ایام کرونا و احیای میراث فرهنگی - هنری توسط زنان

به گزارش سرویس بسیج جامعه زنان کشور خبرگزاری بسیج،- زهرا باقری، زنان در زمان گذشته به جهت عدم برخورداری از تکنولوژی، وظایف متعددی را علاوه بر همسرداری و تربیت فرزندان در خانه بر عهده داشتند که همه آن ها ذیل خانه داری تعریف می شد.
از تهیه مواد غذایی، مراقبت از دام ها، فعالیت در مزرعه گرفته تا تعمیر و بازسازی جزئی محل سکونت را زن ها و دختران انجام می دادند اما با پیشرفت تکنولوژی و وارد شدن بخشی از آن به خانه، علاوه بر تقسیم کار به شغل بیرون از خانه و خانه داری، وظایف و فعالیت ها در خانه نیز هر روز کمتر از روز گذشته شد.
در جامعه شناسی پاسخ به سوال من کیستم یکی از مهمترین سوالاتی است که در ذهن انسان ها شکل می گیرد و شخصیت فرد را حول این محور شکل می دهد که به آن سوال هویتی می گویند و بخشی از این هویت، در پذیرش و انجام مسئولیت هایی که افراد در جامعه بر عهده دارند ساخته می شود که با این حجم از تغییر شکل و حدود مسئولیت که زنان با آن همه مسئولیت به ظاهر تبدیل به زنان مصرف کننده شده بودند، همه زنان را درگیر بحران هویت کرد.
در این منظومه، زنانی که دارای شغلی در خارج از خانه بودند، شان اجتماعی قابل قبولی در جامعه داشتند و هویت آن ها مشخص تر از زنان خانه دارد بود، این اتفاقی است که سال ها قبل در کشورهای اروپایی و آمریکایی افتاد و ورود زنان به عنوان نیروی کار ارزان در پازل سرمایه داری را رقم زد.
اما این روند در کشور ما، به جهت برخورداری از تمدن قوی و دیرینه و داشتن هنر و به کار بردن سلیقه زنان، شیب ملایمتری به خود گرفت و تعداد زنانی که فقط برای داشتن هویت به اشتغال روی آوردند، بسیار کم شد.
ظهور و بروز این هنر را می توان در ایام شیوع ویروس کرونا و قرنطینه خانگی مشاهده کرد که زنان فراغت خاطر بیشتری پیدا کردند و به هنر نیاکان خود، روی آوردند.

گلی یکی از همین زنان است که در خصوص کشف استعدادهای هنری خود می گوید: «من مدتها بود که دوست داشتم به کار کیک پزی روی بیاورم اما همیشه بهانه اینکه بیرون از خانه انواع کیک ها پخته می شود و تا اراده کنی یک نان خوش طعم را می توانی از نان فانتزی ها تهیه کنی، به این شوق درونی خود اهمیت نمی دادم، اما در ایام قرنطینه که همه زمان خود را در خانه صرف می کردیم و سعی داشتیم برای خرید کوچکترین مورد هم به بیرون از خانه نرویم، فرصت خوبی بود که به کیک پزی و بعد نان پزی روی بیاورم و الان که این هنر خود را کشف کرده ام، خیلی حس خوبی دارم، همین که وقتی می خواهم برای همسرم کیکی خوشمزه تهیه کنم لازم نیست که به بیرون از خانه بروم و زمانی که برای مهمان هایم نان خانگی می پزم و از آن ها پذیرایی می کنم بسیار خوشحالم.»
مرضیه یکی از همان زنانی است که شاغل هم هست ولی استعداد درونی اش همیشه به خاطر مشغله ها سرکوب می شد نیز با این خانه نشینی توانست هنر خیاطی خود را شکوفا کند، او می گوید: «حسرت دوخت لباس برای فرزندانم همیشه به دلم بود اما واقعا نمی توانستم این زمان را برای خودم ایجاد کنم، ولی در ایام قرنطینه توانستم برای آن ها لباس های مختلفی بدوزم و الان علاوه بر حس خوبی که به خودم پیدا کرده ام، از نظر هزینه هم صرفه جویی های قابل توجهی در خانه برایم اتفاق افتاد.»
صغری بانوی دیگری است که همیشه از پرورش گل فرار می کرد ولی در این ایام که پدر سالمندش باید در خانه می بود، برای تقویت روحیه او، به پرورش گل روی آورد و در عرض کمتر از سه ماه توانست چند گل خوب و زیبا را در بالکن خانه شان پرورش دهد و حالا پدر سالمندش در بالکن خانه اوقات خوشی را می گذراند و صغری هم به این هنر گل کاری خود پی برد و کار را به جایی رسانده که اکنون علاوه بر پرورش گل، تعدادی از آن ها را به همسایه ها و فامیل هدیه می دهد.
علاقه مندی به هنر و هویتی که برگرفته از این هنرهاست در ایام شیوع ویروس کرونا، داروی شفابخشی برای تمدید اعصاب و ظهور و بروز استعدادهای درونی شد که می توان برای این هنرها برنامه ریزی دراز مدت انجام داد تا علاوه بر منافع روحی، موجبات تامین نیازهای خانواده، اطرافیان و حتی جامعه را برطرف کند.
برای زنانی که قصد دارند این هنر خود را به عرصه بهره برداری مالی برسانند، آشنایی با الفبای کارآفرینی، به عنوان مقدمات این هدف لازم است که از طریق آموزش های مجازی در زمان فعلی امکان پذیر است.
انتهای پیام/ز پایگاه خبری تحلیلی طنین یاس