اصل جمهوری اسلامی است

به گزارش خبرگزاری بسیج از بوشهر، امام خمینی آن‌فرزانه‌ی حکیم فرمودند حفظ نظام جمهوری اسلامی از اوجب واجبات است. این جمله حاوی نکات مهمی است از جمله:
۱. هیچ اولویتی بالاتر از نظام جمهوری اسلامی در جهان هستی وجود ندارد و این نشان دهنده نقش مؤثر این نظام در حفظ جایگاه ایران و معادلات جهانی است.
۲. به همان‌نسبت که نظام جمهوری اسلامی دارای اهمیت است، ضرورت دارد برای حفظ آن از همه چیز خود گذشت. بدان معنا که نه جان ما و نه مال ما و نه آبروی ما در مقابل حفظ این نظام ارزشی ندارد. اگر از دست دادن جان و مال و آبروی ما باعث حفظ نظام جمهوری اسلامی و ازبین بردن موانع پیشرفت آن بشود در این فداکاری لحظه‌ای درنگ‌نباید کرد.
۳. حفظ نظام جمهوری اسلامی آن قدر دارای اهمیت است که هر شخص و جریانی اگر در برابر آن قد علم کند و محصول فعالیت هایش براندازی این نظام باشد در مقابله قانونی با آن درنگ نباید کرد. از این جهت که اگر نظام جمهوری اسلامی دچار آسیب شود و جهان سلطه موفق به حذف آن شود بزرگ‌ترین سرمایه و فرصت موجود بشری در جهان معاصر که می‌تواند انسان‌ها را از حضیض ذلت به قله‌ی عزت برساند از دست خواهد رفت.
با مقدمات فوق شاهد هستیم افراد معدودی اعم از سلبریتی‌ها و اساتید دانشگاه با تمام توان در برابر نظام جمهوری اسلامی ایستادند و هم پای جهان سلطه برای سرنگونی نظام تلاش کردند. با این افراد چه باید کرد هر چند که صاحب سطوح علمی بالا هستند و عنوان پرفسور داشته دارند یا برنده جایزه نوبل یا اسکار هستند. در پاسخ باید گفت همان طور که شهید چمران که این دست از اساتید در دانشگاه‌ها با همه‌ی سوابق علمی انگشت کوچولوی او هم نمی‌شوند برای حفظ جمهوری اسلامی جان خودش را فدا کرد و آن کوه علم و تقوا و عرفان در خاک قرار گرفت و یا شهید شهریاری‌ها و احمدی روشن‌ها و ... در این مسیر جانشان را فدا کردند تا جمهوری اسلامی بماند اساتید و سلبریتی‌های معاند نیز اگر توبه نکنند و به آغوش ملت برنگردند لحظه‌ای وجود آن‌ها در مراکز علمی و هنری توجیهی ندارد و ضرورت صیانت از جمهوری اسلامی اقتضا می‌کند که هیچ گونه مسامحه‌ای نباید با آن‌ها کرد. این اشخاص بر فرض که از نظر علمی و جایگاه هنری یا ورزشی در هر حدی هم که باشند؛ ولی در تقابل با نظام جمهوری قرار بگیرند نباید اجازه فعالیت در مراکز رسمی به آن‌ها داده شود. چون لطمه‌ای که این افراد معاند به کشور ایران وارد می‌کنند بسیار فراتر از خلا وجود آن‌ها در دانشگاه یا مراکزی از این قبیل است. به عنوان مثال اگر اهداف معاندانه‌ی برخی از این افراد در اغتشاشات سال گذشته محقق می‌شد امروز مردم ایران به جای روبرو شدن با ایران یک پارچه و آرام شاهد ایرانی تکه تکه شده و ویران و میلیون‌ها خون‌های ریخته شده بیگناهان بر زمین بودند. حالا اگر به فردی به خاطر امتیاز خاصی که دارد به او فرصت داده شود تا هر چه دلش خواست علیه نظام سمپاشی کند و همپای معاندین به جنگ با نظام جمهوری اسلامی برخیزد اشتباهی محض است؛ بنابراین حفظ نظام جمهوری مافوق همه‌ی اولویت هاست. مسئولان امر بدون وادادگی و مصلحت اندیشی‌های شخصی باید با قاطعیت لازم اقدامات قانونی خود را انجام دهند. در همین زمینه به دو نکته نیز باید توجه کرد:
۱. رفتار معاندانه با انتقاد دلسوزانه متفاوت است. هر کس حق دارد انتقاد کند و دیدگاه‌های خود را در قالب قانون بیان کند. فرصت آزادی بیان در نظام جمهوری اسلامی نباید آسیب ببیند.
۲. برخورد سلبی با معاندین باید آخرین راه حل باشد اگر افرادی فریب خورده باشند و تصمیم بر برگشت داشته باشند و عملا این را ثابت کنند باید با آن‌ها کنار آمد. از جوسازی‌ها نباید هراسید. مدیران ترسو و کسانی که نگران پست خود هستند و در نتیجه در برابر معاندان سهل انگاری می‌کنند باید نظام تکلیف آن‌ها را نیز مشخص کند. اگر کسی در نظام جمهوری اسلامی مسئولیتی بر عهده گرفت هیچ مصلحتی را بالاتر از مصلحت نظام و انقلاب نباید بداند. سال‌ها مماشات با افراد فرصت طلب باعث شده که عده‌ای در جایگاه‌های رسمی نان جمهوری اسلامی را بخورند و از امکانات همین نظام نیز برای براندازی آن استفاده کنند. در کجای دنیا چنین وضعیتی داریم؟

نصرالله شفیعی ۱۸ شهریور ۱۴۰۲