بالاترین توصیف درباره امام معصوم

به گزارش سرویس اساتید خبرگزاری بسیج، مجتبی جعفری مدیر کانون بسیج اساتید دانشگاه آزاد اسلامی خمینی شهر در یاداشتی می‌نویسد: به نظر می رسد بالاترین توصیفی که درباره امام و مقام امامت در روایات آمده است این است که «شناخت امام معصوم، همان شناخت خداست و شناخت خدا همان شناخت امام است». این مطلب در روایتی از امام حسین علیه السلام نقل شده است.

درباره جایگاه امامت و امام معصوم در منابع اسلامی و روایات اسلامی بسیار مطلب گفته شده است اما سوالی که اینجا مطرح می‌شود این است که از میان توصیفات مختلف در باره امام، بزرگترین وصفی که در باره امامت به کار رفته چیست؟

به نظر می رسد بالاترین توصیفی که درباره امام و مقام امامت در روایات آمده است این است که شناخت امام معصوم، همان شناخت خداست و شناخت خدا همان شناخت امام است. این مطلب در روایتی از امام حسین علیه السلام نقل شده است.

امام حسین علیه السلام فرمودند خداوند مخلوقات را نیافرید مگر برای اینکه او را بشناسند و هرگاه مردم خدا را بشناسند او را عبادت می کنند و اگر او را عبادت کنند از عبادت غیر او بی نیاز می شوند.

کسی پرسید یا ابن رسول الله، معرفت خدا به چه معناست؟

امام حسین (ع) فرمود معرفت خدا یعنی شناخت اهل هر زمانی نسبت به امامی که اطاعتش بر آنها واجب است.

این تعبیر که مورد تصریح سیدالشهدا (ع) قرار گرفته است در سایر روایات اسلامی هم به شکلهای دیگری بیان شده است مثلاً در روایتی می‌فرمایند هر کسی بمیرد و امام زمانش را نشناسد به مرگ جاهلیت مرده است. این همان مطلب است منتها با بیانی متفاوت. روایات در این زمینه و با این مضمون فراوان است.

بنابراین این نکته خیلی مهمی است که بالاترین مرتبه توحید و خداشناسی عبارت است از امام شناسی. البته نباید دچار این خطا شویم که مثل کسانی که حضرت عیسی یا حضرت علی (ع) یا حضرت پیامبر (ص) را خدا شمردند ماهم امامان را خدا بدانیم هرگز چنین نیست اینها بندگان خدا هستند منتها بندگانی برگزیده که خداوند در آنها جلوه کرده است و آن ها تجلی گاه خداوند شده اند.

اگر با این نگاه به امام بنگریم امام شناسی جایگاه بسیار ویژه‌ای پیدا می‌کند. البته وجه ممیزه مکتب تشیع، یعنی مکتب اهل بیت علیه السلام نیز همین است که در این مکتب امامت میدان‌دار سایر معارف است. با حفظ آموزه امامت است که سایر آموزه ها جایگاه خود را پیدا می کند.

نقطه مقابل امام شناسی، پذیرش طاغوت و شرکت و کفر است. اینکه امام حسین علیه السلام زیر بار یزید نرفت و بیعت با او را نپذیرفت  به همین خاطر بود.  یزید تجلیگاه شرک بود. او طاغوت زمان امام حسین علیه السلام بود. مواجهه و برخورد همه پیامبران با طاغوت های زمان شان به همین دلیل رخ داده است.

اگر بخواهیم مسئله امام شناسی را با مسئله ظهور امام زمان (عج) مرتبط کنیم باید بگوییم زمان ظهور آن زمانی است که افراد امام شناس بشوند. هرگاه انسان ها جایگاه متعالی امامت را بشناسند آن زمان، زمان ظهور امام زمان(عج)  است.

انتهای پیام/

منبع: روابط عمومی جنبش استادی بسیج استان اصفهان