ماجرا از اینجا آغاز شد که روز گذشته یک دستگاه خودرو پرشیا با دو نفر سرنشین در محدوده روستای زمان آباد شهرری با نقشه ای از قبل طراحی شده در کنار یک خانم توقف میکند. یکی از سرنشینان خودرو با ظاهری موجه و مودب به او اظهار می کند که پدر آنها از دنیا رفته و وصیت کرده است مبلغی پول نقد دارد که باید ما فرزندانش در منطقه محروم جنوب تهران و به نیازمندان کمک کنیم.
کوتاه سخن می کنم و از تشریح جزئیات موضوع صرف نظر می کنم؛ این افراد در یک لحظه دستبند طلای این خانم را قاپیده و اقدام به فرار می کنند. با توجه به اینکه سرتاسر خیابان اصلی این روستا مجهز به دوربین پایش تصویری است، فرد شاکی برای شناسایی سارقان به دهیاری مراجعه می کند اما دهیاری اعلام می کند که دوربین ها خاموش است.
با توجه به اینکه این روزها شاهد افزایش تعداد اتباع مهاجر از کشور افغانستان و پاکستان در کشور بویژه در جنوب تهران هستیم؛ بنابراین افزایش ضریب امنیت در حاشیه شهر یک امر واجب ، ضروری و مهم است. نگارنده ساعت حدود 18 روز جمعه 31 شهریور در میدان غنی آبادشهرری شاهد عبور حداقل چهار دستگاه اتوبوس حامل اتباع با پلاک کشور همسایه شرقی بودم. علی ایحال احتیاط شرط عقل است و مسئولان باید واقعیت ها را بپذیرند و واقعیت ها را به مردم هم منعکس کنند. اگر دوربین هایی که برای افزایش ایمنی شهر و شهروندان نصب شده است صادقانه اعلام کنیم. همچنین افزایش گشت های انتظامی و بهره گیری از ظرفیت بسیج برای ایجاد نظم و امنیت می تواند باعث کاهش جرایم و آسیب های اجتماعی در شهر شود.
مهدی خانلری
