به مناسبت میلاد حضرت زینب (س) و روز پرستار برآن شدیم تا به پاس قدردانی از پرستاران، با با یکی از پرستاران دلواری گفتگویی را ترتیب دهیم تا شاید بتوان اندکی از درد و دل‌های آن‌ها را منعکس کرد.
به گزارش خبرگزاری بسیج از بوشهر؛ پنجم جمادی الاولی روز ولادت باسعادت بانوی قهرمان کربلا، پرچم دار نهضت پس از شهادت حسین (ع)، حضرت زینب کبری (س) است. این روز را روز پرستار می‌نامند و علت نام گذاری این روز به نام «روز پرستار» این است که حضرت زینب پرستاری امام زمانش حضرت زین العابدین علیه السلام و دیگر بیماران و مصیبت زدگان اهل بیت را برعهده داشت، و ضمن این که رسالت مهم نگهداری و تبلیغ از نهضت حسینی را به خوبی انجام داد، از پرستاری بیمار کربلا نیز با تحمل آن همه سختی‌ها و ناملایمات، آنی فروگذار نبود و تا آخرین رمق، دین خود را به مکتب و رهبرش ادا کرد. درود بی پایان خداوند بر این بزرگ بانوی اسلام باد.
به همین مناسبت مصاحبه‌ای با یکی از پرستاران درمانگاه شهدای دلوار انجام دادیم که خواندن آن خالی از لطف نیست:
خودتان را به طور کامل معرفی کنید؟
به نام خدا – رقیه دلواری هستم، متولد شهرستان تنگستان، فارغ التحصیل دانشگاه علوم پزشکی، رشته پرستاری، ۲ سال است که وارد این درمانگاه شدم.
چرا این رشته و شغل را انتخاب کردید؟
رشته پرستاری را دوره راهنمایی دوست داشتم و از همان زمان علاقه داشتم که پرستار بشوم. دوسال هم پشت کنکور ماندم بلکه سراسری قبول بشم، ولی نشد و این شد که در دانشگاه آزاد رشته پرستاری خواندم. چهار سال در دانشگاه درس خواندم و سال آخر که کارورزی ما محسوب می‌شد در بیمارستان کار می‌کردیم و با بیماران و همکاران در ارتباط بودیم.
چه کسانی مشوق شما بودند؟
مشوق خاصل نداشتم خودم خیلی علاقه داشتم البته پدرم من را همیشه خانم دکتر صدا می‌زد و خانواده هم حمایت کردند.
از اینکه رشته پرستاری رو انتخاب کردید راضی هستید؟
بله، خب واقعا پرستار شدن اولین لازمه‌اش عشق و علاقه است و من عاشق حرفه‌ام هستم و به اون افتخار میکنم. پرستاری واقعا با همه سختی‌هایی که داره مقدسه و به نظرم، هم میشه دنیارو باهاش داشت و هم رضایت پروردگار و آخرت را. پرستاری مشکلات زیادی داره، سختی‌هاش برای خیلی‌ها غیر قابل تحمله و خیلی وقت‌ها هم هست که مورد بی‌مهری قرار می‌گیره و حقش واقعا ادا نمیشه، ولی بازم با این وجود عاشق پرستاریم.
یک جمله در مورد پرستاری؟
جمله درباره پرستاری... خب گفتن یه جمله خیلی کمه واسه پرستاری و پرستارا توی دلشون حرف زیاد دارن، هویت و حرمت پرستاری رو اونجور که شایسته است باید احیا و ایجاد بشه. در کل هم یه جمله این که "پرستاری صرفا یک حرفه و مهارت نیست، پرستاری یک علمه، یک هنره، یک جهاد و مهمتر از همه ایثار و عشق است.
یک خاطره از شیفت بیمارستان؟
خاطره که زیاده، منی که دانشجوی پرستاری هستم و هم صنفی‌هام از روز اول، تجربیات و خاطره‌های متفاوت و تلخ و شیرین زیادی رو داریم. هیچوقت اولین دعای خیری که یکی از بیمار‌ها برام کرد رو یادم نمیره، انقدر از ته دلش بود و انقدر برام شیرین بود که فکر میکنم اونروز و روز‌های بعدی که تجربیات مشابه رو داشتم بیشتر و بیشتر پرستاری رو دوست داشتم. لحظه‌ای که مشکل بیماری رو حل می‌کنی و دردش رو تسکین میدی و این که میبینی سلامتیش رو به دست آورده واقعا لذتی داره که فقط باید یک پرستار باشید که بدونید چقدر شیرین بود.
اگر پرستار نمی‌شدید چه شغلی را انتخاب می‌کردید؟
باز هم پرستاری را انتخاب می‌کردم.
معیار‌های انتخاب یک پرستار نمونه چیست؟ فکر می‌کنید تا چه حد به این معیار‌ها نزدیک شدید؟
یک پرستار نمونه باید صبور و مهربان باشد، کاری که برای بیمار انجام می‌دهد از دل و جان انجام دهد در کارش کوتاهی نکند، در برخورد با بیمار و یا همکاران مودب باشد و شخصیت رفتاری داشته باشد و شئون اخلاقی را رعایت کند و به نظر من مهمترین دلیل برای اینکه نمونه باشد برای بیمارش کار انجام دهد. من که نمی‌توانم بگویم پرستار نمونه هستم این دیگران هستند که باید عملکرد مرا بسنجند و نظر بدهند، ولی به نظر خودم من که هنوز اول راه هستم پس برا انتخاب شدن به عنوان پرستار نمونه هنوز زود است.
توصیه شما به کسانی که می‌خواهند پرستار شوند چیست؟
اولین توصیه من این است که صبور باشند چرا که در محل کار اتفاقاتی می‌بینیم، پرپر شدن جوانان و بچه‌هایی می‌بینیم که جز با صبوری نمی‌شود آن‌ها را تحمل کرد. کارشان را درست انجام دهند، آنقدر اطلاعات داشته باشند که کم نیاورند، مهربان و دلسوز باشند.
چه درخواستی از مسئولین دارید؟
مسئولین باید بدانند که مردم نیازمند هستند و شهر دلوار همین یک درمانگاه را دارد و باید همین یک بیمارستان را راه اندازی کنند چرا که این امکانات جوابگوی نیاز مردم نیست. مثلا وقتی مریض تصادفی داریم ما مجبوریم بیمار را برای گرفتن سی تی اسکن یا برای ارتوپد به مرکز استان اعزام کنیم خوب شاید این بیمار مشکل خاصی نداشته باشد، ولی خانواده این بیمار کلی نگران می‌شود که چرا مریض اعزام شد. دستگاه سونوگرافی بهتری برای بیمارستان بیاورند، اگر بتوانند پزشکان متخصص بیشتری برای بیمارستان جذب کنند کمک شایانی به مردم کرده اند.
این راه را تا کجا می‌خواهید ادامه دهید؟
اگر خدا کمک کند می‌خواهم ارشد بدهم و بعد رشته مادران و نوزادان بخوانم.
حرف آخر؟
فقط باید این را بگویم که خیلی دوست داریم که مسئولین کشور و یا استانمان، اقشار پرستاران را مثل دیگر عرصه‌های شغلی اهمیت قائل شوند و به مشکلات این قشر نیز رسیدگی کنند.
در پایان باید گفت که پرستاران، خادمان بی منت و فرشتگان سپیدپوش جامعه هستند که لباس خدایی بر تن دارند، آنان حمایت و پشتیبانی جامعه را می‌جویند و خواهان ارج نهادن جامعه به جایگاه واقعی خویشند.
به همین مناسبت مصاحبه‌ای با یکی از پرستاران درمانگاه شهدای دلوار انجام دادیم که خواندن آن خالی از لطف نیست:
خودتان را به طور کامل معرفی کنید؟
به نام خدا – رقیه دلواری هستم، متولد شهرستان تنگستان، فارغ التحصیل دانشگاه علوم پزشکی، رشته پرستاری، ۲ سال است که وارد این درمانگاه شدم.
چرا این رشته و شغل را انتخاب کردید؟
رشته پرستاری را دوره راهنمایی دوست داشتم و از همان زمان علاقه داشتم که پرستار بشوم. دوسال هم پشت کنکور ماندم بلکه سراسری قبول بشم، ولی نشد و این شد که در دانشگاه آزاد رشته پرستاری خواندم. چهار سال در دانشگاه درس خواندم و سال آخر که کارورزی ما محسوب می‌شد در بیمارستان کار می‌کردیم و با بیماران و همکاران در ارتباط بودیم.
چه کسانی مشوق شما بودند؟
مشوق خاصل نداشتم خودم خیلی علاقه داشتم البته پدرم من را همیشه خانم دکتر صدا می‌زد و خانواده هم حمایت کردند.
از اینکه رشته پرستاری رو انتخاب کردید راضی هستید؟
بله، خب واقعا پرستار شدن اولین لازمه‌اش عشق و علاقه است و من عاشق حرفه‌ام هستم و به اون افتخار میکنم. پرستاری واقعا با همه سختی‌هایی که داره مقدسه و به نظرم، هم میشه دنیارو باهاش داشت و هم رضایت پروردگار و آخرت را. پرستاری مشکلات زیادی داره، سختی‌هاش برای خیلی‌ها غیر قابل تحمله و خیلی وقت‌ها هم هست که مورد بی‌مهری قرار می‌گیره و حقش واقعا ادا نمیشه، ولی بازم با این وجود عاشق پرستاریم.
یک جمله در مورد پرستاری؟
جمله درباره پرستاری... خب گفتن یه جمله خیلی کمه واسه پرستاری و پرستارا توی دلشون حرف زیاد دارن، هویت و حرمت پرستاری رو اونجور که شایسته است باید احیا و ایجاد بشه. در کل هم یه جمله این که "پرستاری صرفا یک حرفه و مهارت نیست، پرستاری یک علمه، یک هنره، یک جهاد و مهمتر از همه ایثار و عشق است.
یک خاطره از شیفت بیمارستان؟
خاطره که زیاده، منی که دانشجوی پرستاری هستم و هم صنفی‌هام از روز اول، تجربیات و خاطره‌های متفاوت و تلخ و شیرین زیادی رو داریم. هیچوقت اولین دعای خیری که یکی از بیمار‌ها برام کرد رو یادم نمیره، انقدر از ته دلش بود و انقدر برام شیرین بود که فکر میکنم اونروز و روز‌های بعدی که تجربیات مشابه رو داشتم بیشتر و بیشتر پرستاری رو دوست داشتم. لحظه‌ای که مشکل بیماری رو حل می‌کنی و دردش رو تسکین میدی و این که میبینی سلامتیش رو به دست آورده واقعا لذتی داره که فقط باید یک پرستار باشید که بدونید چقدر شیرین بود.
اگر پرستار نمی‌شدید چه شغلی را انتخاب می‌کردید؟
باز هم پرستاری را انتخاب می‌کردم.
معیار‌های انتخاب یک پرستار نمونه چیست؟ فکر می‌کنید تا چه حد به این معیار‌ها نزدیک شدید؟
یک پرستار نمونه باید صبور و مهربان باشد، کاری که برای بیمار انجام می‌دهد از دل و جان انجام دهد در کارش کوتاهی نکند، در برخورد با بیمار و یا همکاران مودب باشد و شخصیت رفتاری داشته باشد و شئون اخلاقی را رعایت کند و به نظر من مهمترین دلیل برای اینکه نمونه باشد برای بیمارش کار انجام دهد. من که نمی‌توانم بگویم پرستار نمونه هستم این دیگران هستند که باید عملکرد مرا بسنجند و نظر بدهند، ولی به نظر خودم من که هنوز اول راه هستم پس برا انتخاب شدن به عنوان پرستار نمونه هنوز زود است.
توصیه شما به کسانی که می‌خواهند پرستار شوند چیست؟
اولین توصیه من این است که صبور باشند چرا که در محل کار اتفاقاتی می‌بینیم، پرپر شدن جوانان و بچه‌هایی می‌بینیم که جز با صبوری نمی‌شود آن‌ها را تحمل کرد. کارشان را درست انجام دهند، آنقدر اطلاعات داشته باشند که کم نیاورند، مهربان و دلسوز باشند.
چه درخواستی از مسئولین دارید؟
مسئولین باید بدانند که مردم نیازمند هستند و شهر دلوار همین یک درمانگاه را دارد و باید همین یک بیمارستان را راه اندازی کنند چرا که این امکانات جوابگوی نیاز مردم نیست. مثلا وقتی مریض تصادفی داریم ما مجبوریم بیمار را برای گرفتن سی تی اسکن یا برای ارتوپد به مرکز استان اعزام کنیم خوب شاید این بیمار مشکل خاصی نداشته باشد، ولی خانواده این بیمار کلی نگران می‌شود که چرا مریض اعزام شد. دستگاه سونوگرافی بهتری برای بیمارستان بیاورند، اگر بتوانند پزشکان متخصص بیشتری برای بیمارستان جذب کنند کمک شایانی به مردم کرده اند.
این راه را تا کجا می‌خواهید ادامه دهید؟
اگر خدا کمک کند می‌خواهم ارشد بدهم و بعد رشته مادران و نوزادان بخوانم.
حرف آخر؟
فقط باید این را بگویم که خیلی دوست داریم که مسئولین کشور و یا استانمان، اقشار پرستاران را مثل دیگر عرصه‌های شغلی اهمیت قائل شوند و به مشکلات این قشر نیز رسیدگی کنند.
در پایان باید گفت که پرستاران، خادمان بی منت و فرشتگان سپیدپوش جامعه هستند که لباس خدایی بر تن دارند، آنان حمایت و پشتیبانی جامعه را می‌جویند و خواهان ارج نهادن جامعه به جایگاه واقعی خویشند.
اخبار مرتبط
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
پر بیننده ها
آخرین اخبار
