اسرار پشت‌پرده غائله کوی دانشگاه/نقش «گروه فشار مطبوعاتی» در فتنه 18 تیر78
به گزارش خبرگزاری بسیج،در پی توقیف روزنامه سلام در نیمه تیر 1378 و با اعلام تهدید آخر در صبح 17 تیر از سوی روزنامه نشاط مبنی بر اینكه «ناظران پیش‌بینی می‌كنند كه طی روزهای آینده دفتر تحكیم وحدت و بدنه اجتماعی مدافع جناح چپ وارد صحنه شوند» همچنین بیانیه حزب مشاركت كه در آن تهدید شده بود كه «اصرار به توقیف سلام می‌تواند عواقب و پیامدهای زیانباری را در پی‌داشته باشد» دموكراسی مورد نظر مشاركتی‌ها وارد مرحله آشوب و خشونت شد. همان چیزی كه نشریه آمریكایی «میدل ایست اكونومیك دایجست» در اوایل تیرماه 1378، وعده داده بود: «بیشتر ناظران در تهران بر این اعتقادند كه تابستان امسال شاهد یك آزمون حیاتی قدرت و حتی شاهد دورنمای رویارویی جدی بین جناح محافظه‌كار و اصلاح‌گرایان خواهد بود.»
در روز پنجشنبه 17 تیر 1378 حدود بیست الی سی نفر از اعضای تحكیم وحدت، در خیابان‌های داخل كوی دانشگاه شروع به راهپیمایی نموده و شعارهایی را در اعتراض به نمایندگان مجلس به دلیل تصویب كلیات طرح و توقیف روزنامه متخلف سلام سردادند. این عده كه پس از حدود یك ساعت راهپیمایی، تعداد آنان به 150 نفر می‌رسید، شعارهایی چون «طرح سعید امامی ملغی باید گردد»، «مجلس فرمایشی، انحلال، انحلال» و «مرگ بر استبداد»را فریاد می‌كردند.
سردمداران این راهپیمایی پس از آنكه از حضور گسترده دانشجویان مأیوس شدند و حتی به دلیل فصل امتحانات از سوی دانشجویان مورد اعتراض نیز قرار گرفتند، استراتژی «فشار از پایین» را در شكستی آشكار می‌دیدند. پس مسیر خود را به سمت بیرون از محوطه كوی دانشگاه یعنی خیابان كارگر شمالی تغییر دادند. پس از حضور نیروی انتظامی، آشوبگران به مقابل در اصلی كوی دانشگاه بازگشتند. عده‌ای به داخل كوی رفته اما حدود سی نفر در وسط خیابان ماندند و به سردادن شعارهایی علیه نیروی انتظامی پرداختند. حدود ساعت 12 شب تعدادی از سربازان نیروی انتظامی جهت هدایت آشوبگران به داخل كوی، به سمت آنان حركت كردند. در همین حین یكی از سربازان به دست آشوب‌طلبان اسیر شد و از ناحیه سروصورت مورد ضرب و شتم قرار گفت اما با وساطت چندتن دیگر، پس از دقایقی آزاد شد. پس از این حادثه سربازان نیروی انتظامی از مقابل كوی دور شدند و هم‌زمان، سنگ‌پراكنی و سردادن شعار از سوی آشوب‌طلبان طرفدار دفتر تحكیم وحدت آغاز شد؛ كه اوضاع با پرتاب شیشه‌های آتش‌زا از سوی غوغاگران متشنج‌تر گردید.
حضور تاج‌زاده، نماینده وزارت كشور و عضو ارشد حزب مشاركت، كه در حمایت غوغاییان سخن می‌راند، به جای فرونشاندن شعله‌های خشم، بر شدت آن افزود. كش‌وقوس‌ها ادامه یافت تا اینكه در جریان كنترل این حركت‌ها توسط نیروی انتظامی، ناگهان عناصر خودسر «لباس شخصی» به خوابگاه دانشجویان حمله بردند و به ضرب و شتم دانشجویان پرداختند.
با دستگیری آشوبگران در آخرین روزهای سال 1379، اسرار پشت‌پرده این وقایع آشكار گردید. دادگاه انقلاب اسلامی پس از دستگیری لباس شخصی‌ها و دانشجونماها، در قسمتی از اطلاعیه خود چنین آورده است: «متهم دیگری اعتراف می‌كند كه برای بدبین كردن مردم به حاكمیت دینی، فردی را در نیروهای منتسب به حزب‌الله نفوذ داده تا برای ایجاد تشنج، به اقدامات تهدیدآمیز و حملات فیزیكی تحریك نماید». این متهم كسی جز عزت‌الله سحابی، از فعالان و رهبران ملی‌ـ مذهبی نیست. در نامه‌هایی كه سحابی از زندان به دختر خود نوشته بود و توسط نیروهای امنیتی كشف گردید وی اعتراف می‌كند كه: «اگر مردم بفهمند كه من به یك جوان به ظاهر حزب‌اللهی پول دادم تا در جهت مقاصد و نیات من عمل كند... آیا برای من آبرویی باقی می‌ماند؟»
بنابر اطلاعیه دوم دادگاه انقلاب اسلامی، متهم دیگری درباره ایجاد اغتشاش از طریق دانشجونماها اذعان نمود كه: «كار ما نفوذ در دانشجویان و هدایت آنها به سمت رادیكالیسم (تندروی) بوده است». متهم تأكید می‌كند: «در لایه‌های عمیق‌تر، و دیگر گروه‌های وابسته به ائتلاف، حركت به سمت خشونت و اقدام مسلحانه بوده است».
یكی دیگر از متهمین نیز در مورد ماجرای كوی دانشگاه تهران، به نقش خود در شورش‌های خیابانی در روز 21 تیر اعتراف می‌كند و می‌گوید: «خود من در سنگ‌پراكنی شركت داشتم و یكی از اعضای حزب ملت كه اسم مستعار داشت، با موبایل گزارش درگیری‌ها را هر لحظه به رادیوی ضد‌‌انقلابی لوس‌آنجلس در آمریكا می‌داد. عده‌ای نیز نقاب داشتند و ماشین‌های نیروی انتظامی را به آتش می‌كشیدند».
سناریوی «اتهام‌زنی» و «مظلوم‌نمایی» مشاركتی‌ها
ژورنالیست‌های مشاركتی كه آغازگر غائله كوی بودند، در ادامه سناریوی از پیش‌نوشته شده به جعل و تحریف واقعیات پرداختند تا ضربه‌ای مهلك بر امنیت ملی جمهوری اسلامی تحمیل كنند. در همین راستا روزنامه صبح امروز، ارگان حزب مشاركت كه حجاریان سكاندار آن بود، از 19 تا 23 تیر این‌چنین به تشویش اذهان عمومی پرداخت و امنیت ملی نظام را تهدید نمود:
«پس از محفل اطلاعاتی، امروز نوبت محفل انتظامی است»
«گارد آهنین، سحرگاه با میلگرد آمد»
«نیروی انتظامی به طور پنهانی با گروه فشار متحد شده است»
«نیروی انتظامی و انصار، به دنبال عقیم كردن جنبش دوم خرداد بودند»
«پلیس ما فقط پاسبان صاحبان امتیازات اجتماعی خاص است»
روزنامه‌ی جامعه، ارگان دیگر حزب مشاركت كه توسط جلایی‌پور (عضو ارشد این حزب) هدایت می‌شد، نیز از قافله عقب نماند و با نشر اكاذیب و تحریف واقعیت، فضا را متشنج‌تر ساخت:
«حركت خشونت‌بار نیروی انتظامی علیه دانشجویان به كشته شدن چند دانشجو منجر شد»
«حمله‌ی مغول‌وار نیروی انتظامی برای سركوب، قلع و قمع و زهرچشم گرفتن از دانشجویان بود»
«همان‌هایی كه مخفیانه آدم می‌ربایند و به قتل می‌رسانند، گاهی پروژه حمله و سركوب كوی دانشگاه را تدارك می‌بینند»
«گروه شبه نظامی همراه با گارد ویژه و نیروی انتظامی، همه جا را آتش می‌زنند و نابود می‌كنند و هر كسی را كه می‌بینند كتك می‌زنند»
در حالی كه تعداد كشته‌های غائله‌ی كوی تنها یك نفر، آن هم افسر وظیفه (و نه دانشجو) از سوی شورای عالی امنیت ملی به ریاست محمدخاتمی اعلام شده بود، روزنامه حزب مشاركت با تیتر جعلی و كذب در تاریخ 19 تیر به قصد تشویش اذهان مردمی نوشت: «دفتر تحكیم وحدت یك هفته عزای عمومی اعلام كرد».
نقش جراید حزب مشاركت، به عنوان «گروه فشار مطبوعاتی» در ایجاد، هدایت و شعله‌ور ساختن «غائله‌ی كوی دانشگاه» به گونه‌ای عیان و مشخص بود كه بسیاری از مقامات عالی‌رتبه نظام جمهوری اسلامی بر این مطلب مهر تأیید زده‌اند. محمدرضا باهنر، نماینده مجلس وقت، با بیان این مطلب كه روزنامه نشاط روز قبل از وقوع جریان كوی، از واكنش شدید جنبش دانشجویی در قبال تعطیلی روزنامه سلام خبر داده است، به نقش این روزنامه در غائله كوی اشاره نمود: «پس از اینكه روزنامه نشاط در روز پنجشنبه 17 تیر اعلام كرد، جنبش دانشجویی در قبال تعطیلی روزنامه سلام ساكت نخواهند ماند، مسائل كوی دانشگاه به‌وجود آمد».
حسن غفوری‌فرد، نماینده‌ی مجلس وقت، نیز با اشاره به نقش مطبوعات غوغاسالار در این غائله می‌گوید: «متأسفانه برخی از مطبوعات بریده از مردم و كم توجه به شعارهای انقلابی آنان، مستقیم یا غیر‌مستقیم در گسترش و شاید هم هدایت و رهبری فتنه‌ها و آشوب‌ها كمك نمودند».
حجت‌الاسلام نیازی، رئیس وقت سازمان قضایی نیروهای مسلح نیز در ارتباط با نقش برخی جراید در این غائله معتقد است كه: «بعضی از روزنامه‌ها همصدا با دشمنان، وزارت اطلاعات، نیروی انتظامی و سپاه پاسداران را تضعیف می‌كنند».
در شعله‌ورتر ساختن غائله 18 تیر، ردپای اعضای شاخص مشاركت نیز مشاهده می‌شود. در جمعه شب (شب 18 تیرماه 78) دفتر تحكیم وحدت با حضور سعید حجاریان و اصغرزاده جلسه‌ای برگزار می‌كند و تصمیم می‌گیرند كه از این حادثه نهایت استفاده را بنمایند. اعلام یك هفته عزای عمومی در دانشگاه‌ها، درخواست تعطیلی امتحانات و درخواست از دانشجویان جهت شركت در راهپیمایی‌ها و تحصن‌ها از جمله تصمیمات آن جلسه می‌باشد.
در نهایت مردم با حضور پرشور خود در خیابان و راهپیمایی در حمایت از نظام، توطئه معاندین در 18 تیر را خنثی کردند.
