به گزارش سرویس بسیج جامعه زنان کشور خبرگزاری بسیج،زهرا فیضی، پژوهشگر مسائل اجتماعی، خانواده و زنان و دانشجوی مقطع دکتری دین پژوهی در خصوص علل ناشناخته ماندن «الگوی سوم زنان» در سطح دانشگاه، به ویژه بحث های پژوهشی با مقایسه بیانات رهبر معظم انقلاب در مورد سبک زندگی ایرانی-اسلامی و متن پیامی که به کنگره هفت هزار زن شهید ارسال کردند و «الگوی سوم زنان» را مطرح کردند، به خبرنگار سایت خبری- تحلیلی «طنین یاس» گفت: پس از بیانات ایشان در مورد سبک زندگی با افزایش قابل توجهی از تحقیقات پژوهشگران مواجه شدیم، اما زمانی که مجدد مبحث نظری جدید اما در حوزه زنان به نام «الگوی سوم زنان» از طرف ایشان مطرح شد، این استقبال از آن به وجود نیامد، بنابراین دو فرض به وجود می آید و می توان گفت که یا دانشگاه آن فهم را نسبت به این مسئله دریافت نکرد یا اینکه این بیانات به گوش قشر دانشگاهی و پژوهشگران نرسیده است.
بیشتر بخوانید:
الگوی سوم پاسخگوی نیاز خانواده در جهان است
تأثیر کم کاری رسانه ها در معرفی «الگوی سوم» بسیار مشهود است
این پژوهشگر یکی از علل این نقص را کم لطفی رسانه ها دانسته و گفت: در بحث سبک زندگی، حجم کارهای رسانه ای به قدری بود که سبک زندگی ایرانی و اسلامی به یک موضوع پررنگ تبدیل شد و موجب گردید دانشجوها به این موضوع علاقمندی نشان بدهند ولی علی رغم گذشت ۹ سال از طرح «الگوی سوم» تنها تعداد انگشت شماری از صاحب نظران و محققان در این خصوص اطلاع دارند.
وی تأکید کرد: به نظر من، آن بازویی که باعث انتقال این موضوع به سمت تحقیق بوده، مخصوصاً رسانه ها کم کاری کردند، زیرا برای انجام یک پژوهش نیازمند ایجاد دغدغه در ذهن محقق هستیم، که این اتفاق باید توسط رسانه و یا نوشتار مکتوب می افتاد که در بخش مکتوبات نیز تنها چند کتاب بسیار مختصر نوشته شده و اصلا موضوع بسط داده نشده است و بدین ترتیب مخاطب اصلا با موضوع آشنا نیست که مطالبه ای و دغدغه تحقیقی در این حوزه داشته باشد، بنابراین این نظریه مغفول ماند.
عدم تنوع نگاه به مباحث زنان
این دانشجوی دکتری دین پژوهی علت دیگر کم توجهی به این موضوع را، عدم وجود تنوع در نگاه به موضوعات زنان دانسته و گفت: در مورد سبک زندگی، گفتمان های متعدد و متنوعی در جامعه نخبگانی شکل گرفته بود و زمانی که رهبر معظم انقلاب آن را مطرح کردند، پژوهشگران اسلامی به استخراج مؤلفه های اسلامی ایرانی آن پرداختند اما در مورد زنان این اتفاق نیفتاد، زیرا تنها یک نگاه به زنان وجود دارد به نام فمنیسم!
وی ادامه داد: در حیطه مباحث فمنیستی یا الگوی زندگی غربی منابع مختلفی وجود دارد و افراد متعددی بر روی آن کار کرده اند و مباحث نظری آن به حدی در دانشگاه ها مطرح شده است که اساتید و محققین این مسئله را پذیرفته اند که مدافعان زنان فقط در دو سو قرار دارند، یا فمنیست هستند و یا علیه فمنیست!
فیضی افزود: ظاهرا جامعه نخبگانی در حوزه زنان دغدغه و نگرانی ندارند و برایشان مهم نیست که سرمنشاء الگوهایی که در ایران هم طرفدار دارد، از غرب نشأت گرفته یا شاید ریشه در سبک زندگی زنان در شرق است و یا اینکه زن شاخص چه ویژگی هایی باید داشته باشد، به نظر می رسد عواملی که باید این دغدغه را تشکیل بدهد، شکل نگرفته است.
وی تصریح کرد: قطعا در زمینه مسائل و موضوعات مربوط به زنان دغدغه وجود دارد اما نگاه فقط به این سمت است که افراد در طیف فمنیست ها قرار نگیرند و زمانی که یک محقق قصد می کند در حوزه زنان کار پژوهشی انجام دهد، تنها جنبشی که مورد مطالعه قرار می گیرد، جنبش زنان فمنیستی در غرب است، تو گویی این الگوی جهانی و پذیرفته شده است در حالیکه زنان شرقی هم برای خود فعالیت داشتند و تاریخچه فعالیت هایشان در تاریخ ثبت شده است.
این پژوهشگر ادامه داد: زمانی که حتی به طور سطحی زندگی و فعالیت های زنان شرقی مورد مطالعه قرار می گیرد، مشخص می شود که آن ها هم برای خودشان سیر تحول حقوقی داشتند، اعتراضات، فعالیت ها و اقداماتی انجام داده اند، زنانی که نه فمنیست بودند و نه مسلمان، سبک خاص خود را داشتند و دارند اما در مباحث نظری حرفی از آنان زده نشده است.
وی آسیب نگاه غالب و برگرفته از فمنیست در حوزه زنان ایرانی را مانعی در راه تحقیق و انگیزه پژوهشگران دانسته وگفت: زمانی که کسی در مورد حقوق زنان در ایران صحبت می کند سریع برچسب فمنیست و یا ضدفمنیست به او زده می شود که این نشان می دهد، فضایی که باید در مورد زنان حرف بزند از آزادی عمل برخوردار نیست.
فیضی افزود: این نشان می دهد یک نگاه بسته نسبت به زنان وجود دارد که افراد را از ورود به این حوزه باز می دارد و اساتید نیز رغبتی به حضور در این حوزه ندارند.
محدود کردن زنان در قالب فمنیست و ضدفمنیست
این دانشجوی دکتری رشته دین پژوهی تأکید کرد: وقتی یک پژوهشگر به دنبال دغدغه خود در حوزه مطالبات زنان می رود و تنها با یک نگاه و نظریه مواجه می شود، از نظر مبانی علمی کم می آورد، زیرا ممکن است مطالباتی داشته باشد که به بخشی از فمنیست شباهت داشته باشد اما به طور کامل خواسته های فمنیستی نیست به طور مثال نمی خواهد آزادی تن و بی اهمیتی به خانواده را مطرح کند، چیزی که خواسته برخی از طیف های فمنیستی است.
وی در پایان تصریح کرد: توقع این است که وقتی در مورد زنان صحبت می کنیم، الگوهای مختلفی از آنان را مشاهده کنیم در حالیکه تنها یک نگاه به زنان وجود دارد و بدین ترتیب فرمایش رهبر معظم انقلاب در همان حد بیانیه مانده و پرورده نشده است زیرا زمانی صحبت های ایشان رشد می کند که مبانی علمی متعددی در حوزه زنان وجود داشته باشد و محقق بتواند یک نگاه مستقل نسبت به زنان پیدا کند، اتفاقی که هنوز نیفتاده است.
طنین یاس - زهرا باقری
