شهید حسن آلبوعلی در بخشی از وصیتنامه خود نوشته است: پدر و مادر گرامیام هر زمان که خبر شهادت مرا شنیدید از شما خواهش میکنم که گریه و زاری ننماید، چون ضد انقلابیون و دشمنان ایران شاد و مسرور میشوند.
«حسن آلبوعلی» سوم شهریور ۱۳۳۲ در آبادان به دنیا آمد. حسن تا پایان دوره راهنمایی درس خواند و سپس ازدواج کرد و صاحب دو فرزند دختر شد.
وی سرانجام ۲۴ تیر ۱۳۶۱ در بمباران هوایی پالایشگاه زادگاهش بر اثر اصابت ترکش شهید شد.
فرازی از وصیتنامه شهید «حسن آلبوعلی»
پدر و مادر گرامی ام هر زمان که خبر شهادت مرا شنیدید از شما خواهش میکنم که گریه و زاری ننماید، چون ضد انقلابیون و دشمنان جمهوری اسلامی ایران که به خون شهدای سرزمینهای مختلف ایران آبیاری گردیده شاد و مسرور میشوند.
از شما میخواهم در نگاهداری از همسرم، شریک زندگیم و دخترم همراه باشید و از آنها غافل نشوید که بعد از من رنج بیکسی و بی پدری را حس نکنند. دومین فرزندم را ممکن است نبینم از شما تقاضا دارم که اگر پسر بود همین که بزرگ شد، از خلق و خوی پدرش آگاهش نمایید و آنطور که من دلم میخواهد تربیت نمائید و اگر دختر بود هم فرقی نمیکند طوری مواظبت نماید و تربیت کنید که فقدان پدر، آزارش ندهد.
از خواهران عزیز و ارجمندم میخواهم که زینبوار تحمل نمائید و اشک نریزید بلکه در سنگر مدرسه و هم چنین مساجد ناآگاهان را تا سر حد امکان آگاه نماید و، اما برادران مهربانم از شما میخواهم که صبور باشید و فقدان من در بینتان باعث شادی دشمنان نشود و همه جا از اسلام و جمهوری اسلامی و رهبر عظیم الشانمان و پشتیبانی از انقلاب اسلامی ایران سخن بگویید.
انتهای پیام/
وی سرانجام ۲۴ تیر ۱۳۶۱ در بمباران هوایی پالایشگاه زادگاهش بر اثر اصابت ترکش شهید شد.
فرازی از وصیتنامه شهید «حسن آلبوعلی»
پدر و مادر گرامی ام هر زمان که خبر شهادت مرا شنیدید از شما خواهش میکنم که گریه و زاری ننماید، چون ضد انقلابیون و دشمنان جمهوری اسلامی ایران که به خون شهدای سرزمینهای مختلف ایران آبیاری گردیده شاد و مسرور میشوند.
از شما میخواهم در نگاهداری از همسرم، شریک زندگیم و دخترم همراه باشید و از آنها غافل نشوید که بعد از من رنج بیکسی و بی پدری را حس نکنند. دومین فرزندم را ممکن است نبینم از شما تقاضا دارم که اگر پسر بود همین که بزرگ شد، از خلق و خوی پدرش آگاهش نمایید و آنطور که من دلم میخواهد تربیت نمائید و اگر دختر بود هم فرقی نمیکند طوری مواظبت نماید و تربیت کنید که فقدان پدر، آزارش ندهد.
از خواهران عزیز و ارجمندم میخواهم که زینبوار تحمل نمائید و اشک نریزید بلکه در سنگر مدرسه و هم چنین مساجد ناآگاهان را تا سر حد امکان آگاه نماید و، اما برادران مهربانم از شما میخواهم که صبور باشید و فقدان من در بینتان باعث شادی دشمنان نشود و همه جا از اسلام و جمهوری اسلامی و رهبر عظیم الشانمان و پشتیبانی از انقلاب اسلامی ایران سخن بگویید.
انتهای پیام/
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
پر بیننده ها
آخرین اخبار