به گزارش خبرگزاری بسیج استان مرکزی؛ شهید عبدالکریم ویسمه‌ای در اولین روز آذرماه 1328 در روستای ویسمه از توابع شهر اراک متولد شد. از کودکی در مزرعه کمک‌کار پدر بود. به سن نوجوانی که رسید به کسب و کار مشغول شد و حرفه فروشندگی مواد غذایی را در پیش گرفت. در جوانی ازدواج کرد که ثمره ازدواج او پنج فرزند است.
اخلاق حسنه، اهمیت به فرایض دینی و حضورش در مسجد باعث شده بود او را از همان دوره جوانی حاج عبدالکریم صدا می‌کردند. با رفتن به سفر حج توفیق حاجی شدن را پیدا کرد. با پیروزی انقلاب اسلامی از کسانی بود که به دفاع همه جانبه از انقلاب و امام(ره) می‌پرداخت و علی‌رغم روستایی بودنش با مغرضین برخورد و بحث داشت.
پس از انقلاب مدتی مسئولیت تعاونی روستا را به عهده داشت و در حد توان به اهالی روستا خدمت کرد. با شروع جنگ تحمیلی از این کار انصراف داد و مدتی در ستاد پشتیبانی جنگ کمک‌های مردمی را به جبهه ارسال می‌کرد و پس از آن خودش نیز راهی جبهه نبرد شد.
در طول جنگ تحمیلی بارها به جبهه اعزام شد و یک مرحله نیز مجروح گشت. بسیجی دلاور روستای ویسمه در آخرین حضورش در مناطق عملیاتی به عنوان بسیجی گردان امام حسین(ع) در لشکر 17 علی بن ابی‌طالب (ع) در جزیره بوارین در چهارم دی‌ماه سال 1365 بر اثر اصابت ترکش به ناحیه سر به شهادت رسید به گونه‌ای که پیکر شهید نزدیک به یک ماه قابل شناسایی نبود و پس از این مدت توسط اقوام شناسایی و با تشیع اهالی مردم شهر اراک در زیر بمباران وحشیانه رژیم بعث عراق در گلزار شهدا به خاک سپرده شد.
قسمتی از وصیت‌نامه:
حالا که جنگ شده نه تنها من بلکه تمام ایران باید بروند و از کشور و انقلاب دفاع کنند. خواهر و مادرم برایم گریه نکنید شهید گریه ندارد اگر قسمت بنده شد و شهید گشتم برایم هیچ ناراحت نباشید و صبر و شکیبایی خود را هرگز از دست ندهید چون که خدای ناخواسته با این کارتان دشمن شاد می‌شود.
انتهای پیام/
