حرز ایمان و امید

به گزارش خبرگزاری بسیج از قم، محبوبه حقیقت در یادداشتی به مناسبت سالروز امام جواد علیه الاسلام، آورده است:

بنا بود روز شهادت امام جواد در مراسم‌ "ختم جواد‌الائمه ادرکنی" شرکت کنم و از حال و هوای حضور بانوان و میزان عشق و ارادت و اعتقاداشان به این ختم بنویسم. توفیق حاصل نشد ولی با رفتنم به حرم عمه امام همه عشق و ارادت برایم معنا شد.

 هیاتهای آشنا و غیر آشنا بنا به رسم همیشگی‌اشان در مراسم شهادت گوشه‌ای از حرم را از آن خود کرده‌ بودند و همراه حضور بانوان به مداحی و سینه‌زنی مشغول بودند. هیاتهای متعدد از فارس و عرب و پاکستانی و غیر ایرانی هم که همیشه پای ثابت این ایام هستند.

مادری که دو فرزند کوچکش را همراه خود آورده بود لباس سیاه بر تن آنها پوشانده بود و می‌گفت سیاه پوشیدن نماد ظاهری است که کودکانمان باید بفهمند امروز عزادار یک امام هستند.

این مادر نمادهای باطنی عزا را عرض تسلیت به ساحت مبارک بی‌بی حضرت معصومه سلام الله علیها و حضور در مراسم‌های عزاداری خواند تا این عشق باطنی جنبه حضور به خود بگیرد و بازتاب اثرش در عالم و بر تمام موجودات جاری گردد.

عجیب است قصه مودت شیعیان به امامان خود، هر کسی به طریقی راه توسل برگزیده و ارتباط می‌گیرد. خانمی پیش روی من ساعتی است تسبیح به دست ذکر می‌گوید. برایم مبرهن است که ذکرش به امام جواد علیه‌السلام می‌رسد چون امروز روز باب‌الحوائج و باب المراد سائلین است. از او می‌پرسم و او گوشی خود را که طریقه ختم جوادالائمه ادرکنی است را نشانم می‌دهد.

رنگ توسلات و عزا را نه در خانه بی‌بی معصومه (س) که در همه دلها می‌توانی شاهد باشی یکی به رسم قدیم بلندگویی در دست گرفته و راهی کوچه‌ها شده و ذکر مصیبت می‌کند. یکی در خانه به نیت براورده شدن حاجت دلش نذری آش دارد و میزبان در و همسایه است و دیگری سفره‌اش را برای مهمان ناخوانده تقدیم به امام جواد علیه‌السلام می‌کند تا برکت همه اینها را در همه ابعاد زندگیش شاهد باشد.

سفره جود و سخاوت امام جواد به اینجا ختم نمی‌شود،  حرز معروفی که به نام ایشان است باعث امنیت و سلامت روح و جسم می‌شود چگونه‌ای توای باب‌المراد که هر کس طالب سعادت است می‌تواند تو را واسطه قرار دهد آن هم نزد یک امام و خواهرش که زیارت او هم وزن زیارت حضرت فاطمه‌ است و به خواسته دلش زودتر دست پیدا کند.

میوه دل امام رضا(ع)، جوانیت، تشنگی‌ات، سه روز ماندن جسمت بر زمین، چه حلقه وصل تنگ و فشرده‌ای با دلهای کرب‌ و بلایی دارد.