آیت‌الله قاضی نه در قم درس خوانده، نه اینجا ارتحال یافته و نه در این شهر دفن شده است؛ اما وی از شخصیت‌های منحصر بفردی است که بسیاری از بزرگان قم، سال‌ها در حضورش، زانوی ادب و شاگردی به زمین زده‌اند.
به گزارش خبرگزاری بسیج از قم، سخن از عارف کامل و حکیم اخلاقی، آیت‌الله آقا سید علی آقا قاضی طباطبایی است؛ شخصیتی که عظمت حوزه علمیه قم مرهون او هم هست؛ چراکه برخی بزرگان قم مانند آیات علامه طباطبایی، سید عبدالکریم کشمیری، سید شهاب الدین مرعشی نجفی، محمدتقی بهجت، میرزا علی غروی علیاری و سید محمدحسن الهی طباطبایی، از بزرگ‌ترین شاگردانش بوده و مکتب عرفانی و اخلاقی‌اش را پرورش داده‌اند.
در شخصیت آن عالم ملکوتی همین بس که حضرت امام درباره‌اش می‌فرمایند:«قاضی، کوهی بود از عظمت و مقام توحید.»
همچنین حضرت آقا هم درباره آن عالم ربانی چنین فرموده‌اند:«مرحوم آقای میرزا علی آقای قاضی، یکی از حَسَنات دهر است؛ یعنی واقعاً شخصیت برجسته علمی و عملیِ مرحوم آقای قاضی، حالا اگر نگوییم بی نظیر، حقّا در بین بزرگان کم نظیر است.»
و در این باره می‌توان به بیان ماندگار آیت‌الله علامه طباطبایی هم اشاره داشت که فرموده است:«ما هر چه داریم، از مرحوم قاضی داریم؛ چه آنچه را که در حیاتش از او تعلیم گرفتیم و از محضرش استفاده کردیم؛ چه طریقی که خودمان داریم، از مرحوم قاضی گرفته‌ایم.»
البته علامه طباطبایی درباره استاد معظّم خود نکته‌های فراوانی اشاره کرده است که این حکایت هم از آن جمله است:«معمولاً ایشان در حال عادی، یک ده بیست روزی در دسترس بودند و رفقا می‌آمدند و می‌رفتند و مذاکراتی داشتند و صحبت‌هایی می‌شد و آنوقت، یکباره ایشان ناپدید می‌شدند و چند روزی اصلاً خبری نبود؛ نه در خانه، نه در مدرسه و نه مسجد.
رفقا در این روزها به هرجا که احتمال می‌دادند، سر می‌زدند؛ ولی پیدا نمی‌کردند. چند روز بعد، دوباره ایشان پیدا می‌شد و درس و جلسه‌های خصوصی را دائر می‌کردند و همین جور حالات غریب و عجیب داشتند.»
شاید بتوان گفت که بیان‌های خاطره انگیز علامه طباطبایی از آیت‌الله قاضی سبب شد تا شاگردی مانند علامه مرتضی مطهری هم در منزل خود، سه تصویر را در اتاقش نصب کند؛ تصویر والدش شیخ محمد حسین مطهری، تمثال حاج میرزا علی آقا شیرازی و البته عکس آیت‌الله میرزا سید علی آقا قاضی طباطبایی.
و این هم بیانی دیگر از شاگرد برجسته وی، یعنی آیت‌الله کشمیری:
«بعد از وفاتش خواستم بفهمم مقام ایشان چقدر است؛ در رؤیا دیدم از قبر آقای قاضی تا به آسمان نور کشیده شده است.»
و اکنون در آستانه هفتادمین سالگرد عروج ملکوتی آن استوانه عرفان و سیر و سلوک، بخشی از برترین توصیه‌های معنوی‌اش را به تماشا می‌نشینیم؛ سفارش‌هایی که برای هر یک از طلاب و فضلای حوزه‌های علمیه و بویژه حوزه علمیه قم و البته برای عموم مردم، کاربردی و به شدت قابل استفاده است:
1 . علامه طباطبایی و آیت‌الله بهجت از آیت‌الله قاضی نقل می‌کنند که می‌فرمود: اگر کسی نماز واجبش را اول وقت بخواند و به مقامات عالیه نرسد، مرا لعن کند.
همچنین می‌فرمود: نماز را اول وقت به جا بیاورید با خضوع و خشوع! اگر نماز را تَحَفُّظ کردید، همه چیزتان محفوظ می‌ماند و تسبیح حضرت صدیقه کبری (س) و آیت الکرسی در تعقیب نماز ترک نشود.
2 . آقا سید علی آقا قاضی سفارش‌های زیادی به شاگردان خود داشت که نماز شب را اقامه کنند.
در این باره، بیان علامه طباطبایی معروف است که به نقل از استاد فرمود: ای فرزند! دنیا می‌خواهی، نماز شب بخوان و آخرت می‌خواهی، نماز شب بخوان.
علامه قاضی در عین حال درباره نماز شب فرموده است:«اما نماز شب پس هیچ چاره و گریزی برای مؤمنین از آن نیست و تعجب از کسی است که می‌خواهد به کمال دست یابد و در حالی که برای نماز شب قیام نمی‌کند و ما نشنیدیم که احدی بتواند به آن مقامات دست یابد مگر به وسیله نماز شب.»
3 . آیت‌الله قاضی درباره اهمیت توسل به حضرات معصومین (ع) می‌فرماید: محال است انسانی به جز از راه سیدالشهداء علیه السلام به مقام توحید برسد. سَرَیان فیوضات و خیرات از مسیر حضرت سیدالشهداء علیه السلام است و پیشکار این فضیلت هم حضرت قمر بنی هاشم اباالفضل العباس علیه السلام است.
آقای قاضی همچنین به همه توصیه می‌کرد که اگر قبری از امامزادگان یا علما و بزرگان در اطرافتان یا شهرتان است، حتماً به زیارتش بروید.
4 . ذکر دائم ایشان "لا هو الّا هو" بوده است. همچنین تاکید داشت بر ذکر "لا اله الّا الله" و "لا حول و لا قوّه الّا بالله العلی العظیم" و می‌فرمود: تکرار لفظ "العظیم الاعظم الاعظم الاعظم" برای سالکان الی الله، چیزهایی را آشکار می‌سازد.
معظم له به شاگردان خود دستور می‌داد که این دعای قنوت حضرت مولی الموحدین (ع) را در قنوت نمازهایشان بخوانند:"اللّهم ارزُقنی حُبَّک، و حُبّ ما تُحبّه، و حُبّ مَن یُحبّک، و العمل الّذی یبلغنی إلی حُبّک، و اجعل حُبّک، اَحَبُّ الاشیاء إلَیّ."
مرحوم قاضی همچنین خواندن دعای سریع الاجابه را – که در مفاتیح الجنان هم آمده است - به مدت 40 شب و هر شب یک تا 100 بار برای برآورده شدن حاجت سالکان درگاه الهی مفید می‌دانست: "إلهی کیف أدعوک و أنا أنا؛ و کیف أقطع رجایی منک و أنت أنت ... ."
5 . اطاعت والدین، حُسن خلق، ملازمت صِدق و راستی، موافقت ظاهر با باطن، ترک خدعه و حیله، تقدم در سلام و نیکویی کردن با هر فرد، مگر در جایی که خدا نهی فرموده است، از دیگر توصیه‌های همیشگی آیت‌الله علامه قاضی بوده است.
6 . معظم له به رسیدگی به محرومان هم بسیار تأکید داشت که این حکایت از وی، نشان‌دهنده عمل او به این توصیه است:"ایشان هر چند روز یکبار به مغازه سبزی فروشی می‌رفت که اوضاع درست و حسابی نداشت؛ خودش خم می‌شد و کاهوهای پلاسیده و یا دارای برگهای زبر و بزرگ را – که مشتری نداشت – جدا می‌کرد؛ آن‌ها را وزن می‌کرد؛ پول آن را می‌پرداخت و به سوی منزل روانه می‌شد.
وقتی شاگردانش دلیل این نوع خرید را از وی می‌پرسیدند می‌فرمود: من این مرد فروشنده را می‌شناسم؛ فرد بی بضاعتی است؛ من گاه گاهی به او کمک می‌کنم؛ ولی نمی‌خواهم چیزی به او بلا عوض داده باشم تا هم عزت و شرف و آبرویش از بین نرود و هم اینکه خدای ناخواسته به مجانی گرفتن عادت کند.
برای ما فرقی ندارد کاهوهای لطیف و نازک بخوریم یا از این کاهوها و من می‌دانستم که این‌ها بالاخره خریداری ندارد و ظهر که دکان خود را می‌بندد؛ آن‌ها را به بیرون خواهد ریخت؛ لذا برای عدم تضرّر او، مبادرت به خریدن می‌کنم."
و اکنون در پایان این گفتار، حکایتی از آیت‌الله شیخ عباس قوچانی درباره برخورد آیت‌الله قاضی با حضرت امام در نجف بیان می‌کنیم؛ حکایتی که در این روزهای دهه فجر انقلاب اسلامی، خواندنی و البته شگفتی بخش است:
"در نجف اشرف با آیت‌الله قاضی جلساتی داشتیم و غالباً افراد با هماهنگی وارد جلسه می‌شدند و همدیگر را هم می‌شناختیم.
در یک جلسه، ناگهان سید جوانی وارد شد؛ استاد بحث را قطع کرد و احترام زیادی به سید جوان کرد و به او فرمود:
"آقا سید روح الله! در مقابل سلطان جور و دولت ظالم باید ایستاد؛ باید مقاومت کرد؛ باید با جهل مبارزه کرد."
این در حالی بود که از انقلاب اسلامی خبری نبود. ما خیلی تعجب کردیم؛ ولی بعد از سالهای زیاد و پس از انقلاب فهمیدیم که آیت‌الله قاضی در آن روز از چه جهت آن حرف‌ها را زد و چرا نسبت به حضرت امام احترام کرد."
اینچنین است که بیستم بهمن ماه سال 1325 هجری شمسی، به عنوان روز عروج ملکوتی آن مرد خدا، شایسته تعظیم و تکریم است؛ رحمت الله علیه.
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
پر بیننده ها
آخرین اخبار
