خبرگزاری بسیج _ سه سال شاید برای یک دولت زمان زیادی نباشد، اما برای یک مرد میدان که دل در گرو مردم دارد و باور به تغییر دارد، همین سه سال میتواند کتابی قطور از تلاش، تحول و تاریخ بسازد.
شهید آیتالله سید ابراهیم رئیسی در قامت رئیسجمهور، فقط مسئول یک دولت نبود؛ بلکه نماد یک رویکرد بود؛ رویکردی که «خدمت بیمنت»، «حضور میدانی»، «پاسخگویی بیواسطه»، و «پایداری در برابر دشمن» را به شیوهای کمسابقه در مدیریت عالی کشور جاری کرد.
۱. رئیسجمهوری که به میان مردم آمد
او نه در سالن جلساتها یا به صورت کنترل از راه دور و واگذاری کار به میدتن بدون حضور، بلکه در کوچهها، حاشیه شهرها، بیمارستانها، روستاها و مناطق دورافتاده کشور دیده میشد. هرجا مردم گلایهای داشتند، او پای کار آمد. این حضور، یک «تکنیک انتخاباتی» نبود، بلکه یک باور عمیق بود: مردم شایسته دیدهشدن و شنیدهشدن هستند.
۲. کار، کارستان؛ نه شعار
سه سال ریاستجمهوری شهید رئیسی، سراسر میدان تلاشهای بیوقفه برای حل مشکلات بود. از نهضت ملی مسکن تا آغاز جراحی بزرگ اقتصادی، از احیای روابط منطقهای تا عضویت تاریخی ایران در پیمانهای بزرگ جهانی، کارنامهای شکل گرفت که با وجود همه فشارها و تنگناها، رنگ عمل داشت نه شعار.
۳. عدالتخواهی، نه در حرف، در ساختار
او عدالت را نه در گفتار، بلکه در بودجه، در انتصابها، در سفرهای استانی و حتی در تقسیم یارانهها پیگیری کرد. توجه به مناطق محروم، حذف رانتها، مقابله با فساد اداری و مالی و تلاش برای مردمیسازی اقتصاد، نشانههایی از نگاه عدالتمحور او بود.
۴. ایستادگی بدون عقبنشینی
شهید رئیسی در برابر نظام سلطه، چهرهای عزتمند، قاطع و در عین حال منطقی از ایران اسلامی را ارائه داد. پاسخ محکم به تهدیدات دشمن، حفظ اقتدار ملی، و در عین حال تقویت روابط با کشورهای دوست، بخشی از دیپلماسی هوشمندانه او بود.
۵. دولتی که باور به مردم و جوانان داشت
از فعالکردن ظرفیت مساجد و گروههای مردمی تا توجه به جوانان و نخبگان، شهید رئیسی یک نکته را ثابت کرد: برای اداره کشور، باید به مردم تکیه کرد. اهمیت به جوانان در رسم و منش او موج میزد.
۶. شهادتی که ادامه همان راه بود
سفر به استانهای مرزی، دیدار با مردم و تلاش برای گسترش روابط با کشورهای همسایه، آخرین حلقههای این مسیر پرفروغ بود. اما شهادت، پایان راه او نبود؛ بلکه آغاز یک الگو است. الگویی برای آنکه رئیسجمهور بودن یعنی چه.
۷. میراثی برای فردا
آنچه شهید رئیسی بهجا گذاشت، فقط دستاوردهای ملموس عمرانی یا دیپلماتیک نبود؛ او یک سبک مدیریت به یادگار گذاشت. سبکی که میگفت: رئیسجمهور باید در دسترس مردم باشد، مسئولان باید پاسخگو باشند، و دولت باید در خط مقدم خدمت بایستد.
امروز، اگرچه جسم او در میان ما نیست، اما نام و روشش در دل مردم جا دارد. دولت مردمی که او بنیاد نهاد، میتواند همچنان ادامه یابد؛ اگر باور کنیم که راه تحول، از میدان عمل میگذرد، نه جلسات پرزرق و برق. اگر باور کنیم که سه سال خدمت صادقانه، میتواند به اندازه دهها سال مدیریت بیروح، مؤثر باشد.
«شهید رئیسی، رئیسجمهوری بود که جمهور را فهمید. برای جمهور زیست، برای جمهور جنگید، و با جمهور به دیدار خدا رفت.»