متن پیام بدین شرح است:
"قربان" تفسیر داستان عشق و ایمان و امتحان
« قربان» است همان میعادگاهی که ابراهیم(ع) با معبودش، وعده کرد تا اسماعیلش را در مسلخ عشق الهی قربانی کند.
آری در این روز ابراهیم خلیل نه تنها پسرش، که تمام تعلقات دنیوی را به قربانگاه برد تا از هر چه یوغ زمینی است برای رسیدن به ملکوت اعلی، رها شود و به بی نیاز مطلق متصل گردد.
ابراهیم(ع)؛ با هر قدم، عشق الهی را سرمشق کرد تا سرسپردگی به امتحان الهی را با سربلندی به پایان برساند و بندگی تا ابد در قامت هر بنده‌ای به تکرار برسد.
و این سربلندی از امتحان الهی است که «عید» خوانده می‌شود و باید به حرمتش، قربانی‌ها کرد و از نفسانیات این دنیای وانفسا بُرید...
پيامبر (ص) فرمود:« با ريختن اوّلين قطره خون قربانى [به زمين] ، صاحب قربانى آمرزيده مى شود.»
بی‌شک فلسفه قربان، سرور بر سر بریدن نیست، بلکه شعف الهی در دل بریدن است آن هم بریدن از هر آنچه که بند دلت را به غیر از «خدا» وصل کرده باشد.
آری این عید، یاد بود بی همتای سر سپاری محض و بی چون و چرای ابراهیم و اسماعیل در برابر معبود است که پاداشی جز معجزه‌ی بی بدیل سخاوت و مهربانی ذات حق تعالی، در خور آن نبوده و نیست و این «قربانی کردن‌ها» نیز در راه بخشیدن و ایثار برای رضای خداست همانطور که پیامبر اکرم(ص) فرمود: «خداوند عيد قربان را برنهاد تا مستمندان از گوشت سير شوند؛ پس از گوشت قربانى به ايشان بخورانيد.»
پروردگارا در این عید بندگی و امتحان عبودیت؛ تورا قسم می‌دهیم که در هر لحظه یاری‌گر ما باشی تا نفس اماره را به قربانگاه درگاهت عرضه و در برابر عظمت تو ذبح کنیم و به ما توانی ده که یارای نلغزیدن در برابر نفس سرکش را داشته باشیم.
و در این روز توان قربانی کردن و اطعام نیازمندان را به ما عطا فرما که فرستاده تو امام باقر(ع) فرمود:«خداوند قربانى كردن و اطعام كردن را دوست دارد .»
سید فخرالدین موسوی صالحی
