در عین حال در طول سالها ماجراهایی در گوشه و کنار کشور اتفاق افتاده و دهان به دهان نقل شده که به یک فرهنگ تبدیل شده است؛ از جمله «پل حاجی پیشوا» . ماجرا از این قرار است که در روزگار قدیم رودخانه ای در مسیر ورامین قرار داشته است که مردم برای عبور از آن باید به آب می زدند و کفش و لباس آنها خیس می شده و برای عبور از رودخانه با مشکل روبرو می شدند.
نزدیک موسم حج یکی از مردان این منطقه پولی را که برای سفر حج کنار گذاشته بود صرف ساختن پل بر روی این رودخانه می کند و از سفر حج باز می ماند؛ وقتی مراسم حج تمام می شود، دوستان این مرد به دیدنش می آیند و می گویند متوجه شدیم که تو در سفر حج نودی اما هر کجا قدم میگذاشتیم تو را جلو تر از خودمان می دیدیم و در تمام مراسم و مناسک حج در مکه حضور داشتی؛ اما وقتی ماجرا را از زبان او می شنوند که هزینه سفر حج خود را صرف ساختن پل کرده است، دوستان و همسفران او به حالش غبطه می خورند.
کجا دنبال خدا میگردید؟ خدا همین جاست.کنار شما، نزدیک شما...
اگر توانستی حجاب چشمهایت را کنار بزنی؛ آنوقت می توانی خدا را در زلال چشمهایت ببینی....
ای قوم به حج رفته کجایید کجایید
معشوق همین جاست بیایید بیایید
معشوق تو همسایه و دیوار به دیوار
در بادیه سرگشته شما در چه هوایید
گر صورت بی‌صورت معشوق ببینید
هم خواجه و هم خانه و هم کعبه شمایید
همزمان با عید قربان نیز جمعی از سالمندان و معلولان در اسایشگاه کهریزک با پای دل به طواف خانه کعبه رفتند. هرچند طواف خانه خدا از سوی آنها به گرد کعبه ای به صورت نمادین صورت می گرفت، اما کعبه یک سنگ نشان است که ره گم نشود/ حاجی احرام دگر بند ببین یار کجاست.....
مهدی خانلری
