خروج از NPT و پاسخ موشکی؛ راهبرد بازدارندگی در برابر تجاوز هسته‌ای
به گزارش خبرگزاری بسیج خراسان رضوی از مشهد مقدس خبرنگار خبرگزاری بسیج در یادادشت خودنوشته است
مقدمه: تحولات اخیر و بازخوانی معاهده NPT
حملات نظامی اخیر آمریکا و رژیم صهیونیستی به تأسیسات هسته‌ای ایران، نقطه عطفی در مسیر سیاست‌های منطقه‌ای و جهانی جمهوری اسلامی است. این رخداد، پرسش‌های اساسی درباره کارآمدی معاهدات بین‌المللی مانند NPT و جایگاه ایران در توازن قدرت منطقه‌ای و جهانی را مطرح کرده است. ایران که از سال ۱۹۶۷ به این معاهده پیوسته و پایبندی خود را نشان داده، اکنون در وضعیتی است که باید مجدداً اصول راهبردی خود را بازنگری کند.
ریشه‌های بحران: از اعتماد یک‌طرفه تا نقض معاهدات
معاهده NPT به عنوان بستری برای جلوگیری از گسترش تسلیحات هسته‌ای شکل گرفت، اما ماهیت نابرابر این معاهده، به نفع قدرت‌های هسته‌ای تثبیت شده، ایران را در موقعیتی آسیب‌پذیر قرار داده است. حملات مستقیم به تأسیسات هسته‌ای ایران، نشان‌دهنده بی‌اعتنایی آشکار دشمنان به تعهدات بین‌المللی و تکیه یک‌جانبه بر این معاهده است. این وضعیت، موجب افزایش شکاف میان تعهدات ایران و رفتار عملی رقبای منطقه‌ای و جهانی شده است.
ضرورت پاسخ نظامی: بازدارندگی به جای انفعال
بر اساس تحولات اخیر، سکوت و تکیه صرف بر دیپلماسی بدون پشتوانه قوی نظامی، دیگر کارآمد نیست. ایران با داشتن ظرفیت‌های موشکی پیشرفته، این امکان را دارد که با هدف قرار دادن پایگاه‌های نظامی آمریکا در منطقه، پیام بازدارندگی قاطعی ارسال کند. این اقدام نه فقط دفاع از تمامیت ارضی، بلکه ابزاری برای تغییر معادلات قدرت است. سکوت در برابر تجاوزات، موجب تشویق دشمن به تداوم سیاست فشار و حملات خواهد شد.
خروج از NPT؛ بازخوانی راهبرد استقلال و قدرت
اعلام تصمیم برای خروج از معاهده NPT، بیش از یک تغییر سیاسی ساده است؛ این گامی استراتژیک برای پایان دادن به سیاست‌های یک‌جانبه و تحمیل شده است. این اقدام می‌تواند ایران را در جایگاهی قرار دهد که خودمختاری در زمینه هسته‌ای و قدرت دفاعی‌اش را به شکلی غیرقابل انکار تثبیت کند. اگرچه این موضوع ممکن است واکنش‌های بین‌المللی و فشارهای سیاسی را به دنبال داشته باشد، اما در عرصه راهبردی، بازیابی توازن قدرت منطقه‌ای و جهانی هدف اصلی است.
مردم و مقاومت؛ پشتوانه نهایی راهبردهای کلان
حضور گسترده مردم در راهپیمایی‌ها و حمایت آنان از نظام و ولایت فقیه، پایه‌های مستحکم قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران است. این پشتوانه مردمی، به همراه توانمندی‌های نظامی و علمی، امکان تحقق سیاست‌های مقتدرانه و راهبردهای کلان کشور را فراهم می‌آورد. هرگونه تزلزل در این همبستگی، تهدیدی جدی برای امنیت ملی خواهد بود.
نتیجه‌گیری: حرکت به سمت یک توازن جدید قدرت
تجربه چند دهه اخیر نشان داده که امنیت و استقلال ایران در گرو برخورداری از قدرت بازدارنده واقعی است. خروج از معاهده NPT و اتخاذ سیاست پاسخ نظامی قوی، نه تنها اقدامی واکنشی بلکه گامی پیشگیرانه برای تثبیت جایگاه ایران در نظام بین‌الملل است. این تحولات، نویدبخش شکل‌گیری توازن جدیدی در منطقه است که بر اساس احترام متقابل و جلوگیری از تجاوز شکل می‌گیرد.
