به گزارش خبرگزاری بسیج از کرج، الناز رحمت نژاد به مناسبت روز جهانی کودک در یادداشتی برای این خبرگزاری آورده است:
در روزگار تیره جهل و نادانی بشر و در دنیای عقب افتاده حجاز، پیشوای گرامی اسلام به ارزش و اهمیت پرورش کودک توجه کامل داشته و وجود کودک و فرزند در روایات به«گل» تشبیه شده است. پیامبر اکرم(ص) فرمودند:《الوَلَدَ الصّالِحَ رَیحانَةٌ مِن رَیاحینِ الجَنَّةِ ؛ فرزند صالح گُلی است از گُل‌های بهشت.》
وجه تشبیه فرزند به گُل این است که فرزند در سال های نخست زندگی، مخصوصا نوزادی از نظر ظاهری و جسمانی همانند گُلِ بهاری، جسمی دارد بس لطیف و نازک و روحی دارد با عاطفه و طراوت که نیاز شدیدی به حفظ و نگه داری دارد و اگر از او مواظبت نشود هر لحظه ممکن است لطافت و جذابیت خود را از دست داده به پژمردگی و زردی بگراید.
کودکان آسیب پذیرترین گروه در هر جامعه ای هستند، بنابراین نباید از نیازهای آن‌ها به سادگی عبور کرد. چنانچه در جهان متمدن امروز شاهد از بین رفتن بسیاری از کودکانی هستیم که بر اثر بی توجهی والدین و نرسیدن به آن‌ها، رشد کمّی و کیفی خود را از دست داده، دچار نارسایی جسمی و روانی می شوند. از این رو، هم از نظر وجدان و شرع و هم بر اساس عرف مردم، توجه جدی به تربیت فرزند و تامین نیازهای او در این شرایط حساس ضروری به نظر می‌رسد. در جهان امروز، موضوع تربیت کودکان یکی از مسائل اساسی اجتماعی و از ارکان مهم سعادت بشر است. کشورهای بزرگ به منظور پرورش صحیح کودک، سازمان های بزرگی را تاسیس کرده اند و از کودکان در هر جنبه مراقبت علمی و عملی کرده اند. به طور خلاصه، کودک در نظر دنیای امروز فوق العاده مهم، محترم و کریم است.
۸ اکتبر برابر با ۱۶ مهرماه روز جهانی کودک در ایران است. اکنون این روز در نزدیک به ۱۵۰ کشور جهان برگزار می‌شود و روز آن با توجه به سنت ها و منطقه ها متفاوت است.
مناسبت‌های تقویمی از جمله روز جهانی کودک فرصت خوبی است والدین به تربیت دینی کودک (اهتمام به رشد ایمان در کودک) توجه و اهمیت بیشتری قائل شوند.
در روزی که به نام روز جهانی کودک نام گذاری شده است، به این فکر میکنم که یکی از وظایف پدر و مادر پرورش ایمان در کودک است.
به موجب روایات اسلامی، پدران و مادران مسلمان موظف اند از دوران طفولیت، کودک را باایمان بار بیاورند و فطرت خدا پرستی را در روان وی بیدار کنند و از طریق عبادت‌های تمرینی، کودک را به اطاعت از اوامر الهی وا دارند و در پرتو ارتباط با خداوند، او را انسانی باایمان و شایسته تربیت نمایند.
از نگاهی دیگر، پرورش ایمان و اخلاق پسندیده در روان کودک، یکی از حقوق فرزندان در آیین اسلام است و در این باره روایات بسیاری بیان شده است.
حضرت سجاد(ع) در ضمن بیان حقوق فرزند، فرموده است:《حق فرزندت این است که تو مسؤولی کودک را مودب و بااخلاق پسندیده پرورش دهی و او را به خداوند بزرگ راهنمایی کنی.》
پیشوای گرامی اسلام به مبانی ایمانی و تعالیم اسلامی برای کودکان به اندازه ای توجه کرده است که صریحا از پدران و مادرانی که به تربیت دینی کودکان خود بی اعتنا هستند، برائت و دوری جسته و آنان را وابسته به خود ندانسته است. در حدیث دیگری بیان شده است رسول اکرم(ص) به بعضی از کودکان نظر افکند و فرمود:《 وای به فرزندان آخرالزمان از روش ناپسند پدرانشان》عرض شد:《 یا رسول الله وای از پدران مشرکشان؟》 فرمود:《 نه، از پدران مومنشان که به فرزندان خود، هیچ یک از فرایض دینی را نمی آموزند و به ناچیزی از امور مادی درباره آنان قانع هستند. من از این مردم بیزارم و آنان نیز از من بیزارند.》
ریموند بیچ در کتاب ما و فرزندان ما می‌گوید:《 بدون تردید، تعلیمات اخلاقی و مذهبی بیش از سایر مسائل بر عهده خانواده است ... نخستین تصویری که کودک از خدا در ذهن خود ترسیم می کند، از روابطش با پدر و مادر سرچشمه می‌گیرد و همچنین نخستین آگاهی او درباره اطاعت و بخشندگی و راستی، به طرز عمل خانواده بستگی دارد و همه این مسائل باید در نخستین سال‌های کودکی انجام پذیرد؛ زیرا در این سال هاست که ذهن کودک بهتر از مواقع دیگر برای ضبط آنچه درک می‌کند، آمادگی دارد. آن‌ها موظف اند خدا را با همه نیکی و نیرو با همه اراده و بزرگی، به فرزندان خود بشناسانند.》
مسؤولیت پدران و مادران به اداره زندگی مادی و مراقبت‌های جسمانی از کودکان منحصر نیست، پرورش اخلاقی و ایمانی آن‌ها نیز به عهده والدین است. در نظر اسلام، ادب و تربیت فرزندان از تامین حوائج جسمانی آنان ارزنده تر است. تامین غذا و جلب لذایذ بین انسان و حیوان مشترک است؛ اما چیزی که مایه برتری بشر بر حیوانات است، روابط روحانی با خداوند و رسیدن به کمالات عقلی و عاطفی است.
بدون تردید، ممارست در عبادت‌های بدنی، در حالت خضوع و دعا در پیشگاه خداوند، عامل بزرگی برای نورانیت جان و تحکیم مبانی ایمان است.
برای اینکه کودکان از آغاز مومن و خداپرست تربیت شوند، لازم است بین جسم و جان آن‌ها نیز از نظر ایمانی هماهنگی برقرار باشد؛
به همین دلیل، اسلام از طرفی پدران و مادران را مکلف کرده است فرزندان را به خدا متوجه کنند و به آنان خداپرستی و تعالیم دینی را بیاموزند و از طرف دیگر، دستور داده است کودکان را به نماز و عبادات تمرینی وا دارند.
امام باقر(ع) در حدیث مفصلی وظایف اولیای کودکان را در سنین مختلف بیان فرموده است:《در سه سالگی کلمه توحید(لا اله الا الله) را به کودک بیاموزند. در چهارسالگی محمد رسول الله را به او یاد بدهند. در پنج سالگی رویش را به قبله متوجه کنند و به او بگویند که سر به سجده بگذارد. در شش سالگی کامل، رکوع و سجده صحیح را به او بیاموزند. در هفت سالگی به کودک بگویند: دست و رویت را بشوی و نماز بگذار.》
عبادت های تمرینی کودک، دعا و نیایش او در پیشگاه خداوند اثر درخشانی در روان او می گذارد. ممکن است کودک الفاظ و عبارت های نماز را نفهمد؛ ولی معنی توجه به خدا، راز و نیاز با خدا، استمداد از خدا و عرض دعا و تمنا در پیشگاه خداوند را در عالم کودکی خود درک می کند. امیدوار بار می آید، دلش به خداوند و رحمت نامحدود او مطمئن می شود و در باطن خویش، تکیه گاهی برای خود حس می کند.
آن حالت امیدواری و اطمینان و آن توجه به قدرت نامحدود الهی، بزرگ ترین سرمایه سعادت در تمام دوران زندگی او خواهد بود.
در مواقع سخت و در پیشامدهای ناگوار، می تواند از آن نیروی نهانی استفاده کند، به آن متکی و مطمئن باشد و در جزر و مد حوادث، با خاطری آرام شخصیت خود را حفظ کند.
حضرت یوسف، فرزند یعقوب پیغمبر است. این کودکِ محبوب، درس خداپرستی را از پدر بزرگوار خود فرا گرفته و در دامن یعقوب کودک باایمانی با آمده بود. برادران بزرگ ترش به وی حسد بردند و تصمیم به آزار و اذیت او گرفتند.
کودک را با خود به بیابان بردند و پس از رفتارهای خشن و ناراحت کننده، به فکر قتلش افتادند. بعد از کشتنش صرف نظر نمودند، به چاهش افکندند و سرانجام کودک را به کاروان مصری به نام غلام بچه ای فروختند.
از کودک نه ساله ای که به چنین وضع سخت و موقعیت ناراحت کننده ای دچار شده است، جز اضطراب و جزع انتظار دیگری نیست؛ ولی ایمان در این کودک اثر عجیب و حیرت زایی گذارده است. موقعی که یوسف را از چاه خارج کردند و به غلامی معامله نمودند، یکی از حضار به وضع کودک رقت کرد و از روی رافت و مهربانی گفت:《نسبت به این کودک غریب نیکی کنید.》 یوسف که این جمله را شنید با اطمینان خاطر و آرامش روان گفت:《آن کس که با خداست گرفتار غربت و تنهایی نیست.》
انتهای پیام/ر
