به گزارش خبرگزاری بسیج خراسان رضوی از گناباد، علامه محمدتقی بهلول، متولد هفتم مرداد ماه ۱۳۸۴ درگناباد از جمله عارفا و نقش آفرینان قیام تاریخی و مردمی مسجد گوهرشادعلیه کشف حجاب رضاخانی بود که به خاطر خوردن یک هندوانه، تمام پولش را بخشید که در ادامه بخشی های مهم زندگینامه علامه محمدتقی بهلول را تیتر وار همزمان با سالروز تولدش مرور می کنیم.
از نقش آفرینان قیام تاریخی و مردمی مسجد گوهرشاد در سال ۱۳۱۴ شمسی علیه کشف حجاب رضاخانی بود.
نجات از قیام خونین مسجد گوهرشاد و عزیمت به کشور افغانستان و تحمل ۲۵ سال اسارت و ۶ سال تبعید در آنجا و پس از آن ۵ سال تبعید در مصر و عراق که در مجموع ۳۶ سال اسارت و تبعید می باشد.
با توجه به محدودیتهای اسارت و تبعید در افغانستان؛ صدها نفر شاگردی اش را کردند و از محضرش تحصیل علم نمودند.
مسلط به فقه اهل سنت و سابقه ی تدریس در دانشگاه الأزهر مصر و هم چنین فعالیتهای علمی و فرهنگی در رادیو شرق الاوسط مصر و رادیو بغداد در پایان دوران تبعید بود.
حضور ۸ ساله در سالهای دفاع مقدس در جای جای جبهه های نبرد سندی دیگر برای اثبات روحیه ی ظلم ستیزی او به شمار می رفت.
اهل ذوق و ادب بود و بیش از ۲۰۰ هزار بیت شعر سروده است و ۵۰ هزار بیت شعر از دیگر شاعران را از حفظ داشت که در یکی از اشعارش چنین سروده است؛
منم بهلول عبد رو سیاهی
که نبود مثل من غرق گناهی
از افعال بد خود شرمسارم
به فضل ایزدی امیدوارم
مرا باشد محمد با تقی نام
نظام الدین پدر، معصومه ام، مام
گناباد است اصل مولد من
زمانی سبزوارم بود مسکن
شدم معروف از آن رو من به بهلول
که کارم نیست پیش خلق معقول
چو مقصود مرا مردم ندانند
از آن رو بنده را بهلول خوانند
حافظ کل قرآن کریم، بسیاری از خطبه های نهج البلاغه، دعاهای صحیفه ی سجادیه و دهها کتاب دیگر بود.
مجتهد و مسلط به ادبیات عرب و سراینده اشعار؛ متون نغز و خواندنی به زبان عربی - از ۷ سالگی روضه خوان مجالس زنانه بود و در ۱۴ سالگی اولین منبر رسمی خود را اجرا کرد.
دوام در سفر را سیره خویش کرده و قدم بر زمین بسیاری از کشورها و شهرهای جهان نهاده بود است.
پیاده روی طولانی از برنامه های همیشگی او و کوهنوردی و شنای وی در سن بالای صدسال موجب تعجب همگان بود.
خواب اسیر او بود و استراحت اش از ۴-۳ ساعت افزون نمی شد.
خوراکی ساده و از دارایی دنیا فقط لباس تن را بهره داشت و روزه داری فراوان اش عزمی آهنین به او بخشیده بود.
حسن خلق، خدمت به بندگان خدا، بیداری طولانی در سحر و مناجات با محبوب نمونه ای از رفتار نیکوی وی به شمار می رفت. همه به راحتی بر سر سفره مهر و محبت، شوخ طبعی و روحیه ی لطیف اش میهمان می شدند.
سرانجام روح ملکوتی این عالم عارف و زاهد مجاهد پس از عمری تلاش و مجاهدت در راه خداوند سبحان در غروب جمعه هفتم مرداد ماه ۱۳۸۴ قفس ملکی تن را شکست و به سمت محبوب پرواز نمود و آرامگاه آرام بخش وی در خراسان رضوی، شهرستان گناباد میزبان پنج شهید گمنام گردید.
