فرزندان زندانیان محرومان پنهان جامعه هستند
فرزاد رحیمی در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری بسیج از کردستان،اظهار داشت: خانواده زندانیان اغلب به‌عنوان قربانیان فراموش‌شده نظام عدالت کیفری شناخته می‌شوند.
کارشناس مسائل اجتماعی گفت: ما وقتی درباره مجازات صحبت می‌کنیم، ناخودآگاه تصورمان فقط مجرم است، اما حقیقت این است که خانواده‌های این افراد، همسر، فرزندان، والدین نیز به‌نوعی مجازات می‌شوند و انگ اجتماعی، تبعیض، طرد و حتی قطع حمایت‌های شغلی و تحصیلی از جمله آسیب‌هایی است که به آن‌ها وارد می‌شود.
وی با اشاره به اینکه یکی از مهم‌ترین آسیب‌ها، آسیب روانی ناشی از نگاه منفی جامعه است افزود: احساس شرم، ترس از شناخته‌شدن، فشار برای مخفی نگه‌داشتن وضعیت پدر یا مادر زندانی، کودک را در وضعیتی روانی آسیب‌زا قرار می‌دهد که در نوجوانان این مسئله می‌تواند به افسردگی، انزوا، یا حتی پرخاشگری و گرایش به رفتارهای پرخطر منجر شود.
رحیمی به آثار فرهنگی این پدیده اشاره کرد و بیان داشت: فرزندان زندانیان به طور معمول از فرصت‌های آموزشی، مشارکت فرهنگی و فعالیت‌های گروهی محروم می‌مانند، چون یا امکان مالی ندارند یا احساس طردشدگی می‌کنند که این فرایند به‌مرور باعث فروپاشی سرمایه اجتماعی در خانواده و جامعه می‌شود.
وی عنوان داشت: رویکرد سنتی مجازات، به‌تنهایی کارساز نیست و باید به سمت عدالت ترمیمی و اصلاح‌محور حرکت کرد
کارشناس مسائل اجتماعی گفت: در بسیاری از کشورها، عدالت ترمیمی به‌عنوان رویکردی انسانی و پایدار جایگزین صرف مجازات شده است و در این چارچوب، خانواده‌ها نه‌تنها آسیب‌دیده در نظر گرفته می‌شوند، بلکه مورد حمایت رسمی نهادهای اجتماعی و فرهنگی قرار می‌گیرند.
وی با تأکید بر نقش سازمان‌های مردم‌نهاد، نیکوکاران و رسانه‌ها بیان داشت: آزادی بسیاری از زندانیان جرائم غیرعمد با کمک‌های مردمی ممکن شده است اما باید فراتر رفت و با ایجاد فرصت‌های شغلی، حمایت‌های معیشتی، مشاوره روان‌شناسی و برنامه‌های فرهنگی می‌تواند خانواده‌ها را برای عبور از بحران توانمند کند.
رحیمی در پایان اظهار داشت: روز نسیم مهر باید فراتر از یک نماد سالانه باشد چرا که ما نیازمند آگاهی جمعی، سیاست‌گذاری هدفمند و نگاهی انسانی به مسئلهٔ زندان و تبعات آن هستیم و تا وقتی خانواده‌های زندانیان در انزوا و فراموشی بمانند، نمی‌توان از جامعه‌ای امن، همدل و پایدار سخن گفت.
انتهای خبر/
