حسرت یاران روحانی برای بازگشت شرایط اقتصادی کشور به سال ۹۰!
به گزارش خبرگزاری
بسیج، این
روزها بازگشت به سطح اقتصادی سال 90 کلید تبدیل واژه مشترک اکثر دولتمردان
شده است. اولین بار علی طیب نیا وزیر اقتصاد دولت حسن روحانی در این باره
سخن گفت. او که بعد از جلسه شورای گفتگوی دولت و بخش خصوصی درجمع خبرنگاران
حاضر شده بود و به اصحاب رسانه وعده داد که با خوش بینی که بخش خصوصی کشور
به دولت دارد امیدواریم بتوان به سطح تولید سال 90 برگردیم.
تقدیر تئوریسین اقتصادی دولت روحانی از سالهای فعالیت احمدی‌نژاد
اما طیب نیا تنها عضو تیم اقتصادی دولت یازدهم نبود که آرزوی دست یابی
به سطح اقتصادی سال 90 را داشت. مسعود نیلی مشاور اقتصادی حسن روحانی که
خود را تئوریسین دولت تدبیر و امید هم می داند سال گذشته در مقاله ای نوشته
بود که "حالت خوش‌بینانه‌اش این است که اقتصاد ما امسال سه درصد رشد کند،
که این هم خوش‌بینانه است. اگر این‌طور باشد، اقتصاد ما باید سال آینده 6.4
درصد رشد کند تا در انتهای آن به سال 90 برسیم. باز هم این عدد بزرگی است.
بنابراین رسیدن به نقطه صفر در سال 94 غیرمحتمل است و به نظر می‌رسد ما
نیمه‌های سال 95 و شاید تا پایان سال 95 به تولید ناخالص داخلی سال 90
برسیم."
مسئول موسسه نیاوران سال 93 هم در جمع اعضای اتاق بازرگانی گفته بود که "در
صورتی که امسال رشد اقتصاد به 3 درصد برسد برای دستیابی به تولید ناخالص
داخلی سال 90 در سال 94 باید رشد اقتصادی به 6/4 درصد افزایش یابد. تمام
این سناریوها در حالی است که بتوانیم در نیمه نخست سال 95 و یا نیمه دوم
سال 95 به سطح سال 90 برسیم."
آرزوی عجیب جهانگیری
اما نفر دوم کابینه یازدهم هم طی 3.5 سال اخیر بارها نشان داده که علاقه
خاصی در دستیابی دولت مطبوعش به سطح اقتصادی سال 90 دارد. او در روزهای
پایانی مهرماه امسال در سخنانی با گلایه از وضعیت موجود اقتصاد کشور اعلام
کرده بود که هنوز نتوانسته‌ایم سطح رفاه مردم را به سال 90 بازگردانیم.
اما اسحاق جهانگیری دیروز هم در در دوازدهمین گردهمایی مدیران قرارگاه
خاتم‌الانبیاء (ص) اعلام کرد که شرایط به گونه‌ای است که ما باید تلاش کنیم
وضعیت مردم به وضعیت سال ۹۰ برگردد.
دم خروس را باور کنیم یا...
بنا به این گزارش
در حال حاضر وقتی این اظهارات را در کنار هم قرار می دهیم به یک تناقص
آشکار با سایر اظهار نظرهای مقامات اقتصادی دولت یازدهم می رسیم. حسن
روحانی و یارانش در طول 1100 روز اخیرا تقریبا اکثر مشکلات اقتصادی کشور را
ناشی از عملکرد دولت گذشته دانستند و خودشان را از نقش داشتن در این
مسکلات تبرئه کرده اند. اسحاق جهانگیری علی طیب نیا، مسعود نیلی و بسیاری
دیگر از اعضای تیم اقتصادی دولت تدبیر و امید در 3.5 سال اخیر به کرات
اعلام کرده اند که از دولت احمدی نژاد ویرانه تحویل گرفته اند و مشغول آوار
برداری هستند.
اما حالا مشخص نیست که چرا اکثر آنها طی سال اخیر آرزو می کنند که شرایط
اقتصادی کشور به سال 90 بازگردد؟ برای پاسخ این سوال بهتر است شرایط
اقتصادی کشور در سال 90 را به خوبی واکاوی کنیم.
سال 90 هفتمین سال فعالیت دولت قبل بوده اگر قرار باشد اظهارت مقامات
اقتصادی دولت روحانی ملاک قرار دهیم این سال باید یکی از سالهای سیاه
اقتصاد ایران باشد. اما به نظر می رسد واقعیت چیز دیگری است و دولتمردان
یازدهم هم کم و بیش مجبورند به این واقعیت اذعان کنند.
شرایط اقتصادی کشور در سال 90
گزارشهای بانک مرکزی و مرکز آمار تاکید بر رشد 6 درصدی اقتصادی کشور در
سال 90 دارد. در این سال اقتصاد کشور با رشد صنعتی 10 درصدی، تورم 23
درصدی، نرخ بیکاری 11 تا 14 درصدی مواجه بود. صادرات غیر نفتی هم طبق آمار
گمرک در آن سال از 43 میلیارد دلار عبور کرد که در نوع خودش یک رکورد محسوب
می شد. ارزش بازار سرمایه هم در این سال به 127 هزار میلیارد تومان رسیده
بود و آن را تبدیل به یکی از بزرگترین بورسهای دنیا کرده بود. سال 90 به
عنوان دومین سال اجرای هدفمندی یارانه ها به خوبی اثرات موفق این طرح را در
اقتصاد کشور نشان داد. قطعا اگر تحریم فروش نفت و تحریم بانکی ایران در
سالهای 91 و 92 تشدید نمی شد این روند هم تداوم می یافت.
با این تفاسیر باید گفت که دولتمردان تدبیر و امید علی رغم 3.5 سال سیاه
نمایی در خصوص شرایط اقتصادی کشور در سالهای قبل از روی کار آمدن دولت
روحانی خودشان بهتر می دانند که کشور در سال 90 در یکی از بهترین سالهای
اقتصادی خود قرار داشت. شاید بهتر باشد مردم در خصوص این مسئله قضاوت کنند.
