ناجیان سپیدپوش، مرهم آلام دردمندان

به گزارش خبرگزاری بسیج از کرج، مینا صدیقیان به مناسبت میلاد باسعادت حضرت زینب (س) و روز پرستار در یادداشتی آورده است:

شنیدن برخی واژه ها در زندگی، یادآور خاطراتی می شوند که با تلخی ها و شیرینی هایی همراه هستند که واژه آشنای «پرستار» از جمله آن هاست اما ناخودآگاه انسان را به یاد همدردی و آرامش می اندازد.

دستان گرم و مهربانشان، چشمان خسته اما همیشه بیدارشان و گام های بی قرار و استوارشان همه و همه نشان از مهری مادرانه و پدرانه دارد که بی منت، نثار بیمارانی می شود که چشمان منتظر خود را به در دوخته اند تا این ناجیان سپیدپوش از راه برسند و دستی بر آلام آن ها بکشند.

پنجم جمادی الثانی مصادف با سالروز میلاد باسعادت پرچم دار و پرستار کربلا پس از واقعه عاشورا، حضرت زینب کبری (س) است که در تقویم کشور ما این روز به نام روز پرستار نامگذاری شده و بهانه خوبی برای پاسداشت مقام شامخ این رهروان راه زینب (س) است.

تجلیل از مقام والای آن حضرت در چنین روزی موجب تقویت روحیه پرستاران می شود و به آن ها قوت قلب می بخشد تا در سخت ترین شرایط نیز، ام المصائب کربلا را الگوی خود در زندگی قرار دهند.

پرستاری از امام سجاد (ع) و مصیبت زدگان اهل بیت (ع) پس از واقعه خونین عاشورا برازنده کسی جز زینب نبود زیرا او بود که توانست با وجود همه ناملایمات، رسالت خطیر خویش را به سرانجام برساند و حافظ نهضت حسینی باشد.

بارها به این موضوع فکر کرده ام و نمی دانم که اگر خبرنگار نبودم می توانستم پرستار خوبی باشم یا خیر؟ زیرا از نظر من، پرستار، این مخلوق صبور خدا، مقاوم، زلال، مهربان، استوار و در یک جمله کوتاه، فرشته رحمت است.

پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: کسی که یک شب از بیماری پرستاری کند، خداوند او را با ابراهیم خلیل (ع) محشور خواهد کرد و او همانند برق خیره کننده و درخشان از صراط عبور می کند.

بر اساس این بیان شیوای رسول خدا، خوشا به حال پرستارانی که سال ها عمر خود را صرف مراقبت و پرستاری از بیمارانی می کنند که در برخی موارد از علم پزشکی و گاهی از زندگی هم ناامید شده اند و هیچ چیز جز تبسم شیرین این سپیدپوشان بی ادعا نمی تواند مرهم زخم هایشان باشد.

در حالی که پرستاری کوتاه مدت از عزیزان نیز گاهی برای اعضای خانواده طاقت فرسا می شود، این بندگان ‌مخلص خدا با اشتیاق پا به میدان جهاد گذاشته اند و با خلوص نیت در این مسیر گام برمی دارند، صبورانه در کنار بیماران می مانند، صبح ها را به شب و شب ها را به صبح می رسانند و پلک روی هم نمی گذارند تا مبادا چشمی بی موقع بسته و چراغ خانه ای خاموش و امیدی ناامید شود. خداقوت پرستار ...

انتهای پیام/ص