مجلس اجرای توافقنامه پاریس را معلق بگذارد/ چرا در مسیر توسعه به پای خود سنگ می‌بندیم؟
به گزارش خبرگزاری بسیج، دومین نشست بررسی ابعاد موافقتنامه پاریس با حضور نمایندگانی از سازمان حفاظت از محیط زیست، مجلس شورای اسلامی و اساتید حقوق بین‌الملل و اقلیم شناسی به میزبانی پایگاه خبری عیار آنلاین برگزار شد.
در این نشست بیژن پیروز با طرح این موضوع که مجلس شورای اسلامی می تواند معاهده امضا شده را رد، تایید و یا در حالت تعلیق بگذارد، گفت: اینکه بخواهیم بر سر اینکه کربن می‌تواند دنیا را گرم کند یا نه دعوا کنیم مثل دعوای اول مرغ بود یا تخم مرغ است، امروز باید بنشینیم و به جواب این سوال فکر کنیم که چه باید کرد، باید پیشنهادی به مجلس بدهیم مثلا همین که به صورت تصنعی این موضوع در تعلیق بگذارد و تعجیلی در اجرای آن نداشته باشد.
*تقسیم تحریم‌های ایران در موافقتنامه پاریس به عادلانه و غیر عادلانه
پیروز گفت: در متن شما تحریم‌ها به دو بخش عادلانه و ناعادلانه تقسیم شده است، این وحشتناک است، باورم نمی‌شود این متن را یک ایرانی امضا کرده باشد شما قید کرده‌اید نه همه تحریم‌ها بلکه تنها تحریم‌های ظالمانه رفع شود، اما حالا زمان جدل سر این موضوع نیست مهم این است که بعد از این چه می‌شود کرد.
این کارشناس مسائل حقوق بین‌الملل افزود: ما کشوری هستیم که نفت و گاز صادر می‌کنیم اگر این توافقنامه اجرایی شود، کشور آفریقایی کمتر مصرف می‌کند ما هم باید کمتر مصرف کنیم پس قیمت انرژی‌های فسیلی کاهش پیدا می‌کند.
وی افزود: در حال حاضر آمریکا از این توافقنامه بیرون آمده و حداقل تا وقتی ترامپ هست می‌توانیم کار را معلق نگه داریم.
پیروز گفت: وقتی می‌گویند کاهش انتشار دی اکسید کربن یعنی از هر 10 نانوایی ما یکی باید برقی شود، آن هم برقی که باید از انرژی‌های تجدید پذیر تامین شده باشد پس این کارها هزینه دارد و آنچنان هم آسان نیست.
وی با بیان این مثال که آمریکا امروز می‌داند پیوستن به موافقتنامه پاریس چه میزان هزینه دارد، چه میزان بر روی رشد اقتصادی تاثیر می‌گذارد و یا چه تاثیری روی اشتغال در این کشور می‌گذارد، گفت: گروه‌های دانشگاهی هم در ایران بروند ببینند این موافقتنامه چه تاثیری روی اقتصاد ایران می‌گذارد، برآورد کنیم بدون انرژی‌های فسیلی ذوب آهن ما چه سرنوشتی خواهد داشت.
پیروز مطرح کرد: اجرای چنین موافقتنامهای یعنی محدودیت، برای چنین موافقتنامهای باید در داخل کشور بعضی اقلام گران شوند، مثلا تا وقتی مردم گاز ارزان در اختیار داشته باشند سراغ انرژی خورشیدی نمی‌روند.
*ایران از سال 1405 وارد کننده انرژی است
محسن ناصری مدیرکل دفتر تغییرات آب هوایی سازمان حفاظت از محیط زیست در واکنش به اظهارات پیروز گفت: دولت امپریالستی ترامپ که با قدرت کارتل‌های نفتی روی کار آمده است مشخص است با چنین موافقتنامهای مخالف است. توجه کنید که تا سال 1405 ما به هر نحوی برداشت از سوخت‌های فسیلی داشته باشیم وارد کننده انرژی می‌شویم، این آماری است که وزارت نفت داده است.
در ادامه این نشست که شکل مناظره بین مخالفین و موافقین توافقنامه پاریس را به خود گرفته بود پیروز با رد ادعای پایان سوخت فسیلی تا سال 1405، گفت: مطمئن نیستم هم نفت و هم گاز تمام شوند، به نظر من باید به سمت انرژی هسته‌ای حرکت کنیم.
ناصری به عنوان موافق موافقتنامه پاریس، ادامه داد: وقتی سیاست کلانی مانند برنامه توسعه ابلاغ می‌شود، هر دولتی موظف به اجرای آن است، در برنامه ششم توسعه قید شده باید 50 درصد از مصارف انرژی کشور کاهش پیدا کند ما با پیوستن به این موافقتنامه می‌توانیم در این مسیر حرکت کینیم.
پیروز مخالف موافقتنامه پاریس، اظهار کرد: حالا یک سند بالا دستی هم هست قبول، قرار نیست پاسبان خارجی بیاوریم برای اجرای قوانین داخلی کشور خودمان، این یعنی ما خودمان داریم می‌گوییم لیاقت حاکمیت را نداریم.
این کارشناس حقوق بین‌الملل ادامه داد: طبق قانون داخلی ایران باید انتخابات درست و با دقت برگزار شود، همیشه هم سعی بر همین موضوع بوده است، اما وقتی سراغ سازمان ملل می‌روید تا بر انتخابات کشور نظارت کند این چیز دیگری است، حالا تصور کنید که باید به خاطر تقلب فرضی هم که می‌شود به خارجی‌ها پول و جریمه پرداخت کنید.
*آیا ایران می‌تواند تعهدات خود را به عقب برگرداند؟
ناصری نماینده سازمان حفاظت از محیط زیست و موافق موافقتنامه پاریس، گفت: برنامه کاهش دی اکسید کربن را ما می‌توانیم هر 5 سال یک بار بازبینی و با توجه به نیاز کشور نیازسنجی کنیم.
وی ادامه داد: ایران می‌تواند حجم سهم خود را در کاهش سهم انتشار دی اکسیدکربن تغییر دهد.
نماینده سازمان حفاظت از محیط زیست، ادامه داد: ایران دو سال زمان دارد در متن بازنگری کند، سهم ما در کاهش انتشار دی اکسید کربن متناسب با ظرفیت حال کشور است، البته ما الان نمی‌توانیم این ظرفیت را اعلام کنیم چون رسانه حضور دارند.
*کاهش کربن خوب است اما نه با سپردن این حد تعهد
پیری عضو هیات علمی دانشگاه تهران در واکنش به اظهارات ناصری، گفت: وقتی خودمان بعضی اقدامات را در داخل کشور نمی‌توانیم انجام دهیم چرا یک قرارداد بین‌المللی امضا می‌کنیم که خودمان را متعهد کنیم؟
وی اضافه کرد: اینکه سازمان حفاظت از محیط زیست به سمت اقتصاد کم کربن حرکت کند خیلی خوب است ولی دیگر نیازی نیست در این حد کشور را متعهد کنیم، آقای ناصری ادعا کردند که می‌شود بعد از پنج سال نسبت به تعهدات ایران بازنگری کرد ولی به نظرم این موافقتنامه بر مبنای اصلی است که همیشه باید رو به بهبود باشد و امکان کاهش تعهدات نیست.
*گرم شدن زمین در برخی نقاط به نفع ایران است
در ادامه یوسف قویدل کارشناس اقلیم شناسی با طرح این موضوع که در بعضی مناطق ایران گرما برخلاف آنچه بیان می‌شود، به نفع ایران است، گفت: گرما جهانی تاثیر بسیار پایینی در ایران دارد و حتی در بعضی مناطق گرما به نفع ایران است. این به صورت علمی اثبات شده است، در بعضی از مناطق گاز متان باعث بارندگی می‌شود.
این استاد دانشگاه ادامه داد: ما اقلیم شناسان دوست دارترین قشر به طبیعت و جهان هستیم ولی باید توجه کرد که ایران مدیون دنیا نیست بلکه دنیا است که مدیون ایران است آنها پیشتر هرآنچه خواسته‌اند کرده اند.
قویدل گفت: از کسانی که می‌روند چنین موافقتنامهای را امضا می‌کنند و می‌گویند تکنولوژی می‌آورند می‌پرسم، کدام کشور، چه نوع تکنولوژی را در چه بازه زمانی به ایران می‌دهد؟ این سوالات باید پاسخ داده شود.
*برخورد متناقض کشورها در برابر توافقنامه پاریس
علی ابراهیمی عضو کمیسیون کشاورزی مجلس شورای اسلامی پس از شنیدن اظهارات تمام موافقان و مخالفان موافقتنامه پاریس، گفت: در بررسی‌های صورت گرفته در بهمن سال گذشته مشخص شد این موافقتنامه مشکلاتی دارد.
وی با بیان اینکه آنچه برای همه مهم است منافع ملی است، گفت: تعدادی کشور توسعه یافته قبول کرده‌اند برای اجرای شدن این موافقتنامه هزینه کنند ولی وقتی شاهد آن هستیم که کشور اول آنها شانه خالی می‌کند باید پس درست‌تر بررسی کنیم.
ابراهیمی ادامه داد: عملکرد دیگر کشورها باید مورد دقت باشد، برای مثال روسیه این اقدام را به تعویق انداخته است، عربستان رقم دقیقی اعلام نکرده است، آمریکا هم که به کلی موضوع را رد کرده است.
*چرا در مسیر توسعه به خودمان سنگ می‌بندیم؟
ابراهیمی اظهار کرد: ایران هنوز در پله‌های اول پیشرفت و توسعه است چرا باید سنگ به خودمان آویزان کنیم که کندتر این مسیر را طی کنیم.
این عضو کمیسیون کشاورزی گفت: وقتی شخصی می‌داند بیرون هوا سرد است نمی‌رود کسی را بیاورد که دست و پای او را ببندند تا بیرون نرود، خودش اراده می‌کند و بیرون نمی‌رود یا حداقل لباس گرم می‌پوشد حفاظت از محیط زیست اقدام والایی است ولی باید به ابعاد دیگر هم توجه کرد، آیا به ابعاد دیگر هم توجه شده است؟
وی با طرح این موضوع که باید روی موافقتنامه پاریس تحقیق شود، اظهار کرد: در ایران منابع عظیم سوخت فسیلی وجود دارد که برای می‌توانیم از آنها برای توسعه بهره ببریم چرا باید توجه‌مان به کمک‌هایی از غرب باشد که مشخص نیست بدهند یا ندهند، چرا آنچه زیر پایمان است را رها کردیم و به چیزی که روی هوا است امید داریم؟
