روایتی از چشم‌های منتظر+ فیلم

به گزارش خبرگزاری بسیج از مازندران، علی ابراهیمی گتابی-روایت غریبی است روایت چشم‌های منتظر! روایت نگاه‌های مانده به در! روایت دل‌های بی قراریی که هر لحظه با یک خبر زیرو رو می‌شود.

پسر باشد یا پدر، مادر باشد یا همسر؛ فرقی نمی‌کند اینجا فصل مشترکِ چشم‌ها، انتظار است و درد فراقی که یک عمر باید آن را به دوش کشید. دردی که با خبر بازگشت پیکر‌های مطهر تازه می‌شود، داغی که سرباز می‌کند.

پسر عصای دست پدر است و همراه مادر، پدر رفیق روز‌های پسر است و شریک لحظه‌های همسر، اما در این میان از پسر از پدر چند تکه استخوان می‌ماند که نشان باشد به آن نشانی از کربلا از روضه‌های عطش و خرابه‌های شام بلا.

پدر وقتی به پیکر پسر می‌رسد روضه علی اکبر برایش تازه می‌شود و پیکری که جز چند تکه استخوان چیز از آن نمانده! مادر به پیکر پسر می‌رسد در دلش روضه مادری پهلوشکسته غوغا بپا می‌کند، بنی قتلوک عطشانا. پسر، اما به پیکر پدر می‌رسد، همان جا می‌شود خرابه شام و سه ساله هم روضه خوانش! پدر نه دستی دارد پسر را در آغوش بگیرد و نه سری مانده تا در آغوش جا بگیرد، پدر شده هم قد پسر...