وی ادامه داد: لذا یک بخش تبیین مسائل دینی مربوط به ماست اما یک بخش دیگرش نیز به نظام آموزش و پرورش و صدا و سیما برمی‌گردد، که برنامه‌های خانواده محور داشته باشند یکی از عواملی که موجب زدگی از دین می‌شود، تبیین غلط معارف دینی است، ما اگر تبیین صحیحی از دین بدهیم از رحمانیت خدا، از مهربانی خدا سخن بگوئیم خود به خود مخاطب جذب می‌شود، گاهی معرفی بد دین باعث زدگی از دین می‌شود، از آن طرف هم چوب حراج نزنیم که مردم به هیچ چیز اهمیت ندهند.
این سخنران مذهبی با اشاره به اینکه یک جور باید دین را معرفی کنیم که علاقه به خدا و دین ایجاد شود، تصریح کرد: خدا به حضرت موسی(ع) می‌فرمایند «مرا پیش مردم محبوب کن، مردم را مترسان»، اگر ترس هست منطقی باشد، باید مناظرات و گفت‌وگوهای متعدد برگزار شود منتهی موجب تشویش اذهان نشود، البته در بحث سیاسی این اتفاق افتاده، به نظرم در حوزه دین هم باید این اتفاق بیفتد ولی با ملاحظاتش، من با این شکل هم مخالفم که یک کارشناس بنشیند و چند نفر پرسشگر باشند، سه تا چهار کارشناس هم باید هر کدام با تخصص‌های مختلفی مثل فلسفه دین یا نظام حکومت هم حضور داشته باشند تا بحث چالشی‌تر شود.
مدیر گروه شیعه‌شناسی و رئیس مجتمع تاریخ جامعة‌المصطفی در پاسخ به این مطلب که «عموما روحانیون جوانانی را که نگاه هم‌سویی با آنها ندارند، طرد می‌کنند» گفت: اتفاقا خیلی رابطه خوبی بین روحانیون جوان و جوانان وجود دارد، یکی از ویژگی‌های روحانیون جوان همین است، به صورت کلی من قبول دارم این آمیخته شدن با جوانان خیلی در جذب دین مؤثر است، در قالب مساجد و مراکز این اتفاق افتاده، ما در قم یک مجموعه‌ای داریم با عنوان سفیران هدایت که توسط مقام معظم رهبری تأسیس شده و رسالت آن تربیت روحانیون جوان خوش فکر و فرستادن آنها به مراکز مختلف است. مجموعه عوامل دین‌گریزی متعدد است و افراد مختلف هم رسالت دارند، آموزش و پرورش، خانواده، خود جوان و یک بخش مهمی هم بر گردن روحانیون و متولیان امور است که باید این انس و ارتباط را برقرار کنند.
وی در پاسخ به این سؤال که «اگر حکومت دینی نبود آیا این گارد نسبت به دین وجود داشت یا خیر» تصریح کرد: در زمان طاغوت مظاهر بی‌دینی زیاد بود، طبیعتا امام یک تئوری را به عنوان حکومت دینی مطرح کرد و مردم هم پذیرفتند و ٩٠ درصد هم رأی دادند و بر اساس همان فرضیه پیش می‌رود، اگر حکومت دینی نبود مثلا چه بود؟ اگر چه برخی از عملکردها لطمه به دین می‌زند، اما در حفظ ظاهر جامعه و در حفظ مبانی اصلی دین حکومت دینی موفق‌تر است، البته اگر بخواهم درصد دهم شاید حدود ٣٠ درصد توانستیم بر اساس اهداف حکومت علوی پیش برویم، من به هیچ وجه ادعا نمی‌کنم که این حکومت کاملا بر اساس نهج‌البلاغه است، ولی مثلا وجود یک وزیر عالم، متدین، نمازخوان در آموزش و پرورش با یک سکولار خیلی فرق می‌کند، به نظرم این کمک بیشتری به دین خواهد کرد.
رفیعی همچنین اظهار کرد: من پریروز تجریش بودم آن قدر بدون حجاب دیدم که خسته شدم، من همه جا حضور دارم، الان اجبار به نماز است؟ اجبار به روزه است؟ حجاب هم که کلا ول شده، در ماشین‌ها هم که اصلا روسری سرشان نیست، چون قانون شده این جبهه در برابر آن گرفته شده، خوب در زمان طاغوت صدها مغازه مشروب‌فروشی در همین شهر بود، این نگاه یک سویه‌ای که در مقایسه با زمان طاغوت بگوئیم که حوزه‌های دینی بدتر شده قبول ندارم، در آن زمان حتی جرأت نمی‌کردیم به پرده‌های سینماها نگاه کنیم.
این استاد دانشگاه در پاسخ به این مطلب که «شاید ظواهر دینی واقعا توسعه پیدا کرده باشد اما ما به ازای عملی ندارد» بیان کرد: اگر الان که ۴٠ سال از انقلاب گذشته به جای اینکه امام و رهبری بر سر این کشور بودند، رژیم شاه سر کار بود، وضعیت دینی ما بهتر بود؟ آیا دینداری بیشتر بود؟ مطمئن باشید اگر اداره کشور دست یک نظام سکولار بی‌دین مروج فساد بود به مراتب بی‌دینی مردم بیشتر بود.
وی در پاسخ به این مطلب که «وقتی حوزه استقلال مالی ندارد نمی‌توانیم از آن انتظار داشته باشیم که حرف حق بزند» یادآور شد: حوزه علمیه ما همیشه روی پای خودش بوده، الان هم امور طلاب و شهریه کاملا توسط مردم اداره می‌شود و هیچ وابستگی به دولت ندارد، حتی حوزه‌ها مقدار زیادی موقوفات دارند که فراموش شده و مقدارش به حدی است که می‌تواند به دولت هم کمک کند و بخشی از آن هم حتی افتاده در امور دولتی، مثلا زمین یک فرودگاه یا ترمینال وقف حوزه بوده اما حالا کلا فراموش شده، حتی بنی‌صدر به امام(ره) گفت بخشی از شهریه حوزه را دولت دهد امام مخالفت کرد و حتی آیت‌الله مکارم هم اعلام کرد ما تا به حال یک ریال بودجه از دولت دریافت نکردیم، در بحث بیمه و وام دولت کمک می‌کند که من موافقم این هم نباشد تا صد در صد توسط نهاد مردمی اداره شود.
این استاد حوزه در پایان در پاسخ به این سؤال که «چرا حجاب اختیاری نمی‌شود» نیز عنوان کرد: بحث حجاب تخصصی است و این یک قانون است، اما اینکه از نظر اسلام قانونی است یا نه بحث مفصلی دارد.
