به گزارش خبرگزاری بسیج لرستان، صبح تاسوعا هنوز سرخ نشده که بانوان خرمآبادی، آرام و مغموم، در سکوتی سنگین و معنوی راهی محله باغ دختران میشوند. صدای قدمهای برهنهشان آرام و آهسته در کوچههای تنگ و پرخاطره میپیچد؛ گویی هر گامی را با تمام بار اشک و عشق سالیان، روی خاک شهر و خاطرات اهلبیت میگذارند.
شمعی در دست و نقابی بر صورت دارند؛ نشانهای از پوشیدگی غم و نجواهای نشکفته. زنان و دختران، بیصدا و فقط با ذکر الهی و صلوات، در چهل خانه میایستند. هر بار که رازی را با شعله شمعی امانت میدهند، قندی یا نذری بر جا میگذارند و به سوی منبر بعدی روانه میشوند.
مسیر نخست از بقعه امامزاده زید ابن علی آغاز و تا چهل خانه با پای برهنه و روپوشی بر صورت را طی میکنند ؛ گرما یا سرمای هوا هیچ یک، شوق عاشوراییشان را فرو نمینشاند. در هر توقف، دعایی در دل دارند: برای شفای مریضی، برای برآوردهشدن حاجتی، یا فقط برای سنگصبور شدن داغ دل زینب(س).
مادران و دختران لرستانی که با هر شمع، شبیه قصههای اسارت و صبر بانوی کربلا، اشکشان را به امید اجابت به زمین و آسمان گره میزنند. در این آیین، سکوت زبانیِ زنان و تقاضای درونی آنان، عمق معنوی و لطافت چهل منبر را فریاد میزند.
تا غروب تاسوعا، بوی شمعهای سوخته و اشکهای راهپیموده، در کوچههای باغ دختران میپیچد و رسم دیرینه «چهل منبر» را جاودانه میکند؛ میراثی معنوی که سالهاست هویت و احساس عاشورایی بانوان لرستان را زنده نگه داشته و هر سال، با اشکهای بیصدا، امیدهای زینبی و دستانی خالی اما دلی سرشار از ایمان، در کوچههای خاطره و معنویت، از نو جان میگیرد و آغاز میشود.
عکس و گزارش: کبری دریکوند
انتهای پیام /