به گزارش خبرنگار خبرگزاری بسیج از کردستان، این روز‌ها مردم غزه حال و روز عجیبی دارند، خانه‌ها ویران شده و کوچه‌ها رنگ خون گرفته‌اند، هر طرفی چشم می‌اندازی صحنه‌ای دردناک می‌بینی، عده‌ای با دست خالی زیر خانه‌های آوار شده دنبال عزیزان خود می‌گردند، هرلحظه با صدای ناله و گریه پیکر بی‌جانی از زیر آوار بیرون کشیده می‌شود.
دشمن مشترک همه مسلمانان این بار نیز چهره درنده‌خویی خود را بیشتر از هر وقتی دیگر در حق مردم مظلوم فلسطین در نوار غزه به جهان نشان داد مردم مظلومی که حق دفاع مشروع و انسانی از حریّت و سرزمین خود را دارند.
سرگذشت تجاوز و ظلم به ملتی بیگناه که قریب ۸۰ سال و به درازای چند نسل بشری محکوم به مظلومیت شدند این روز‌ها توسط رژیم غاصب به جایی رسیده است که دل هرانسانی درهر گوشه‌ای ازجهان را به درد آورده است.
تراژدی فلسطین سال‌ها قبل با طنزمضحک صهیونیستها، طنز تلخ ادعایی موهوم و خیالی و تاریخ‌سازی جعلی آن‌ها پیرامون سرزمین ملتی دیگر رقم خورد که این امر با حمایت قدرت‌های به اصطلاح آزادی خواه و مدافع حقوق بشر مهر تایید خورد.
این روز‌ها مردم مظلوم فلسطین و خصوصا غزه سراسر مظلومیت است مردم سرزمینی که در قرن بیست و یکم تاریخ، به مانند زندانی، اسیر زندانبانی، چون رژیم صهیونیستی هستند.
با گذشت ۲۱ روز از کشتار وحشیانه رژیم کودک‌کش، کودکان زنان و مردان بی دفاع فلسطینی در میان آتش وخون تنها به جرم فلسطینی بودن با مرگ عزیزانشان دست وپنجه نرم می‌کنند و این درحالی است که ازبلندگو‌های حقوق بشری صدایی جز سکوت مرگبار شنیده نمی‌شود و در کنار آن شبکه‌ی رسان‌های صهیونیست وحامیانش درصددند تا با ترفند‌های مختلف درحال انعکاس وارونه حقایق به افکارعمومی باشند رسانه‌های که در خدمت ظلم و تجاوز است و بجای دفاع از مظلوم در پشت ظالم ایستاده و حق را زیر پای ناحق به سلاخی می‌کشند.
شهادت هر فلسطینی این روز‌ها ندای حق و حقیقت است و وظیفه‌ی هر مسلمانی است که به آسانی از کنار آن رد نشود.
بی‌شک آزادی فلسطین و قدس شریف آرمان مشترک همه مسلمانان جهان است و خون شهدای مظلوم این حادثه، عزم ملت مقاوم فلسطین را برای نابودی اسرائیل جزم‌تر خواهد کرد.
اقدامات روا داشته توسط رژیم صهیونیستی به مردم مظلوم درغزه تماما نقض کلیه قواعد حقوق بین‌الملل بشردوستانه و حقوق بشر است.
ظلم بزرگی که این روز‌ها به مردم مظلوم غزه می‌شود نتیجه از پرده‌پوشی‌های رژیم ظلم است که توسط حقوق بشر نادیده گرفته می‌شود.
سوال قابل تاملی که پیش می‌آید این است که چه بر سر بشریت آمده که از کشتار انسان‌ها خوشحال می‌شوند؟ و رسانه‌های غربی، مدعیان حقوق بشر و البته نهاد‌هایی نظیر سازمان ملل در این گونه رخداد‌های اسفناک کجای ماجرا قرار دارند و چرا هیچ صدایی از آن‌ها بلند نمی‌شود؟ آیا سکوت در برابر این جنایات و حتی فراتر از آن هم آوایی با اشغالگران صهیونیست، ته مانده اعتبار آن‌ها را از بین نخواهد برد؟
یادداشت از مریم محب
