انرژی هسته‌ای قدرت ملی
به گزارش خبرنگار خبرگزاری بسیج از کردستان، ایران طی سال‌های گذشته گام‌های بزرگی در توسعه فناوری‌های پیشرفته، به‌ویژه در حوزه انرژی هسته‌ای و صنایع دفاعی برداشته است و این پیشرفت‌ها صرفاً در راستای تقویت زیرساخت‌های کشور و ارتقای جایگاه ایران در صحنه بین‌الملل بوده و هیچ نسبتی با ادعا‌های بی‌اساس برخی قدرت‌های غربی ندارد لذا درک اهمیت این حوزه‌ها و شناخت پیامد‌های احتمالی محدودسازی آنها، ضرورتی حیاتی برای هر ایرانی است.
محروم‌سازی یا محدودسازی ایران از فناوری هسته‌ای، نه‌تنها آسیب مستقیمی به توان علمی کشور وارد می‌کند، بلکه یک خلأ جبران‌ناپذیر در عرصه‌های اقتصادی، پزشکی و امنیتی ایجاد خواهد کرد و انرژی هسته‌ای صرفاً یک فناوری نظامی نیست این انرژی امروز پشتوانه بسیاری از پیشرفت‌های پزشکی نظیر درمان سرطان‌ها، تولید دارو‌های نوین، رادیوتراپی و توسعه کشاورزی پیشرفته است و حذف این فناوری، معادل حذف بخشی از آینده علمی و درمانی کشور است.
در صورت کوتاه آمدن از حق مسلم فناوری هسته‌ای، ایران از جایگاهی که در میان کشور‌های مستقل و قدرتمند به دست آورده، عقب رانده خواهد شد و این عقب‌نشینی، نه به یک حوزه بلکه به کل ساختار اقتدار ملی ضربه وارد می‌کند.
یکی از بزرگ‌ترین سوءبرداشت‌هایی که دشمنان ایران عامدانه ترویج می‌کنند، مرتبط دانستن انرژی هسته‌ای با جنگ و تخریب است و این در حالی است که انرژی هسته‌ای، نقشی کلیدی در پیشرفت‌های پزشکی، صنعتی و کشاورزی دارد چرا که پرتودرمانی برای درمان میلیون‌ها بیمار سرطانی، تولید رادیوداروها، کنترل کیفی مواد غذایی و حفظ ذخایر ژنتیکی در کشاورزی، تنها نمونه‌هایی از کاربرد‌های صلح‌آمیز این فناوری حیاتی است و چشم‌پوشی از انرژی هسته‌ای، یعنی چشم‌پوشی از حق حیات، سلامت و پیشرفت علمی نسل‌های آینده.
در کنار انرژی هسته‌ای، قدرت دفاعی ایران یکی از پایه‌های اصلی امنیت ملی است و ایران طی دو دهه گذشته با تکیه بر دانش بومی، به یکی از قدرت‌های بزرگ نظامی منطقه و حتی فراتر از آن تبدیل شده است لذا مقایسه سطح توانمندی‌های نظامی ایران با بسیاری از کشور‌های مدعی در دنیا نشان می‌دهد که جمهوری اسلامی امروز توانایی پاسخگویی به هر تهدیدی را دارد و در بسیاری از حوزه‌ها، به‌ویژه در فناوری موشکی، پهپادی و پدافندی، جزء برترین‌ها به شمار می‌آید.
برای مثال، سامانه‌های پدافندی نظیر «باور ۳۷۳» که در مقایسه با سامانه‌های پیشرفته جهانی مانند S-۳۰۰ و S-۴۰۰ روسیه سنجیده می‌شود، نمونه‌ای از دستاورد‌های درخشان داخلی است، همچنین در زمینه پهپادها، ایران با تولید انبوه و هوشمندسازی این تجهیزات، به قدرت اول منطقه بدل شده و حتی در صحنه‌های بین‌المللی، حرف برای گفتن دارد.
اما یکی از ترفند‌های رایج آمریکا و متحدانش در مذاکرات، فشار برای محدودسازی قدرت دفاعی ایران است که در ظاهر، این فشار با شعار‌هایی همچون «کاهش تنش» و «ثبات منطقه‌ای» مطرح می‌شود، اما در واقع هدف اصلی آنها، خلع سلاح تدریجی ایران از ابزار‌های دفاعی و تضعیف استقلال کشور است.
کارشناسان معتقدند که اگر روزی قدرت دفاعی ایران تضعیف شود، کشور در برابر انواع تهدیدات خارجی آسیب‌پذیر خواهد شد چرا که قدرت نظامی، چتر امنیت کشور است و اگر این چتر برداشته شود، نه‌تنها امنیت داخلی دچار بحران می‌شود، بلکه دشمنان نیز با جسارت بیشتری به دخالت و تحمیل اراده خود خواهند پرداخت پس تجربه تاریخی نشان داده که هر ملتی که قدرت دفاعی خود را واگذار کرده، دیر یا زود قربانی طمع قدرت‌های بزرگ شده است.
امروز، بیش از هر زمان دیگری باید ارزش و اهمیت فناوری هسته‌ای و قدرت دفاعی را درک کرد، چون این دو ستون حیاتی، تضمین‌کننده حیات، پیشرفت و استقلال کشورند و کوتاه آمدن در این عرصه‌ها، به معنای واگذاری آینده کشور به دست بیگانگان است، آینده‌ای که تنها با تکیه بر اقتدار ملی و خودباوری می‌توان آن را ساخت و محافظت کرد.
یادداشت از بهار محمدی
