به گزارش سرویس بسیج جامعه زنان کشور خبرگزاری بسیج،

تنها ۲۷ سال سن داشت و نخستین فرزندش را باردار بود. در اطرافیانش هم کسی سابقه سندروم داون نداشت و همه سالم بودند. با وجود این به توصیه پزشک و طبق دستورالعمل‌های بهداشتی آزمایش غربالگری را انجام داد تا مطمئن شود فرزندش سالم است. جواب آزمایش غربالگری در هفته یازدهم بارداری، اما فرزندش را مشکوک به سندروم داون نشان می‌داد. حالا باید برای اطمینان از سلامت یا ابتلای بچه به سندروم داون تست آمینوسنتز انجام می‌داد؛ تستی که برای انجام آن باید سن حاملگی‌اش بالای ۱۴ هفته بود و در این چند هفته پرالتهاب، بزرگ‌ترین برزخ زندگی‌اش را تجربه کرد. برزخ به دنیا آوردن نوزاد مبتلا به سندروم داون! در این سه، چهار هفته بار‌ها به سقط جنین و پایان دادن به این کابوس فکر کرد، اما بعد با تصور کابوسی که بعد از سقط جنین گریبان زندگی‌اش را خواهد گرفت، پشیمان شد و باز منتظر زمان مناسب برای مرحله دوم غربالگری و انجام تست آمینوسنتز ماند. این بار، اما جواب تستش نشان می‌داد فرزندش سلامت است، اما پاسخ نادرست تست غربالگری چند هفته پر التهاب را به او تحمیل کرده بود. این حکایت بسیاری از زنان بارداری است که پس از انجام تست‌های غربالگری با تشخیص اولیه اشتباه، اضطرابی سخت را تجربه می‌کنند و حتی بعضی از آن‌ها برای پایان دادن به این اضطراب و از ترس به دنیا آوردن فرزند مبتلا به سندروم داون جنین‌شان را سقط می‌کنند. این در حالی است که در کشور انگلیس، تنها ۷/۲ درصد زنانی که تست غربالگری می‌دهند و نتیجه آزمایش‌شان به عنوان خطر بالا برآورد می‌شود، ماهانه ثبت می‌گردد و آزمایشگاه‌هایی که بیش از این اعلام ریسک بالا نمایند، اجازه انجام تست‌های غربالگری ندارند، ولی این رقم در ایران ۱۵- ۱۶ درصد تا ۲۸ درصد بوده است. بدین معنا که برخی آزمایشگاه‌ها در ایران درصد ریسک بالای آزمایش‌های غربالگری را بیشتر از مقدار واقعی آن اعلام می‌کنند و در این مسیر انگار هیچ نظارتی بر عملکرد این آزمایشگاه‌ها نیست. تا جایی که به نظر می‌رسد سود‌های چند میلیاردی از اجرای طرح‌های غربالگری در جیب برخی پزشکان، آزمایشگاه‌ها و حتی برخی مدیران وزارت بهداشت می‌رود.