وقتی شعار «فرزند کم‌تر، زندگی بهتر» مورد قبول کسی قرار گیرد، تصوّر می‌کند هر چه فرزندان او کم‌تر باشند، زندگی خود و فرزندانش بهتر خواهد شد، لذا به کم فرزندی و تک فرزندی رو می‌آورد؛ حال این امر پیامدهای منفی زیادی را ممکن می‌سازد.
به گزارش
خبرگزاری بسیج از یزد: یکی از عوامل رواج «تک فرزندی» در کشور بالا رفتن سن ازدواج
بوده و آمارها نیز حاکی از افزایش خانواده‌های دارای یک فرزند است.
بیشتر
افراد بعد از اتمام تحصیلات تکمیلی و در واپسین سال‌های جوانی ازدواج می‌کنند و پس
از سپری کردن دوران عقد و بعد از تولد اولین فرزند بنا به دلایلی از جمله وجود
مشکلات اقتصادی، نداشتن وقت برای تربیت فرزند و … به داشتن یک فرزند قناعت می کنند.
ثریا
دشتی، کارشناس ارشد روانشناسی ، با اشاره به مشکلات تک فرزندی در خانواده‌ها اذعان
کرد: تک‌فرزندی موجب می‌شود تا پدر و مادر تمام سرمایه‌گذاری عاطفی خود را بر یک
کودک قرار دهند و کودک نیز متقابلاً فقط پدر و مادرش را ببیند و از داشتن تجربه‌ی
خواهر و برادر محروم بماند.
وی افزود: کودکی که
تک فرزند باشد اعتماد به نفس پایین‌تری داشته ودر بیشتر امور خود حتی کارهای
شخصی، وابستگی شدید به اطرافیان پیدا می کند و این مسئله باعث عدم پرورش خلاقیت
کودک می‌شود.
دشتی از پیامدهای
تک فرزندی را در مرکز توجه قرار گرفتن والدین برشمرد و خاطرنشان کرد: این گونه
فرزند پروری، خودشیفتگی را درکودک به وجود می‌آورد.
وی کودکان تک فرزند
را آسیب‌پذیرتر از سایر کودکان عنوان کرد وهشدار داد: حمایت افراطی از کودکان مانع
از رشد و بلوغ احساسات آنان می‌شود.
دشتی با بیان اینکه
بروز ناهنجاری‌های رفتاری در تک فرزندان بیشتر است، اذعان کرد: انزوا، افسردگی،
ضعف در برقراری ارتباط با همسالان و... از جمله پیامدهایی است که والدین برای تک
فرزندان به ارمغان می‌آورند.
این روانشناس با
اشاره به حساسیتهای والدین به رفتار و گفتار تک فرزندانشان تأکید کرد: خانواده‌های
دارای یک فرزند نباید اجازه فرزندسالاری در خانواده خود دهند.
وی گفت: تک فرزندی
از گستردگی خانواده‌ها می کاهد و روابط فامیلی خواه
ناخواه از بین می‌رود.
