منادى با غمى به بلنداى آسمان ندا می‌دهد كه به جرم پاسدارى، پايه‌گذار مذهب شیعه شهید شد

شب شهادت امام جعفر صادق آل ‌پيامبر است، مدينه همچنان مظلوم است و بقيع مظلومتر و هنوز رنج نامه نانوشته شيعه، بر خاک و سنگ مزار صادق آل‌ پيامبر(ص) گوياتر از هر زمان به شِكْوه و شهادت ايستاده است.

 بوى غمِ مظلوميت، تمام آسمان مدينه را در خود غرق نموده است، آری شب شهادت آن امام عزیزی است كه مدرس توحيد مفضل بود و بعد از اميرالمؤمنين (عليه‏السلام) بهترين ادله عقلى را به يادگار گذاشت.

امام جعفر صادق(عليه‏السلام) امام عشق و آزادى است که اینک در بقيع خاموش آرميده است، قبرستان بقیع مدفن اهل بیت رسول خدا، سال‌هاست آرامگاه بزرگ مرد مکتب شیعه امام جعفر صادق(ع) و دیگر امامان مذهب تشیع است، خاکی که عمریست شاهد به خون غلتیدن دوستداران و اهل بیت رسول خدا بر خود بوده است.

در زمانی که امویان با توجه به سابقه ناشایست‏ خود در میان امت اسلامى‏ جدى‏ترین رقیب خویش را بنى‏هاشم و علویان مى‏دانستند و براى ‏بى‏مقدار نشان دادن رقیب به هر حربه‏اى متوسل مى‏شدند و احادیث و روایاتى دروغین می ساختند تا حُسن سابقه بنى‏هاشم و علویان را كه به ویژه در سایه فداكارى‏ هاى حضرت على علیه السلام و سرور آزادگان امام حسین (ع) به اعتبارى ‏فوق تصور دست‏ یافته بودند را از بین ببرند امام جعفر صادق علیه السلام در مسیر تكاملى حركت‏ شیعه، گام دوم را برداشتند‏.

و پس از آن كه مردم بر اثر مجاهدت‌هاى امامان پیشین به ‏ناصحیح بودن مذهب رسمى و دیگر اندیشه‏هاى منبعث از آن و نیز حركت‏هاى سیاسى مبتنى بر آن در سال‌هاى گذشته پى بردند آماده ‏بودند تا طرح جایگزین مكتب اهل ‏بیت را دریافت كنند و امام‏ صادق علیه السلام همان بزرگوارى است كه با توجه به یک موقعیت استثنایى ‏تاریخى طرح جایگزین شیعه را به هنگام ارائه كرد و امامان دیگر به شرح و بسط ابعاد آن پرداختند.

كوچه‏هاى مدينه هنوز هم ياد تو را دارند و داد مظلوميتت را سر مى‏دهند، خاک بقيع، مناجات هاى شبانه‏ات را فرياد مى‏زند و سنگ‏هايش اشک خشكيده‏ات را به تفسير مى‏كشند، مدینه، هنوز هم بوى كلاس‏هاى با صفايت را دارد، هنوز هم درس و مدرسه با ياد تو شروع مى‏شود و ديوارهاى مدينه با ياد دست نوازشگر تو بر سر يتيمان، ساز يارى مى‏نوازند و به جاى بازوان پرتوانت، تكيه ‏گاهى براى گريستن عاشقان مى‏شوند.

 وقتى نسيم صبح وزيدن مى ‏گيرد، صداى «ان شفاعتنا لا تنال مستخفا بالصلوة» عارفانه ‏ات به گوش مى‏رسد و منادى هنوز هم با غمى به بلنداى آسمان فرياد برمى‏آورد كه به جرم پاسدارى، پايه گذار مذهب و الگوى عدل صادق آل محمد (صلى‏الله‏عليه‏وآله) را شهید کردند.

چه غریب است خاک تو و افسوس می خوری به خاطر این همه جهل و نادانی حاکم بر مردمان آن زمان که رهبرانشان را با دستان خود از خود می گرفتند تنها به جرم هدایت به سمت زندگی رو به سوی تعالی که تنها هدف امامان و اهل بیت رسول خدا بود.

جان عاشقان و شیفتگان تو، در آتشی از ماتم می‏سوزد و شراره‏اش دنیا را می‏سوزاند، هق‏هق گریه، رخصت تسلیت ‏گویی نمی‏ دهد و طاقت شانه‏ها را می ‏گیرد.

شب شهادت امام جعفر صادق آل ‌پيامبر، شبي كه خورشيد مدينه و چهره فروزانِ اهل بيت و وارث علومِ رسالت، در سوگ آن مرد آسماني، تجسم اخلاص و صبر و درياي عميق علوم لدني در ظلمت‌كده دورانِ منصور به خونِ دل نشست را به همه دوستداران و شیعیان آن امام بزرگوار تسلیت می گوییم.

پایگاه اطلاعات قرآنی و مذهبی

 انتهای پیام/۱۰۱۰