

 

درزمانی که،بشارت داده شد، هستی پیمبر

ا ز ز با نِ پاکِ او ،حمد و ثنا را می کشیدی

 

کاش ای تصویرگر ،درلحظه هایِ نابِ بعثت

شا د ی ا فلا کیا ن و ا نبیا را می کشیدی

 

از ضمیر م می زند فریاد ، آوائی غزلخوان

نقشِ ر و یِ جا نفز ایِ آشنارا می کشیدی

 

ذره ای نا چیزم اما ، دل شد ه دیوانه ی او

د ر دلِ تنگم تو نقشِ مصطفارا می کشیدی

 

رشته ای بر گردنم افکنده ، مولا از محبّت

خوش بحالم،هرطرف رفتی،گدارامی کشیدی

 

کا شکی ، در سایه ی چترِ رسول الله خاتم

ا ین حقیرِ د ر دِ مند بینو ا ر ا می کشیدی

 

شُکر نعمت ای"فرائی"گر ز دستِ تو برآید

با زبان شعر ، ازآن سو عطارا می کشیدی

سروده "عبدالمجیدفرائی"

ارسال نظرات
آخرین اخبار