قراردادهای جدید نفتی موج جدیدی از وابستگی برای اقتصاد ایران به دنبال دارد

نبی زاده در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری بسیج از گیلان، در خصوص قراردادهای جدید نفتی گفت: وقتی طراحان کرسنت زمام امور وزارت نفت را به دست بگیرند طبیعی است که قراردادهای IPC و نظایر آن باید به مردم تحمیل شود.

وی افزود: نکته ای که دولتی ها روی آن تاکید دارند، این است که طی این قراردادها انتقال تکنولوژی صورت می گیرد که در این رابطه باید گفت زهی خیال باطل؛ مسئله مهمتر این است که حتی اگر انتقال تکنولوژی هم صورت بگیرد چندان فایده ای برای ما ندارد.

مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه گیلان تصریح کرد: ویژگی این قراردادها بلند مدت بودن آنهاست و بیش از ۳۰ سال را در بر می گیرد؛ این به معنی آن است که حدود ۳۰ سال شرکت های نفت ایرانی باید در سطح پایین فعالیت کنند؛ بنابراین قدرت رقابت با آنها را هم که ندارند، دو حالت برایشان ایجاد می شود یا اینکه کلاً در حالت تضعیف شده باقی بمانند، یا اگر هم جان سالم به در ببرند، دیگر بعد از ۳۰ سال آن تکنولوژی فرسوده و قدیمی شده و دوباره نیاز است که انتقال تکنولوژی از خارج صورت بگیرد و این یعنی یک دور باطل.

نبی زاده گفت: واگذاری بهره برداری شرکت های خارجی از منابع نفت ایران که یک جزء اصلی این قراردادها می باشد در واقع ارتجاعی به دوران طاغوت است، با این تفاوت که این بار خودمان نفت مان را به خارجی ها می دهیم.

وی بیان داشت: تجربه نشان داده است که خودمان هرجا که خواستیم توانستیم و پیشرفت کردیم و این پیشرفت ها دقیقاً در بخش هایی بوده است که ضمن تحریم کامل، جزء علوم حساس و فوق پیشرفته محسوب می شدند؛ نمونه بارز این پیشرفت ها هم در صنایع اتمی بوده است.

مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه گیلان ادامه داد: ساخت سانتریفیوژها با قابلیت چرخش هزار دور در ثانیه، که این پیشرفت در صنعت هسته ای خود به عنوان یک پیشران برای سایر بخش ها از پزشکی گرفته تا کشاورزی و سایر صنایع و هوافضا و لیزر و غیره می توانست عمل کند و کشور را به سطح کشورهای پیشرفته برساند که با توافق برجام عملاً شاهد محدود ساختن این صنعت و به دنبال آن سایر صنایع مرتبط با آن بودیم که تا سالها صنایع کشور را تا پیشرفته شدن دور نگه خواهد داشت.

نبی زاده خاطرنشان کرد: به دنبال اجرای برجام قراردادهای هواپیمایی بسته شد که عملاً صنعت هواپیمایی کشور را در نطفه خفه کرد؛ امروز هم یکی دیگر از توفیقات برجام این شد که در بخش نفت هم نمی توانیم و باید شرکت های خارجی بیایند و نفت ایران را بهره برداری کنند و شرکت های نوپای ایرانی که در دوران تحریم جان تازه ای گرفته بودند و میلیون ها بشکه نفت را در دوران تحریم استخراج می کردند، طبق این قراردادها به حاشیه رانده شده و عملاً فعالیت هایی که آنان می توانستند بوسیله آن قدرتمند شوند به خارجی ها سپرده خواهد شد.

وی افزود: قراردادهای جدید نفتی که همانند سایر قراردادهای دولت تدبیر محرمانه می باشد، می تواند موج جدیدی از وابستگی را برای اقتصاد ایران به دنبال داشته باشد و ضمن عدم تطابق با اقتصاد مقاومتی، چماق تحریم نظام سلطه را بالای سر مسئولین خود کم بین نگه دارد.

مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه گیلان  ادامه داد: به صورت کلی در این قراردادها سعی می شود تا هر امتیازی داده شود تا شرکت های خارجی بیایند و در ایران سرمایه گذاری کنند، در این باره باید گفت که ای کاش چنین لطفی برای شرکت های داخلی صورت می گرفت و همان قدر که دولت به فکر امتیاز دادن به بیگانگان است به فکر تقویت تولید داخل و قدرتمند ساختن اقتصاد کشور بر مبنای توان داخل می بود.