دکتر جوکار، در خصوص پیام جنگ ۱۲ روزه رژیم صهیونیستی به ایران، اظهارکرد: هر جنگی برای ملتها و مردمهای دنیا پیامی دارد. اولین پیام آن این است که باید قوی باشیم و باید آمادگی مقابله با هر تجاوز و تهدید را داشته باشیم و ملتها و دولتها در مقابل دنیای استکبار توانایی ایستادگی را داشته باشند.
وی ادامه داد: دومین پیام آن این است که باید بهروز باشیم چون امروزه جنگها، جنگهای کلاسیک نیستند و مرز زمینی مشخصی ندارند و ابعاد آن بدون جابجایی سربازان پراکنده میشود.سومین پیام نیز این است که دنیا باید توجه کند و مقابل زورگوییهای قدرتهای برتر ایستادگی کند.
جوکار افزود: امروز این جنگ بر ایران تحمیل شد اما فردا ممکن است این جنگ بر هر کشور دیگری که مشابه ایران بخواهد استقلالخواهی کند تحمیل شود. از این جهت سازمانهای جهانی باید به طور گسترده از این مساله جلوگیری کنند و اجازه ندهند کشورهایی که تکنولوژی برتر دارند، خودشان را بر کشورهای دیگر تحمیل کنند.
وی در خصوص ترور نظامیان، دانشمندان و دانشگاهیان اظهار کرد: یکی از ناجوانمردانهترین ابعاد جنگ ترور دانشمندان و دانشگاهیان بود. ترور افراد غیرنظامی مانند دانشگاهیان و دانشمندان یعنی شلیک به مغز متفکر یک جامعه که به گمان من بدترین جنایت جنگی است.
جوکار با بیان اینکه شلیک به مغز متفکر جامعه و قطع کردن بازوان نظامی کشور دو اقدام خسارتبار و وحشتناک بود، ادامه داد:جنگ با ترور متفاوت است. جنگ میدان و جبههای دارد اما ترور در هر مکان و هر شکلی اتفاق میافتد. از لحاظ اخلاقی و انسانی دشمنان محکوم هستند اما از دشمن نباید توقع ابراز دوستی داشته باشیم و ما هم متقابلا باید خود را قوی کنیم و در مقابل چنین اتفاقاتی ایستادگی کنیم.
عضو هیات علمی دانشگاه شهید چمران اهواز گفت: ما باید این مسئله را در دنیا به گفتمان تبدیل کنیم و باید این اتفاق مهم را به عنوان نمادی از مظلومیت ایران در دنیا فریاد بزنیم و این مساله را رسانهای و شکایت کنیم.
وی ادامه داد: هرچند با توجه به نفوذی که این قدرتها در مجامع جهانی دارند، نمیتوان امیدی به این شکایتها داشته باشیم اما به هرحال وجدانهای بیدار و افکار عمومی سالمی وجود دارند که این مسئله را میبینند و حق را به ایران میدهند.
جوکار گفت: چند سال پیش یک مقام آمریکایی گفت که ما نباید کاری کنیم تا عِرق ملی ایرانیان با عِرق مذهبی آنها به یک روحیه واحد تبدیل شود که به هرحال این اتفاق افتاد.
وی ادامه داد: پیامدها و خسارتهای این جنگ انکارشدنی نیست اما یکی از پیامدهای قهری آن این بود که ملت را متحد کرد. این اتحاد در روزهای سختی که گذشت بسیار امیدوارکننده بود. ایرانیان در داخل و خارج از کشور، اکثریت یک صدا داشتند و آن هم حفظ یکپارچگی و استقلال سرزمینی و تاریخی ایران بود.
جوکار اظهار کرد: از مخالفان تا منتقدان و حتی از داخل زندان حفظ یکپارچگی کشور را فریاد میزدند که بسیار ارزشمند بود. در کنار نظامیان و شهیدان، این عزم، وحدت و یکپارچگی ملی به ما کمک کرد. باید خوشحال باشیم که این وحدت ایجاد شده و به ما ثابت کرد که در بزنگاههای تاریخی روحیه ملی ایران خود را نشان میدهد.