به گزارش خبرگزاری بسیج استان مرکزی؛ شهید والامقام «ابراهیم عسگریان» در دهمین روز از فروردین سال 1340 در شهر دلیجان متولد شد؛ ابراهیم از کودکی سر پر شوری داشت. با شنیدن ندای امام(قدس سره) در سال 1357 در حالی که تازه به دوران جوانی پا گذاشته بود، به سیل خروشان مردم پیوست و در روزهای انقلاب در حد توان فعال بود و همان جا راهش را انتخاب کرد.
اهل ورزش و جنب و جوش بود و در کنارش درس می‌خواند تا وقتی دیپلم تجربی گرفت. او هرگز اهل غفلت و انحراف نبود، این را زمانی فهمیدم که با آغاز جنگ تحمیلی سروش «هل من ناصر ینصرنی» را که شنید، دل از شهر و دیار و آنچه در آن بود، کند و عازم جبهه شد. از روزها قبل آرزویش را داشت و برای رسیدن به همین آرزو به عضویت بسیج درآمده بود.
با کوله‌باری از عشق و ایمان راهی جبهه دهلران شد. آنجا که در سال 1361 خصم بیداد می‌کرد. بسیجی گردان امام رضا(علیه السلام) در روز 25 آبان ماه در درگیری مستقیم با دشمن به شهادت رسید. شهادتی که منجر شد ابراهیم تا سال‌ها مفقود باشد. با پایان جنگ وقتی که تفحص شهدا آغاز شد، ابراهیم را در سال 1380 از آثار و پلاکش شناختند.
فرازی از وصیت‌نامه شهید:
برادران و خواهران ایمانی‌ام، خدا را در نظر داشته باشید و از او بخواهید که اعمال همه مسلمین را خالص بگرداند که عملی با سوء نیت در برابر خدا هیچ ارزشی ندارد. امام(قدس سره)، ... و این عارف و سالک در راه خدا و مجسمه عدل و رأفت را با اعمال خود یاری کنید که همانا خدا را یاری کرده‌اید.
انتهای پیام/
