حسن خلق حسن(ع)

به گزارش سرویس خبری بسیج جامعه زنان- خبرگزاری بسیج: - سیما عبدالهی دانشجوی دکتری الیهات و مبلغ دینی در سالروز میلاد کریم اهل بیت(ع) پیرامون سبک زندگی دومین امام شیعیان گفت:" حسن خلق" یکی از بارزترین ویژگی های رفتاری و شاخص ترین نوع سبک رفتاری و تربیتی امام حسن(ع) بود که می تواند در تمامی امور تربیت فردی، خانوادگی ، اجتماعی و حتی سیاسی و اقتصادی مورد توجه عامه مردم به ویژه مسئولین قرار بگیرد.
صبر و بردباری مهم ترین وجه حسن خلق امام حسن مجتبی (ع)
وی " صبوری و حلم " را در برابر بدرفتاری ها، بداخلاقی ها و سختی های و ناملایمات زندگی یکی از وجوه حسن خلق برشمرد و گفت: متأسفانه نمودهای صبوری در جامعه امروز ما بسیار کمرنگ شده است و پیامدهای این مسئله نامبارک را میزان نارضایتی از زندگی، طلاق در نخستین سال های زندگی زناشویی، نزاع ها و دعواهایی که گاها طایفه ای و قبیله ای می شوند دید.
این مبلغ دینی ادامه داد: از امام مجتبی (ع) در مورد حلم و بردباری سؤال شد که حلم و بردباری چیست؟ ایشان در جواب فرمودند «کظم الغیظ و ملک النفس» یعنی خشم خود را فرو ببری و بر نفس خودت مسلط باشی. این سخن کوتاه در زندگی امروزی نیز کاملاً نمود دارد و قابل استفاده است. صحنه‌هایی که در زندگی مشاهده می‌شود و مسائل و مشکلات فراوانی که در اجتماع وجود دارد باعث می‌شود که انسان از حقیقت فاصله بگیرد و عصبانی و خشمگین شود. تمرین بردباری و تقویت روحیه بردباری به فروخوردن خشم و تسلط بر نفس است که در کلام امام(ع) روشن است.
وی تصریح کرد: متأسفانه امروز شاهد بالا رفتن آمار طلاق در کشور هستیم زیرا همین روحیه بردباری در کروان تنوع، چشم و هم چشمی، بالا رفتن توقع ها، زندگی تجملی و فرهنگ غرب ،کانون خانواده ها را هدف قرار داده است و زمینه را برای به ثمر نشستن اهداف شوم فرهنگی دشمن فراهم می کند.
تجلی روحیه عفو و گذشت از مهربانی با همسری قاتل تا بخشش خدمتگزاری خائن
این مشاور اسلامی خانواده، روحیه عفو و گذشت را یکی دیگر از شاخصه های رفتاری امام حسن(ع) دانست و با اشاره به اهمیت نهادین شدن عفو و گذشت در روابط بین فرد با فرد، فرد با خانواده ، فرد با اجتماع این مسئله را مهم ترین عامل جلوگیری از هم پاشیدگی روابط خانوادگی و خشونت طلبی در جامعه برشمرد چیزی که می تواند سلامت اخلاقی و رفتاری جامعه را تضمین و بیمه نماید.
عبدالهی گذشت و به نوعی رفتار پسندیده با همسر را یکی دیگر از شاخصه های رفتاری امام حسن(ع) برشمرد و گفت، توجه به همین یک مسئله کافی است که جعده همسر و قاتل حضرت است امام ایشان نسبت به او هم به نوعی رئوف و مهربان است. عمر بن اسحاق روایت می کند: من و حسین( ع) در لحظه شهادت، نزد امام مجتبی( ع) بودیم که فرمودند: بارها به من زهر داده اند، ولی این بار تفاوت می کند؛ زیرا این بار جگرم را قطعه قطعه کرده امام حسین(ع) با ناراحتی پرسیدند: «چه کسی شما را زهر داده است؟» فرمودند: از او چه می خواهی. می خواهی او را بکشی؟ اگر آن کسی باشد که من می دانم، خشم و عذاب خداوند بیش تراز تو خواهد بود. اگر هم او نباشد، دوست ندارم که به خاطر من، بی گناهی گرفتار شود.
این کارشناس مسائل دینی با اشاره به روایتی دیگر در همین خصوص، گفت: امام حسن (ع) خطاب به خانواده‌ خویش فرمود: من مانند جدم رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم با سم کشته می ‌شوم. گفتند: چه کسی این کار را خواهد کرد؟ فرمود: همسرم جعده، دختر اشعث بن قیس زیرا معاویه وی را تحریک کرده و بدین کار دستورش می ‌دهد. گفتند: او را از خانه ‌ی خویش بیرون کن و از خود دور ساز فرمود: چگونه او را بیرون کنم در حالی که هنوز هیچ کاری صورت نداده است. هر چند که اگر بیرونش هم کنم، کسی جز او مرا نخواهد کشت، افزون بر آن که نزد مردم بهانه‌ای هم خواهد داشت «که چون مرا بی‌جهت طلاق داده است، من از او کینه در دل داشتم».
امام حسن (ع) افضل مردم عصر خود در عبادت و زهد و سخاوت
این مبلغ دینی در ادامه به سخاوت، عبادت و زهد امام حسن مجتبی (ع) اشاره کرد و اظهارداشت: شیخ صدوق از امام صادق علیه السلام روایت کرده که فرمود:« پدرم از پدر خود خبر داد که عبادت و زهد حضرت امام حسن(ع) در زمان خویش از همه مردمان بیشتر و افضل مردم بود و هرگاه سفر حج می‌کرد پیاده می‌رفت و گاهی با پای برهنه راه می‌پیمود و هر گاه یاد مرگ و قبر، بعث، نشور و گذشتن بر صراط را می‌کرد می‌گریست! وقتی یاد می‌‌کرد عرض اعمال را بر حق تعالی، نعره می‌کشید و مدهوش می‌گشت و وقتی به نماز می‌ایستاد، بندهای بدنش می‌لرزید.
جبران دو برابر لطف دوستان و کنیزان، معیار مهربانی حسنی (ع)
وی ادامه داد: مهربانی و مهرورزی، ایثار و گذشت، میهمان نوازی، بردباری و شکیبایی در برخوردها، بخشندگی و برآوردن نیازهای دیگران، فروتنی، شجاعت را از ویژگی‌های اخلاقی امام حسن(ع) و در زمینه مهربانی از ایشان روایت های بسیاری بیان شده است که معروف ترین آن آزادسازی کنیزی به خاطر اهدا شاخه گل به آن حضرت است. اَنس می گوید: روزی در محضر امام بودم که یکی از کنیزان ایشان با شاخه گلی در دست وارد شد و آن گل را به امام تقدیم کرد. حضرت گل را از او گرفت و با مهربانی به او فرمود: «برو، تو آزادی!» من که از این رفتار حضرت شگفت زده بودم، گفتم: «ای فرزند رسول خدا! این کنیز تنها یک شاخه گل به شما هدیه کرد. آن گاه شما او را آزاد می کنید؟!» امام در پاسخم فرمود: «خداوند بزرگ و مهربان به ما فرموده است هرکس به شما مهربانی کرد، دو برابر او را پاسخ گویید» سپس فرمود: «پاداش در برابر مهربانی او نیز آزادی اش بود»
انتهای پیام/*

منبع: طنین یاس