محمد تقی بیگلر شاعر اشتهاردی که از کلاس دوم راهنمایی با تشویق معلم درس فارسی به سرودن شعر علاقه‌مند شده و از کلاس اول دبیرستان، به طور جدی وارد عرصه شعر و شاعری شده است، در گفتگو با خبرنگار افتخاری خبرگزاری بسیج از البرز، گفت: بهترین خاطره‌ام، سرودن شعر به زبان تاتی بود که مورد استقبال مردم شهرم قرار گرفت.
وی افزود: شعرهایم را در قالب مثنوی می‌سرایم، چرا که دست شاعر در انتخاب ردیف و قافیه آزاد است، همچنین غزل نیز می‌گویم، چون با احساسات انسان سر و کار دارد و معمولاً شاعرها انسان‌های احساسی هستند و روح لطیفی دارند و گاهی به صورت ترکیب بند و ترجیع بند و دوبیتی نیز شعر می‌گویم.
بیگلر ادامه داد: اشعار پروین اعتصامی را می‌خوانم زیرا دلچسب و ساده و شیرین و روان هستند، اما مضمون شعرهایم، حماسی و آیینی و گاهی عاشقانه است.
وی شعر گفتن را قریحه و ذوق ذاتی و خدادادی عنوان کرد و افزود: البته با تعلیم هم می‌توان کسی را ترغیب به شعر گفتن کرد.
این شاعر البرزی، علی معلم و قیصر امین‌پور را در بین شاعران ادبیات انقلاب، موفق اعلام کرد و در مورد موفقیت خودش نیز گفت: تا حدودی خودم را موفق می‌دانم.
وی تصریح کرد: جوانانی که علاقمند به شعر و شاعری هستند خوشبختانه بسیار زیادند ولی متاسفانه با استقبال کمی از دولتمردان و مسئولین شهری روبرو هستند و بزرگترین آسیبی که ممکن است شعر یک جوان را تهدید کند، این است که مجبور شود به خاطر عدم استقبال از اشعار و دیده نشدن شاعران، جنبه منفی آن را بیشتر کند تا شاید مورد استقبال قرار گیرد.
بیگلر اظهار داشت: آرزو می‌کنم روزی بتوانم در محضر آقا اشعار خود را بخوانم و شعرهایم فراگیر شود.
وی افزود: معمولا در جشنواره‌ها شرکت نمی‌کنم ولی یک بار که در مسابقه فرهنگیان شهرستان اشتهارد شعر ارسال کرده بودم برگزیده شدم.
شاعر البرزی ادامه داد: از آنجایی که شعر گفتن من ذاتی و خدادادی است، انجمن شعر تاثیر چندانی در من ندارد چرا که تمام شعرهایم از لحاظ ادبی و ردیف قافیه صحیح هستند و اصولاً در انجمن‌ها شرکت فعالی ندارم نه به خاطر کبر و غرور بلکه علاقه‌ای به شرکت در چنین محافلی ندارم.
وی با انتقاد از برخی مسئولین، گفت: کوچک‌ترین قدمی برای برپایی مجالس شعر از سوی مسئولین شهری برداشته نمی‌شود، اگر هم گاهی شب شعری برپا می‌شود خودجوش از طرف شعرای شهر می‌باشد که این بی‌توجهی باعث سرخوردگی و کوری ذوق و طبع شاعر می‌گردد، کاش می‌شد سالی یکی دو مرتبه مجلس رسمی شعرخوانی از سوی مسئولین شهر برگزار می‌شد، تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل.
بیگلر در پایان گفت: شعرای شهر از بی‌توجهی مسئولین بسیار دلگیر هستند و این خود در تضاد با فرمایش بزرگان کشوری است که تلاش در ترویج فرهنگ دینی و اسلامی دارند که صد البته شعر یکی از اصلی‌ترین آن‌ها است چرا که مداح در گفته‌هایش با زبان شعر بیان می‌کند سرودهای زیبا به زبان شعر است و الی آخر حال چگونه می‌توان به فرهنگ شعر و شاعری بی توجه بود و توقع داشت در شهر شعرای متعهد و آثار فاخر ادبی پا به عرصه ظهور بگذارند؟
در ادامه شعری از این شاعر گرانقدر را می‌خوانید:
سالی گذشت و باز نیامد نگار من
نوروز و غایب آن گل مرکب سوار من
ترسم خدا بمیرم و مهدی (عج)نبینمی
امسال کاش به آخر رسد این انتظار من
امسال کاش اثر کند این سوز و این دعا
امسال کاش ز ره رسد آن تک سوار من
پس کی رخش عیان کند آن حجت خدا؟
از هجر او بسوخت دل بی‌قرار من
تا کی زنیم ناله و فریاد و التماس؟
تا کی نظر به کعبه کنیم گلعذارمن؟
یارب مدد نما که ظهورش فرارسد
تا این خزان دل بشود نوبهار من
مهدی بیا و داد همه عاشقان برس
پایان رسان ز لطف خودین انتظار من
شعر از : محمد تقی بیگلر
