از «بیل کلینتون» تا مجری برنامه کودک بی‌بی‌سی: مافیای قدرتمند «کودک‌آزاری» به هیچ‌کس رحم نمی‌کند +تصاویر و اسناد

به گزارش "پایگاه اطلاع رسانی سازمان بسیج پیشکسوتان جهاد و شهادت"  به نقل از مشرق نیوز، بر اساس یک تحقیق که از سوی کمیسیون سلطنتی تحقیقات استرالیا انجام شده، آمار سوء‌استفاده از کودکان و آزار جنسی آنان در این کشور نشان می‌دهد که نهادهای عمومی و مدنی نتوانسته‌اند چنان که باید، از کودکان در برابر این آسیب‌های اجتماعی محافظت کنند.

این خبر را نه صدا و سیمای جمهوری اسلامی و نه هیچ رسانه داخلی منتشر کرده است. این بخشی از گزارش شبکه بی بی سی جهانی از استرالیاست.

«رادیو زمانه» (سایت مستقر در هلند) به نقل از بی بی سی نوشت:

" بی‌بی‌سی جهانی ضمن انتشار نتایج این تحقیق که در طول پنج سال از سوی عالی‌ترین مرکز تحقیقات عمومی استرالیا انجام شده، گزارش کرده است که این تحقیق بر اساس شهادت بیش از هشت هزار کودک قربانی آزار و سوء‌استفاده است.

بر اساس این گزارش، کودکان مورد اشاره اغلب در مدرسه‌ها، کلیساها و باشگاه‌های ورزشی مورد آزار و سوءاستفاده قرار گرفته‌اند.

نتایج این تحقیق همچنین نشان می‌دهد بیش از ده‌ها هزار کودک در طول سال‌ها در موسسه‌ها و نهادهای عمومی استرالیا اذیت و آزار جنسی شده‌اند، به شکلی که تعیین عدد دقیق قربانیان این آزارها عملا ممکن نیست.

گروه گردآورنده این تحقیق همچنین تاکید کرده است جدای از گفت‌وگو با ۱۵ هزار نفر درباره داشتن تجربه آزار دیدن جنسی و شهادت بیش از هشت هزار کودک قربانی آزار و اذیت جنسی، هزار و ۳۰۰ نامه هم از کودکان قربانی در سراسر استرالیا دریافت کرده‌اند.

به دنبال انجام این پروژه تحقیقاتی و انتشار نتایج آن، تاکنون بیش از چهار هزار موسسه و نهاد عمومی در استرالیا متهم شده‌اند که نتوانسته‌اند از کودکان در برابر آزار و اذیت جنسی محافظت کنند."

در ابتدا لازم به ذکر است که «پدوفیلیا» (pedophilia) یا «سوءاستفاده جنسی از کودک»، یکی از بدترین انحرافات جنسی و اخلاقی است که منجر به شکنجه جسمی و روحی کودکان معصوم می‌شود و آثاری که در قربانی باقی می گذارد، تا آخر عمر از بین نمی رود. در واقع، پدوفیلیا جنایت ضدانسانی در حق کودکان بی‌دفاع و بی‌پناه است که توانی برای دفاع از خود در برابر متجاوز ندارند.

در سال 2008، «جفری اپستین»، سرمایه دار مشهور آمریکایی که دوست نزدیک شماری از قدرتمندترین مردان عالم سیاست در آمریکا بوده، به واسطه تشکیل باندی برای سوءاستفاده جنسی از کودکان زیر سن قانونی، محکوم شد. نکته تلخ و قابل تامل این که او بابت این جرم سنگین، تنها به 13 ماه زندان محکوم شد و بسیاری از منابع رسانه ای غربی، این حکم سبک را مربوط به حمایت‌های شدیدی می دانند که اپستین پشت سر خود دارد.

اپستین تیمی از قاچاقچیان انسان را در اختیار داشت که دخترانی در حدود 12 سال را برای سرویس دادن به دوستان قدرتمند او در ملک شخصی‌اش موسوم به «جزیره عیاشی جمعی»(Orgy Island) واقع در جزیره خصوصی 72 هکتاری او به نام «سنت جیمز کوچک» در مجموعه جزایر ویرجین ایالات متحده، انتقال می دادند.

یکی از دوستان معروف و پرنفوذ اپستین، «ویلیام جفرسون کلینتون» یا همان «بیل کلینتون»، چهل و دومین رییس جمهور ایالات متحده از حزب دموکرات است. طبق گزارش تحقیقاتی «مالیا زیمرمن»، در شبکه خبری فاکس نیوز (13 می 2016)، بیل کلینتون با جت شخصی اپستین که به نام «لولیتا اکسپرس» شناخته می شود، دست کم 26 بار به جزیره شخصی او سفر کرده است (Lolita در فرهنگ امریکایی به دختربچه‌های زیر سن قانونی گفته می‌شود که سوژه لذت جنسی قرار می‌گیرند). به نوشته خانم زیمرمن، کلینتون در دست کم 5 مورد از این سفرها، حتی تیم امنیتی محافظ خود را هم اصطلاحا «پیچانده» است. یکی از فرم های پروازی که به مقصد جزیره «عیاشی» اپستین پر شده است و در گزارش فاکس نیوز آمده، به وضوح نام کلینتون را هم جز سرنشینان پرواز نشان می دهد.

در اسناد ضبط شده از ملک شخصی اپستین توسط پلیس فدرال، دفترچه تلفنی یافت شد که در آن آدرس ها ایمیل مختلف و 21 شماره تلفن از بیل کلینتون به ثبت رسیده بود.

«ویرجینیا رابرتز»، یکی از دخترانی که علیه اپستین شهادت داد، در دادگاه گفت که فیلم های اعمال شنیعی که افراد قدرتمند و سرشناس آمریکا در ملک اپستین با او و دختربچه‌های دیگر انجام دادند قطعا وجود دارد، چون همه آن صحنه‌ها توسط دوربین ثبت می‌شد.

شوی آمریکایی «دکتر فیل» که توسط یک روانشناس تلویزیونی معروف اجرا می شود، در 21 مارچ 2017، در برنامه خود مهمانی با اسم مستعار «کندال» داشت که این زن ادعا می کرد که در زمانی که کودکی خردسال بود، در جزیره اپستین توسط افراد قدرتمند شناخته شده آمریکایی، مورد انواع سوءاستفاده و آزار جنسی قرار گرفت. کندال گفت که به محض دنیا آمدن، توسط والدینش که خود در شبکه قاچاقچیان انسان فعال بودند، به«صاحب» خود فروخته شد. کندال گفت: " من زاده دنیای قاچاق انسان هستم."

او در تشریح کودکی وحشتناک خود گفت:

" من مجبور به داشتن روابط جنسی با مشتریان شدم. یکی از اولین خاطرات من این است که فکر می کردم دستمالی شدن کودکان خردسال توسط افراد مسن یک امر عادی است."

 به گفته او، او حتی یک بار توسط صاحب خود مجبور شد که کودکی را بکشد. در بخشی دیگر از خاطرات خود، کندال اعتراف کرد که در یک موقعیت، توسط صاحب خود مجبور شد کودکی 5 ساله را با جسمی مورد تجاوز قرار دهد:

" تمام عمرم مجبور شدم مسافرت کنم، به نقاط مختلف دنیا، در رویدادهای بزرگ شرکت کنم تا با مشتریان ملاقات کنم و به آن‌ها سرویس بدهم. آن‌ها همه به شدت پولدار بودند و اعضای برجسته جوامع خود محسوب می شدند. گاهی آن ها فقط می خواستند با من رابطه جنسی داشته باشند و گاهی من را وادار به رابطه با افراد دیگر می کردند. به گفته او، اوقاتی که «صاحب» او در کنارش نبود، «مراقب»هایی او را کنترل می کردند.

کندال توضیح داد که در بین مشتریان او، مقامات پلیس، ورزشکاران معروف و حتی سیاستمداران ارشد ایالات متحده بوده‌اند. خیلی از اوقات، او به کاخ‌هایی بزرگ برده می‌شد که در آن، مشتریان فوق ثروتمند به کودکان تجاوز می‌کردند، آزارشان می‌دادند و آن ها را شکنجه می کردند:

" بسیاری از این مشتریان، ستون های جامعه خود بودند."

به گفته کندال، برخی از این مشتریان، مانند خود اپستین، جزایر خصوصی و املاک وسیع داشتند که در آن‌ها با فراغ بال و با مصونیت کامل این فجایع را علیه کودکان خردسال انجام می‌دادند.

در سال 2010، «لارا سیلزبی»، مدیر سابق موسسه «نیولایف چیلدرن رفیوجی» (یک موسسه وابسته به کلیسا که در زلزله هاییتی قرار بود کار انتقال بخشی از کودکان یتیم شده در زلزله وحشتناک این کشور را به خانواده های مناسب در آمریکا انتقال دهند)، به واسطه نقش او در ربودن و قاچاق شماری از این کودکان از یتیم خانه‌ای در «پورتو پرنس» (مرکز هاییتی) به داخل آمریکا و فروختن آن‌ها به مشتریان ثروتمند، دستگیر شد.

اما نکته بسیار مهم این بود که این بار هم یک سیاستمدار پرنفوذ آشنا به پرونده سیلزبی ورود کرد و با استفاده از قدرت خود موجب شد که هم جرم این زن از «مشارکت در قاچاق انسان» به «نادیده گرفتن قانون در مسافرت به امریکا» تغییر یابد و میزان محکومیت او هم تنها سه روز بعد از ورود این سیاستمدار آمریکایی به هاییتی برای رایزنی با مقامات هاییتی، به طرز چشمگیر کاهش یافت. آن سیاستمدار که بود: بیل کلینتون!

در سال 2016، یک بازیگر معروف انگلیسی و ستاره نوجوان فیلمهای هری پاتر، «الایجاه وود»، در اظهارنظری بهت آور گفت: «هالیوود در تسخیر رسوایی کودک آزاری جنسی مشابه مورد جیمی سَویل است.»

درباره جیمی سَویل در ادامه توضیح خواهیم داد.

ادعاها و گزارشها درباره این که پدیده شوم آزار جنسی کودکان در هالیوود تحت یک حفاظت نامریی ولی آهنین وجود دارد، در چند سال اخیر به طرز شگفت آوری افزایش یافته است.

«آن هنری»(Anne Henry) از موسسه «Bizparents»، گروهی که، برای کمک به بازیگران کودک در هالیوود تشکیل شده، در سال 2016 در مصاحبه ای با «هالیوود ریپورتر» گفت که همین حالا دست کم 100 کودک آزار در هالیوود توسط محافل اداره کننده هالیوود در برابر تعقیب قضایی محافظت می شوند. به گفته خانم هنری " یک سونامی از دعاوی کودک آزاری جنسی در آمریکا آغاز شده است."

«کوری فلدمن»(Corey Feldman)، کودک-بازیگر مطرح دهه 1980 و اوایل 1990 که هم در فیلم‌های هالیوودی و هم آگهی‌های تبلیغاتی به یک ستاره تبدیل شده بود، اکنون یکی از بزرگترین افشاگران «تجاوز به کودکان» در هالیوود در چند سال اخیر بوده است. او مصاحبه‌های متعدد تلویزیونی در این مورد داشته است و جمله معروفی با این مضمون دارد که "بچه‌بازی بزرگ‌ترین مشکل گذشته، حال و آینده هالیوود است. مشکل بزرگ هالیوود، پیرمردان پولدار و قدرتمندی هستند که دور و بر بچه‌های بازیگر می پلکند."

فلدمن در مصاحبه‌های خود به تفصیل شرح می دهد که چه‌گونه با زوج هنری دوران نوجوانی خود به نام «کوری هایم»(Corey Haim) در پشت صحنه فیلم‌ها مورد سوءاستفاده افراد سرشناس گرداننده هالیوود قرار می گرفته است.

شاید یکی از اولین دفعاتی که ماجرای این بعد تاریک از هالیوود به رسانه‌ها راه پیدا کرد، زمانی بود که در 1977 «رومن پولانسکی»، کارگردان معروف هالیوود، به اتهام ارتباط جنسی با دختری 13 ساله مورد تعقیب قضایی قرار گرفت و از همان موقع به فرانسه گریخت تا مجازات نشود. او در همه این سال‌ها مورد حمایت چهره های سیاسی، هنری و رسانه‌ای غرب بوده است؛ از مریل استریپ تا برنارد کوشنر وزیر خارجه پیشین فرانسه و در نهایت هم از مجازات جرم خود تا به امروز قسر در رفته است.

اما در 2011، یکی از فاجعه بارترین پرونده‌ها در این زمینه در سال 2011 مثل بمب منفجر شد.

«جیمی سَویل»(Jimmy Saville)، یکی از قدیمی‌ترین برنامه سازان و مجریان شبکه بی بی سی و از ستون‌های این شبکه، به اتهام سوءاستفاده جنسی از صدها دختر کم سن و سال(حدود 500 دختر) در طول چند دهه فعالیت خود در بی بی سی، تحت تعقیب قضایی قرار گرفت.

نماینده پارلمان انگلیس از حزب کارگر، «تام واتسون»، در 25 اکتبر 2012، مدعی شد که جیمی سویل عضو یک گروه شیطانی متشکل از افراد قدرتمند و بانفوذ و ثروتمند بود که اعضایی از دولت‌های گذشته بریتانیا و نمایندگان سابق پارلمان هم در آن عضویت داشتند.

اما نکته بسیار تلخ و عبرت آموز درباره سیستم قضایی بریتانیا این که بحث‌های مربوط به رفتارها و اعمال سویل نه مربوط به امروز و دیروز، که از چند دهه قبل در فضای عمومی و رسانه‌ای بریتانیا مطرح بود. شاید اولین بار «جانی روتن»(johnny Rotten) ستاره راک دهه‌های 1970 و 1980 بریتانیا، در مصاحبه‌ای رادیویی در 1978 پرده از بخشی از اعمال شوم سویل برداشته بود که ظاهرا مقامات پلیس و قضایی این کشور هیچ توجهی به آن نکردند.  جانی روتن در مصاحبه‌ای که در 25 سپتامبر 2015 با «پیرز مورگن» در شبکه ITV انجام داد، به صراحت گفت که بابت آن افشاگری خود درباره سویل در 1978، تا مدت‌ها از سوی رادیو بی بی سی تحریم شد!

اما شاید رسواترین بخش از عملکرد بی بی سی در قضیه سویل، جان باختن دو خبرنگار این شبکه بود که به واسطه پیگیری‌های مداوم خود درباره فساد پدوفیلیا در این شبکه حکومتی، به طرز کاملا مشکوکی کشته شدند. «جیل دندو» و «لیز مک‌کین» دو خبرنگار این شبکه بودند که به طور مجزا پرونده حلقه کودک‌آزاران جنسی در بی بی سی را دنبال می کردند و بارها گزارش‌های خود را به مدیران ارشد بی بی سی ارایه دادند که با بی توجهی محض آن‌ها رو به رو شد.

در 17 مارچ 2015، روزنامه انگلیسی «گاردین» گزارش داد که بعد از دهه‌ها شایعات، دعاوی و اخبار قوی درباره نقش سیاستمداران و مقامات بریتانیایی در «وست مینیستر»(مرکز لندن که محل تجمع نهادهای حکومتی بریتانیا از جمله پارلمان است) در لاپوشانی حقایق مربوط به کودک‌آزاری جنسی سیستماتیک در این کشور، بالاخره کار تحقیقات جدی در این مورد توسط کمیسیون مستقل رسیدگی به شکایات از پلیس کلید خورد و برای شروع کار، بررسی 14 مورد شکایت از اسکاتلندیارد در زمینه بی توجهی یا لاپوشانی حقایق در این مورد، در دستور کار قرار گرفت.

 در سال 2015، موج رسوایی به نام «VIP pedophils» یا «کودک‌آزارهای بسیار معروف» انگلستان را در نوردید. در این سال دست‌کم نام 3 نماینده سابق پارلمان انگلستان در ارتباط با جرایم جنسی علیه کودکان به رسانه ها راه یافت: ادوارد هیث، سریل اسمیت و هاروِی پروکتور

در این سال، طبق تحقیقی که توسط وزارت کشور انگلستان انجام گرفت، 144 پرونده کودک‌آزاری مرتبط با افراد مهم احصاء شد.

در 2016، «جان مان»(John Mann)، نماینده پارلمان از حزب کارگر در مصاحبه با گاردین مدعی شد که شواهدی محکم از «کودک‌آزاری» در بین افراد حکومتی را در 26 سال قبل به اسکاتلند یارد ارایه داد که متاسفانه بایگانی شد و به آن ترتیب اثر داده نشد.

در 2016، گزارش‌های مرتبط با رسوایی «رالف هریس»، مجری سرشناس یی بی سی و ITV که در دهه 1970 برای کودکان برنامه‌سازی می کرد هم منتشر شد و به پرونده رسوایی‌های اخلاقی مجریان شبکه دولتی بریتانیا اضافه شد.