موشک‌های ایران؛ تبلور اراده‌ی ملتی متمدن در برابر زورگویان تاریخ

به گزارش خبرگزاری بسیج از همدان، روزی‌که از دهه‌ ۶۰، در این کشور، خاک‌بازی‌های کودکان‌مان، با خاک و خون آغشته شد، فرزندان غیور این ملّت، ایستادگی برای دفاع از خانه و سرزمینی که وجب‌به‌وجب آن، به خود و اجداد خود تعلّق داشت را با تمام وجود آموختند، چراکه می‌دانستند؛ گاهی موارد هزینه‌ی نجنگیدن بسیار بیشتر از جنگیدن است.

پس فراموش نکرده‌ایم زمانی را که موشک‌های اهدایی غرب به رژیم بعثی عراق، شهرهای بی‌دفاع کشورمان را مورد تجاوز قرار می‌داد، حال این پیرکودک نیویورکیِ‌موزرد باید بداند که، از پی امروز بوَد فردایی.

بنابراین موشک‌های ایران، اینک مظهر اراده‌ ملّت متمدنی هست که این‌بار در قالب؛ فتّاح و سجّیل و خیبر و... به منصه‌ ظهور رسیده است تا پوزه‌ دشمنان این کُهن‌دیار پارسی را به خاک بمالد.

ترامپ باید بداند که هنوز در قاموس ملّت بزرگ ایران، باج دادن به‌کسی تعریف نشده، ناکس که جای خود دارد.

تازه آن سیلی نواخته شده بر فرزند نامشروعش -رژیم صهیونیستی- به مناسبت اعیادِ غدیر و قربان، صرفاً یک تذکر بود و اینک عاشورا فرارسیده و این ملّت که به حق وارث مکتب عاشورا و رزم‌آور حادثه‌ی کربلا هست، در صورت لزوم، دشمنان این آب و خاکِ شیعی/آریایی را به‌خاک سیاه خواهد نشاند.

ایران کشوری نیست که هر تازه‌واردِ نوکسیه‌ای بخواهد، درِخانه را با لگد بشکند و آن‌را به‌هم بریزد و صاحب‌خانه را بیرون کند.

ایران کشوری نیست که حدودِ ثغورِ مرزهای آن‌را عده‌ای دیپلمات مست و سرمستِ بریتانیایی و فرانسوی، در ۱۶ می ۱۹۱۶ در کوچه‌ داونینگ لندن به امضاء رسانده باشند.

دیدید که در آن ۱۲روز در کشور من، نه کسی با ستاره‌ی داوود به خیابان آمد و نه کسی شعار ضدمیهنی سرداد.

دیدید که در آن ۱۲روز در کشور من نه کسی برای متجاوز، فرش قرمز پهن کرد و نه شیرنی پخش نمود.

آنچه‌که در آن ۱۲روز، پیروزِ میدان بود، روح ایرانی ایران بود.

پس این بیشه گُمان مّبر که خالی‌ست، شاید که پلنگ خفته باشد.

به قلم: علی وحدتی‌راد وکیل پایه یک دادگستری و عضو بسیج حقوق دانان همدان

انتهای پیام/