به گزارش خبرگزاری بسیج مازندران، روحانیت متعهد در همه صحنه‌های تاریخ اسلام نقش پیشرو داشته و همواره خود را در خط مقدم دفاع از ارزش‌های دینی قرار داده است، نقش روحانیت در دوران دفاع مقدس و نیز حفظ آرمان‌های شهدا در این زمان یکی از موضوعات مهم ادبیات مقاومت محسوب می‌شود که در این خصوص هرازگاه از صحبت‌های یکی از روحانیون و علمای استان استفادهه می‌کنیم، این‌بار در محضر حضرت آیت‌الله سیدرحیم توکل نماینده مردم مازندران در مجلس خبرگان رهبری حاضر شدیم، ایشان علاوه برر تدریس خارج فقه و برگزاری کلاس‌های اخلاق در حوزه علمیه قم در استان‌های مختلف کشور نیز جلسات مذهبی متعددی را برگزارر می‌کند، استقبال گرم و صمیمی این بزرگوار از ما، خاطره‌ای شیرین و به‌یادماندنی را در ذهن ما بر جای گذاشت.
همان طور که خودتان فرمودید، حضور روحانیت در عرصه دفاع از اسلام یک حضور فراگیر بوده و صرفاً در بخش تبلیغ خلاصه نمی‌شد، اگر قرار بود روحانیت یک گوشه بنشیند و فقط حرف بزند دیگر هیچ تأثیری برای گفته‌هایش وجود نداشت، حضور روحانیت در جبهه ظهور عینی علم است، علمی که جامع است، باید در همه عرصه‌ها به کار بیاید، روحانیت با حضور خود در میدان رزم در حقیقت مؤثرترین تبلیغ را انجام داده است، وقتی یک عالم دین لباس رزم پوشیده و در خط مقدم حضور می‌یابد پیروان او نیز با انگیزه بهتری در این راه قدم برمی‌دارند، این بالاترین درس است.
عرفان یعنی قرب به خدا، چه کسی می‌تواند به قرب الهی برسد جز آن که برای او تلاش می‌کند، شهدای ما ولو با همان سن کم‌شان خدا را خوب شناختند و در راه او بالاترین دارایی خود را هدیه کردند و این یعنی همان قرب الهی و عرفان، بنابراین از این نظر شهدای ما جزو بالاترین عرفا هستند، در روایات ما مقام‌های بلندی برای شهدا ذکر شده است، چه مقامی‌بالاتر از این که وقتی اولین قطره خون شهید به زمین می‌ریزد خداوند همه حقوق خود را بر او می‌بخشد، چه مقامی‌بالاتر از این که شهید ینظُرُ الی وجهِ الله و منظور حضرت امام(ره) همم همین بوده که آنها به خداوند نزدیک شده بودند، یعنی به مقام قرب الهی رسیده بودند، اما مسئله‌ای که نباید اینجا خلط بشود این استت که طبق برخی از روایات جوهر قلم عالم بالاتر از خون شهید است.
منظور ما از عالم معنای لغوی آن نیست، من لَهُ العلم را نمی‌گوییم، اصلاً علم بدون عمل معنا ندارد، علم حقیقی علم کامل و صحیح علم توأم با عمل است، یعنی عالم عامل، کسی که با قلم خود شهدا را پرورش می‌دهد، کسی که سختی فراگیری علم را تحمل می‌کند و آن را به گونه‌ای نشر می‌دهد که محصول آن تربیت همین شهدای گرانقدر است.
وظیفه علمای دین ترویج اسلام است و ایثار و شهادت یکی از اجزای مهم این فرهنگ نورانی است، بسط کامل فرهنگ اسلام در سطح جامعه مستلزم ترویج ارزش‌های مقدسی همچون جهاد، ایثار و شهادت است.
جهاد و شهادت از ارکان دین است، وقتی من وظیفه اشاعه دین را دارم پس وظیفه ترویج همه ارکان آن که شامل شهادت نیز می‌شود را دارا هستم، بنده به فراخور مجالس از شهادت و مقام بلند شهدا به خصوص جوانان شهید انقلاب و دفاع مقدس حرف‌هایی را بیان کرده‌ام.
شهید گرانقدر ابوالقاسم بزاز یک روحانی واقعی بود، من با این بزرگوار از دوران طلبگی مأنوس بودم، خدا رحمتش کند، طلبه ارزشمندی بود، دوست داشتم در جبهه هم با هم باشیم اما ایشان به کردستان رفت و من در سرپل ذهاب مستقر شدم.
من آنجا در بین برادران ارتش بودم، آنها رزمندگانی دوست‌داشتنی بودند، وقتی وارد منطقه شدم دیدم آنجا مسجدی دارد که نمازگزاران آن بسیار اندک هستند، علت را پرسیدم، گفتند: به‌خاطر متلک‌ها و گوشه و کنایه‌هایی است که بعضی‌ها تحت لوای یک مذهبی، به نمازخوان‌ها می‌گویند، فهمیدم اینجا وظیفه تبلیغی سنگینی دارم، گفتم: بزرگ آنها کیست؟ یکی را به من نشان دادند، می‌گفت: قطب ما گفته نماز برای رسیدن به حق است و وقتی انسان به حق برسد نیازی به خواندن نماز نیست، گفتم: پس قطب شما نماز نمی‌خواند، گفت: نه، گفتم: حضرت علی علیه السلام بالاتر است یا قطب شما، گفت: حضرت علی علیه السلام، گفتم: حضرت کجا شهید شد؟ گفت: در محراب، گفتم: چرا آن حضرت نماز می‌خواند و قطب شما نمی‌خواند، یعنی قطب شما از ایشان بالاتر است؟ آن فرد کمی فکر کرد و گفت باید از قطب‌مان سؤال کنم، او رفت و دیگر برنگشت، از آن پس مسجد آن منطقه پر از نمازگزار شد و این شبهه غلط نیز از ذهن اهالی خون گرم آنجا نقش خوبی در دفاع از کشور داشتند، پاک شد.
کسانی می‌توانند فرهنگ شهادت را به خوبی در جامعه حاکم کنند که خود اهل عمل باشند، نمی‌شود از شهدا دم زد اما در عمل هیچ تشابهی با آنها نداشت، بنابراین راه شهدا زمانی به خوبی برای همه مردم جا می‌افتد، که ببینند عده‌ای با رفتار صالح و اخلاق نیک می‌خواهند یک فرهنگ نورانی و مقدس را ترویج کنند.
