نقد و بررسی فیلم صیاد

جواد افشار در کارگردانی صیاد انگار فرا زمانی عمل کرده طوری که مخاطب صیاد شیرازی را در لحظه های مختلف در مکان های متعدد میدید و این بحث قابل تامل است، همچنین عدم استفاده از تایتل یا همان نوشته است که خط داستانی را برای مخاطب روشن نمی کند و این موضوع مخاطب را سردرگم می کند؛ زیرا اگر مخاطبی که دهه شصت را درک نکرده باشد به راحتی نمی تواند زمان را بشناسد.

بهره گیری از ایده هوش مصنوعی و استفاده از ابزار فناوری و روش های شبیه سازی جهت صداگذاری و صداهای شخصیت واقعی داستان برای ارتباط بهتر و سریع مخاطب با شخصیت های واقعی در روایت داستان فیلم بوده است اما در بعضی از سکانس ها عدم تطبیق صدا و تصویر مخاطب را آزار می داد.

موسیقی متن به خوبی مخاطب فیلم را به وجد آورده و این موضوع نیز نقطه ی قوت در صحنه های دراماتیک اثر است.