یادداشت
"همدلی" از فرش تا عرش
میثم ابراهیم خانی در یادداشتی همدلی این روز ها را اینگونه قلم زده است.
به گزارش خبرگزاری بسیج از قم،متن این یادداشت بدین شرح است:
بسم الله الرحمن الرحیم
وقتی به دنبال گمشده‌های معنوی خود، کتاب‌های بزرگان را تورق می‌کنیم، یکی از واژه‌هایی که چشمان کنجکاو و تشنه ما را به خود معطوف می‌کند، واژه "همدلی" است.
همدلی شاید در وهله اول معانی خاصی مثل دلسوزی، مردم داری، کمک کردن و ... را به ذهن متبادر کند، ولی واقع امر این است که معنای همدلی بسیار عمیق‌تر از چیزی است که می‌نمایاند. اگر بخواهیم از خود واژه همدلی کمک بگیریم شاید بتوان آن را به یکی شدن یا اتحاد دل‌ها معنی کرد. قطعا منظور از این اتحاد، یکی شدن قلوب مادی افراد نیست. پس حقیقتا دل به چه معناست؟
بسیاری از اهل خرد از تعریف دل سرباز زده اند و لیکن بعضی از اولیاء الهی دل را سرزمینی دانسته اند که به واسطه‌ی حاکم آن شناخته می‌شود و افزوده اند دل یکی از شئون نفس انسان است و همانند ظرفیست که به مثابه عظمت شئ ساکن در آن کنجایشش وسیع یا ضیق می‌گردد و این وسعت می‌تواند تا بی نهایت گسترش یابد. آنقدر وسیع که حرم وجود لایتناهی حق شود.
از طرفی این نکته را باید مد نظر داشت که غایت خلقت انسان طیران وی در عوالم وجودی تا وصال به دریای بی کران قرب رحمانی است. عوالمی که هر چه متعالی‌تر می‌شوند، توحّد آن‌ها بیشتر می‌شود.
آری بشر غفلت زده فراموش کرد که هر چه متعالی‌تر شود اتحاد در ملکات، عقول و بالاتر از آن، بیشتر و بیشتر می‌گردد.
"همدلی" همان پرواز توامان پرنده‌های عاشقی است که غفلت‌ها آن‌ها را به دام کثرات عالم ماده انداخته است.
"همدلی" ایثار معنوی انسان‌هایی است که تعالی خود را جدای از تعالی دیگران نمی‌بینند.
"همدلی" عهد انسان‌های بزرگی است که قسم خورده اند به کمک هم عبد واقعی رب الارباب شوند.
"همدلی" یعنی قلب هایمان را کنار هم بگذاریم تا آنجا که وسعتش شایسته قدوم حضرت دوست گردد.
"همدلی" یعنی من، تو، او همگی از میان کنار برویم و "او" بشویم
میثم ابراهیم خانی
ارسال نظرات شما
یادداشت
