قاریان قرآنی می‌خواهیم اینگونه محیای ظهور

خاطرات «درس‌آموز» او به این جمله ختم شد: «دوران کنونی خیلی، حساس است و ما در این دوران به دنیا آمده‌ایم؛ ان‌شاءالله که ظهور هم در همین دوران رقم بخورد.»
اینبار من خاطره‌ای تعریف کردم از اربعین دو سال پیش در بین‌الحرمین.
پاسخی که در ذهنم جاری شد این بود که « حسین(ع) برادر مظلوم عباس ابن علی(ع) به او و ایمانش و وفایش و بصیرتش و جنگاوریش تکیه کرده بود؛ امام آن زمان، حساب اندوخته‌اش را به نام برادرش عباس(ع) باز کرده بود و شاید به همین دلیل بود که با میدان رفتن او مخالفت می‌کرد. اما با شهادت عباس(ع) این حساب بسته شد و کمر حسین شکست.»
به نظرم این بود، درس عباس(ع) به شیعیان.
خاطره‌ام را که برای این قاری محبوب و سرشناس تعریف کردم، گفتم «خاک بر سر من که اینگونه نیستم که امام زمانم روی من حساب باز کند.»
او هم در پاسخ گفت: «ایشان روی همه ما حساب می‌کند.»
از هم جدا شدیم، تا هرکسی برود به خانه خودش، اما گفته او مبنی بر اینکه هر لحظه آماده ظهور است و امام زمان روی همه ما حساب می‌کند، از ذهنم جدا نشد.
یکی از آن قاریان همانی است که اظهار آمادگی او برای ظهور فکر مرا مشغول کرده است.
یا هنوز به خاطر دارم زمانی را که تلاوتی از خود منتشر کرد و توضیح داد که این تلاوت را خیلی دوست دارد، ضمن تماسی علت علاقه به این تلاوتش را پرسیدم و او در پاسخ گفت: «این تلاوت را در جمع بسیجیان اجرا کردم، حسش را از آنها گرفتم و آیه ربیون پیامبران را برای «رِبیون انقلاب اسلامی» خواندم. به این دلایل این تلاوت را دوست دارم.»
او تقریبا به هیچ‌یک از اظهار نظرها درباره عکسش واکنش نشان نداد و دست آخر نوشت « ان‌شاءالله همه ما شهید راه قرآن بشویم.»
نام و عکس این قاری منتظر ظهور، نزد من به امانت بماند تا هنگام شهادت یا ظهور، به شرطی که ان‌شاءالله تا آن روز زنده باشم.