با شهید سید کاظم بورنجانی (جانباز ۷۰ درصد قطع نخاع) در یک کلاس

به گزارش خبرگزاری بسیج از فارس، جانباز عبدالحسین پیروان با انتشار خاطره یادداشتی شهادت سید کاظم بورنجانی (جانباز ۷۰ درصد قطع نخاع) را تهنیت و تسلیت گفت. متن این یادداشت خاطره بدین شرح است:

پس از پایان جنگ و تشکیل مدارس ایثارگران مدتی به عنوان معلم در خدمت عزیزان ایثارگر دوران جنگ و جبهه بودم.

این مأموریت هم مثل همه فعالیت‌های دوره جنگ دلچسب بود و دشوار.

در میانه این مأموریت، درس دادن به دو جانباز سترگ، خاطراتی خاص بر جا گذاشته است.

یکی کاظم بورنجانی که به اصطلاحِ آن وقت‌ها قطع نخاع بود و دیگری پیرآلو- جانباز نابینا از هر دو چشم!

تقریباً دو ترم مسؤلیت آموزش ریاضیات به هر دو عزیز را داشتم. با کاظم بورنجانی کار کمی ساده‌تر بود چرا که هم چشم داشت و هم دست‌های‌اش تا حدودی کارآمد بود. همیشه آماده و مشتاق حاضر می‌شد و همین مرا در آموزش پرتلاش‌تر و جدی‌تر می‌کرد. جالب‌تر اما آن‌که عجیب ذوق نوشتن داشت. خودکار را بین انگشتانش می‌گذاشت و اصرار داشت که بنویسد و حل کند!

گاهی بخاطر تمرکز روی فرایندهای یاددهی و یادگیری، حساب زمان از دستم می‌رفت و کاظم با آرامش و بزرگواری و شوخ‌طبعی می‌گفت: معلم! زنگ تفریح نشده؟ و من تازه می‌فهمیدم که یک ایثارگر نخاعی را خسته کرده‌ام؛ با یک پوزش کوتاه سعی می‌کردم سر و ته داستان را به هم آورم اما کاظم حرفه‌ای تر از این‌ها بود و می‌خندید: معلم! بعد از چایی دوباره ادامه می‌دیم.

شوق و ذوق یادگیری و تلاش برای رشد و حرکت رو به جلو با آن وضعیت جسمانی تنها یکی از آموخته‌هایی بود که از او به یادگار دارم.

گاهی هم بلافاصله پیش از شروع کلاس می‌گفت: امروز رفته‌م تمرین پرتاب وزنه! خیلی خسته‌م! می‌شه کمتر درس بدین؟ و من رعایت حال معلمم را می‌کردم! معلمی که به من آموخت آموختن هرگز منوط به هیچ زمان و مکان و شرایطی نیست.

او صبوری - تلاش - سخت کوشی - و لبخند در اوج درد را به من اموخت.

او آموزگار خوبی بود بی ریا و بی توقع - صاف و صادق پرواز کرد.

یادش گرامی و روح بلندش شاد!

حسین پیروان-دی ماه ۱۴۰۳ خورشیدی

انتهای پیام/