۰۷ / تير / ۱۴۰۴ - 28 June 2025
18:43
کد خبر : 9695880
۰۷:۳۶

۱۴۰۴/۰۴/۰۷
یادداشت

90 میلیون چشم،60 لاله، یک عهد و اقتدار ایران تا ابد

امروز،  خیابان‌ها تهران فقط خیابان نیستند…رودی از موج اشک و پرچم و دعا… ۹۰ میلیون نفر آمده اند  تا عزیزانشان را بدرقه کنند و بگویند:«شما تنها نماندید… ما هنوز پای عهد ایستاده‌ایم…»

به گزارش خبرگزاری بسیج از کرمان،  امروز،  خیابان‌ها تهران فقط خیابان نیستند…رودی از موج اشک و پرچم و دعا…
۹۰ میلیون نفر آمده اند  تا عزیزانشان را بدرقه کنند و بگویند:«شما تنها نماندید… ما هنوز پای عهدمان ایستاده‌ایم…»

امروز فرماندهان برگشتند…اما نه با لبخند همیشگی،نه با لباس خاکی عملیات،بلکه با تابوت‌های پیچیده در پرچم،روی شانه‌های جوانان این سرزمین.
آمدند تا به ما یاد بدهند اقتدار یعنی چه، یعنی در میدان ماندن تا آخرین نفس، یعنی خم نشدن حتی زیر سایه تهدید و تحریم.

امروز شهدای هسته‌ای برگشتند…
جوانانی که با خونشان چراغ فردا را روشن کردند و خونشان به سانتریفیوژها معنا داد و پرونده عزت ایران را با خونشان امضا کردند.

چه مظلوم رفتند…

امروز ۹۰ میلیون نفر این عزیزان را بدرقه خواهند کرد آنان آمدند تا بگویند: «شما رفتید، اما راهتان، خونتان، علمتان، همچنان زنده است…»

امروز شهدای رسانه‌ای برگشتند…
صدایی که در قاب کوچک دوربین، مظلومیت را فریاد زد، قلمی که حقیقت را نوشت،دلی که آرام نداشت،آمدند تا نشان دهند حقیقت با خون می‌ماند، نه با بوق‌های دروغ و فریب.

امروز مادران برگشتند…
مادرانی با قلب‌هایی که جز «یا زینب» نمی‌گفت،مادرانی که فرزندانشان را با ذکر «یا حسین» تربیت کردند و امروز خود با همان ذکر، پر کشیدند.
آمدند تا بگویند:«ما هم با فرزندانمان در این مسیر رفتیم… این مسیر، مسیر مادری است…»

امروز کودکان برگشتند…با عروسک‌هایی که هنوز گوشه خانه مانده، با لباس‌هایی که هنوز بوی کودکی می‌دهد.
کودکانی که هیچ‌گاه به قد کشیدنشان نرسیدند،اما قد ایران را با خونشان بلند کردند…

امروز  ۹۰ میلیون نفر  در بدرقه عزیزانشان اشک می ریزند،اما گریه‌شان، گریه مظلومیت نیست،گریه عزت است…
گریه‌ای که با هر قطره‌اش عهدی دوباره بسته شد با خون شهید، با لبخند فرمانده، با نگاه کودک، با دست‌های مادر.

امروز ایران دوباره قد کشید…
دل‌ها دوباره به کربلا وصل شد…
به «راه حسین»، به «غیرت عباس»، به «صبر زینب»…
امروز همه می آیند تا بگویند:«این پرچم، زمین نمی‌ماند… ما این راه را ادامه می‌دهیم…»

چه کسی می‌فهمد بغض مادری که بر تابوت فرزندش دست می‌کشد یعنی چه؟
چه کسی می‌فهمد دل پدری که با لبخند، پیکر خونین دخترش را تحویل می‌گیرد یعنی چه؟
چه کسی می‌فهمد اشک کودکی که پشت سر مادر شهیدش ایستاده یعنی چه؟

این اشک‌ها، ساده نیستند…
این اشک‌ها، اشک عزت یک ملت است.

ای شهدا…
شما  رفتید، اما خونتان، مسیرمان را روشن کرد،
شما رفتید، اما ما ایستاده‌ایم،
شما رفتید، اما ما ادامه خواهیم داد،تا روزی برسد که عدالت، همه دنیا را پر کند…

السلام علیک ای فرماندهان شهید…
السلام علیک ای شهدای هسته‌ای…
السلام علیک ای شهدای رسانه‌ای…
السلام علیک ای مادران شهید…
السلام علیک ای کودکان شهید…
و سلام بر اشک‌هایی که امروز، در بدرقه شما ریخته شد…

ایلاقی


گزارش خطا
ارسال نظرات شما
x

عضو کانال روبیکا ما شوید