جوانی که شوق شهادت در سرش شعله می‌کشید
به گزارش خبرگزاری بسیج از آذربایجان شرقی، «سید حسن مقدم السادات» فرزند «میر جواد» 17 آذر سال 1346 در تبریز در خانواده‌ای مذهبی دیده به جهان گشود. پس از دوران کودکی، تحصیلات ابتدایی‌اش را در دبستان سعدی و راهنمایی را در مدرسه قدس به پایان رساند.
سید حسن با شوق و علاقه‌ی فراوان به همراه دوستانش در مسجد «میر محمدعلی» با جان و دل به فعالیت‌های فرهنگی و مذهبی می‌پرداخت و همیشه در نماز جمعه، راهپیمایی‌ها و تشییع جنازه شهدا شرکت می‌کرد.
او به ورزش هم علاقه فراوانی داشت. بیشتر فوتبال بازی می‌کرد، ولی به ورزش رزمی کاراته هم اهمیت می‌داد.
عشق و علاقه به اهل بیت عصمت و طهارت(ع) به ویژه حضرت سید الشهدا(ع) روحیه‌ی شهادت طلبی و نبرد با دشمنان اسلام را در وی تقویت کرده بود. اولین بار در سال 1361به جبهه‌های حق علیه باطل اعزام شد.
سپس پنج بار دیگر برای نبرد با دشمنان اسلام و ایران اسلامی به جبهه اعزام شد، هر باری که به مرخصی می‌آمد، فعالیت‌های فرهنگی در مسجد انجام داده و در مراسمات مذهبی شرکت می‌کرد و همیشه آرزوی پیوستن به یاران شهیدش را داشت.
آخرین بار که در سال 1365 به جبهه رفت، در منطقه عملیاتی شلمچه بود، او در قسمت تدارکات گردان زرهی لشکر عاشورا مشغول خدمت شد. شور و حال دیگری پیدا کرده بود و شوق شهادت در سرش شعله می‌کشید و به جز شهادت، به چیری نمی‌اندیشید.
برادرش سید حسن، قبل از او در کنار شهید «مهدی باکری» به مقام رفیع شهادت رسیده بود. اکنون نوبت سید حسن بود. او برای خون‌خواهی برادرش و تمامی دوستان شهیدش که در راه کشور ریخته شده بود، کمر همت بسته بود و فقط به لقای الهی فکر می‌کرد و تمامی عالم در برابر عقیده‌ی او جز سرابی بیش نبود.
عملیات بزرگ و پیروزمندانه‌ی «کربلای 5» شروع می‌شود و سید حسن با شوق فراوان در این نبرد شرکت کرده و با دشمنان ایران اسلامی ستیز می‌کند و پس از رشادت‌های بسیار، سرانجام 30 دی سال 1365 جان به جان آفرین تسلیم می‌کند و به مقام عظمای شهادت نایل می‌آید. پیکر پاکش را به تبریز انتقال می‌دهند و پس از تشییع باشکوه، در گلزار شهدای وادی رحمت تبریز به خاک می‌سپارند.
