جلوه‌های زمین‌شناسی در قرآن کریم منتشر شد

به گزارش خبرگزاری بسیج  از قم، کتاب «جلوه‌های زمین‌شناسی در قرآن کریم» نوشته علی اصغر شعاعی و به همت مؤسسه بوستان کتاب در چهار فصل خلقت زمین، اوصاف زمین، ویژگی‌های زمین و عوارض طبیعی زمین (کوه ها) در قرآن منتشر شده است.

کلمه «ارض» در قرآن کریم ۴۶۱ بار به کار رفته، اما هیچ گاه به صورت جمع نیامده است. کاربرد معنایی واژه ارض، در قرآن را می‌توان به دو دسته معنای مادی و معنای معنوی تقسیم کرد: ارض در دسته اول، به معنای کره زمین و قطعات زمین است و در دسته دوم، به معنای «عالم طبیعت» در مقابل «سماء» به معنای عالم ماورای طبیعت است. با توجه به موضوع تحقیق حاضر، منظور از ارض در این پژوهش، معنای اول و دوم است.


در این نوشتار، با توجه به حجم شایان توجه به آیات مرتبط با زمین، ضمن تبیین نظریات مفسران و دانشمندان درباره خلقت زمین، زمین‌های هفت گانه، اوصاف زمین (مهد، کفات، قرار، فراش، ذلول، ذات الصدع، بسط و سطح، دحو و طحو و مد)، ویژگی‌ها (جاذبه، حرکت و کرویت) و نیز کوه ها، میزان تطبیق آن با علم زمین شناسی نیز بررسی شده است.


نویسنده، این اثر را در چهارفصل خلقت زمین، اوصاف زمین، ویژگی‌های زمین و عوارض طبیعی زمین (کوه ها) در قرآن تألیف کرده است.


نویسنده در فصل اول، ابتدا خلقت زمین را از منظر علم بررسی کرده و در ادامه، پس از بیان نظریات مختلف، ایات مرتبط با خلقت زمین را بیان کرده و سپس زمین‌های هفت گانه را مورد بررسی قرار داده است.


مؤلف این اثر، در فصل دوم، اوصاف زمین اعم از مهد، کفات، قرار، فراش، ذلول، ذات الصدع، بسط و سطح، دحو و طحو، مد، قطعات زمین متجاوز و نقصان الارض را مطرح کرده و در خصوص هر یک از این اوصاف، به مفهوم شناسی پرداخته و سپس دیدگاه‌های مفسران و صاحبنظران را مطرح کرده و در پایان هر یک را بررسی و نقد کرده است.


در فصل سوم این اثر، ویژگی‌های زمین اعم از جاذبه زمین، حرکت زمین و کرویت زمین از منظر قرآن کریم بیان شده است.


نویسنده در فصل پایانی عوارض طبیعی زمین (کوه ها) در قرآن را تبیین و آیات مرتبط و غیرمرتبط با پدیده زمین‌شناسی را بررسی کرده و در پایان این اثر، نتیجه‌گیری و پیشنهاد‌ها آمده است.

انتهای پیام