تولد پیامبر گونه

در این شب های برفی و تاریک اسفند، صورت ماه به آسمان، نور پاشیده است. ابرها آرام آرام از هم دور می شوند، ستاره ها چشمک زنان و کنجکاوانه به نقطه ای در زمین خیره شده اند. آسمان مهتابی با برق نگاهی رخسارش شکافته و صبح صادق سر زده است!

در اینجا که ما زمینی ها نشسته ایم ، ذرات خاک بوی باران گرفته است. گل ها ترانه سُرایی می کنند. غنچه ها خندان شده اند. میوه ها گِرد قُنداقه ای همصدا با فرشته ها نغمه سُرایی می کنند و جهان با آمدن شهزاده بنی هاشم به نماز ایستاده است. تو می‏آیی و جهان به تو سلام می‏کند.

بوی رایحه ی مسیحایی و روح نوازت از دور دست می آید و رسول خدا از شکوه سُلاله اش "علی اکبر” که از دامان لیلا برخواسته، خوشحال است.

ای گیسوکمند! تو از هم اینک بزرگ شدی. انگار که از هم اکنون با ذوالفقار نگاهت، دروازه های کربلا را فتح می کنی.

ای زیباترین گل باغ حسین! تو شبیه‏ ترین غنچه‏ به بهاری، تو شبیه‏ ترین شکوفه‏ های ازل به پیامبری و در کوچه های مدینه که راه میروی گویا پیامبر جوان شده است.

ای ظهور پیامبرانه! این جلال و جبروتی که بر تخت داری، تکرار خطوط نسخه وجود محمد(ص)است.

ای "علی" پسر ارشد پسرشیرخدا! همانند اسم اعظمی که داری، غیرت بوتُراب را در برق چشمانت به تماشا نشسته ایم!

ای شاگرد حسن! بندگی، افتادگی، شب زنده داری و ذوب خدا شدن را از تو آموختیم. همه سربه زیرهای عالم از افتادگی تو سرچشمه می‏گیرند.

ای مهجبین بیت ثارالله! همه نور تو را می‏شناسند؛ خورشید، ماه، ستاره، مه از گریبان گرامی تو آغاز می‏شود.

ای جوانه خونین کربلا! هر گوشه ای از دشت تنت دیده میشود. تو بر روی سنگ ها ساییده میشوی و هر تکه ات را به روی عبا می گذارد، پدر!

ابرها بی واسطه باران می شوند و خون جوشان تو در گلبرگ های باغ حسین جریان پیدا می کند.

سرانجام فرشته ها بر تَن اِربَن اربایت بوسه می زنند و سقف آسمان ترک برمیدارد.

روز تولدت برای ما ایرانی ها بسیار خجسته و نیکوست و چه موهبتی بالاتر از این که با برق چشمهایت جاده های بی انتهای کویر در دل شب را برایمان روشن می کنی.

این روز مبارک را به همه جوانان سراسرگیتی به خصوص به شهیدانی که همچون علی اکبر امام حسین(ع) برای ولی شهید شدند، تبریک می گویم. به "آرمان علی وردی" که چه تقدیر غریبی برایش رقم خورد. او مرد میدان بود و مرد ایستادن و پشت‌نکردن و عهد نشکستن.

او را درد آفریدند و زخم نشاندند که به "ولی" بیراه بگوید؛ ولی داستان کربلا را نخوانده اند که آرمان ها از پاره های پولاد سخترند و از خون خویش دریغ نمی کنند و از جان خویش نمی هراسند.

علی بن حسین بن علی بن ابی‌طالب (زاده ۳۳ق-۶۱ق) مشهور به علی‌اکبر فرزند امام حسین (ع) است. مادر حضرت علی اکبر "لیلی" بنت "ابی مره" بن "عروه" بن "مسعود ثقفی" است.

برخی علی اکبر را بزرگ‌ترین فرزند امام حسین(ع) دانسته‌اند. امام حسین(ع) او را شبیه‌ترین مردم به پیامبر اسلام معرفی کرده و فرموده که هر وقت مشتاق دیدن پیامبر(ص) می‌شدیم، به او نگاه می‌کردیم.